वजन कसे कमी केले - एक स्वानुभव !

Submitted by अगो on 3 October, 2009 - 23:35
weight loss apple

या वर्षीच्या २६ जानेवारीला मनाशी पक्क ठरवलं की काही करुन वजन कमी करायचं. तसं लग्न होईपर्यंत माझं वजन अगदी आदर्श म्हणावं असंच होतं. फार कमी नाही आणि फार जास्त नाही. पण गेल्या पाच वर्षांत ते दर वर्षी चार-पाच किलो असं ठरवून घेतल्यासारखं वाढतच गेलं. प्रेग्नन्सीच्या नऊ महिन्यांत माझं ३० पौंड वजन वाढलं होतं ( साधारण १४ किलो ) त्यानंतर त्यातले २१ पौंड कमीही झालं होतं पण बाळंतपण करुन आई भारतात परत गेल्यावर बाहेरच्या खाण्यावरचं नियंत्रण सुटलं आणि वजन वाढतच राहिलं. इंटरनेटवर खूप दिवस वाचत होते आहार आणि व्यायाम या विषयी. आमच्या जवळच्या नात्यात ओबेसिटी आणि वेट लॉस कन्सलटंट तज्ञ डॊक्टर असल्याने त्यांच्या बोलण्यातूनही काही गोष्टी कळल्या होत्या. त्यावर शांत बसून विचार करुन माझ्यासाठी आहाराची एक दिशा ठरवून घेतली आणि वजन कमी करायच्या दॄष्टीने पावलं उचलली. सुरुवात केल्यापासून पहिल्या पाच महिन्यांत जवळजवळ पंधरा किलो वजन कमी झालं. त्यानंतरच्या तीन महिन्यांत तो वेग थोडा मंदावला पण तरीही वजन कमी होतंच राहिलं. या २६ सप्टेंबरपर्यंत अजून तीन किलो उतरुन एकूण अठरा किलो वजन कमी झालं. लग्नाच्या आधी जे वजन होतं त्याहीपेक्षा एक किलो कमीच झालं आणि अजूनही थोडं कमी करायचा माझा प्रयत्न असेल. मायबोलीवर एक-दोन जणींनी ह्या प्रवासाबद्दल लिही असं सुचवलं आणि खरंच वाटलं की हा अनुभव लिहावा. ह्यातून अजून काही जणांना वजन उतरवायला मदत झाली तर खूप बरं वाटेल.

वजन कमी करताना कळीच्या गोष्टी म्हणजे आहार आणि व्यायाम. या पैकी लहानपणापासून व्यायामाची शरीराला फारशी सवय नाही. त्यामुळे सुरुवातीलाच ठरवलं होतं की व्यायाम अशा प्रकारचा निवडायचा जो आपल्याला व्यवस्थित झेपेल आणि वजन कमी केल्यानंतरही त्यात सातत्य राखता येईल. दिवसातला साधारण पाऊण ते एक तास व्यायामासाठी काढायचा असं ठरवलं. त्यात सकाळी दहा ते पंधरा मिनिटं थोडं स्ट्रेचिंग आणि हळूहळू वाढवत नेलेले सूर्यनमस्कार. सूर्यनमस्कार घालताना त्यातलं प्रत्येक आसन सावकाश, योग्य रीतीने होतंय ना याकडे मुद्दाम लक्ष दिलं. आणि सूर्यनमस्कारासारखा सर्वांगसुंदर व्यायाम नाही असं का म्हणतात ते अगदी पुरेपूर कळलं. माझा मुलगा लहान असल्याने संध्याकाळी नवरा घरी आल्यावर सातला जिमला जायचं असं ठरवलं. सुरुवातीला एलिप्टिकल करायचा प्रयत्न केला पण ते फार जड जातंय असं वाटलं. मग ट्रेडमिलवर पन्नास मिनिटं चालायचं ( साधारण साडे-तीन मैल प्रती तास या वेगाने ) असं ठरवलं. साधारण तीन मैल ( ४.८ किमी ) होतील इतका वेळ चालता आलं तर उत्तम.( बरेचदा घरी परतायची घाई असायची ) पण ते नाही जमलं तरी रोज एकाच वेळी जिमला जाणं आणि किमान अर्धा तास तरी चालणं हे झालंच पाहिजे अशी खूणगाठ बांधून घेतली.

व्यायाम कुठल्या प्रकारचा आणि किती वेळ करावा ह्या बद्दल नेटवर इतक्या वेगवेगळ्या प्रकारची माहिती होती की गोंधळून गेल्यासारखं होत होतं. साधं ट्रेडमिलवर चालायचं तरी वेट-लॊस झोन मध्ये ( कमी वेगाने ) चालायचं की कार्डीयो झोन मध्ये ( जास्त वेगाने ), किती वेळ, चढ ठेवून की नुसतंच असे अनेक प्रश्न. वजन उचलायच्या प्रकाराबाबतही तेच. किती किलो वजन उचलावे. किती वेळा उचलावे ह्या बद्दल संभ्रम ! पण जसजसं व्यायाम करायला लागले तशा काही गोष्टी लक्षात यायला लागल्या.

१. व्यायामाचा मूळ उद्देश हा चरबी ( fat ) कमी करण्याचा आहे स्नायूंची झीज करणे नव्हे. शरीराची पुरेशी तयारी नसताना जोरजोरात धावल्याने मसल मास बर्न होते चरबी जिथल्या तिथे राहते.
२. स्नायूंवर भार न पडता चरबी जाळण्याच्या योग्य मार्गावर व्यायाम आहे हे कसे ओळखावे ? माझ्यापुरता मी निकष लावला की जिममधून घरी आल्यावर जर गळून गेल्यासारखे वाटत असेल तर मसल मास बर्न होत असल्याची शक्यता जास्त. व्यायाम केल्यावर ताजेतवाने, हलके वाटले पाहिजे.
३. चालताना हलका श्वास वाढेल पण खूप धाप लागणार नाही अशा वेगाने चालायचे ( माझ्यासाठी हा वेग साधारण साडेतीन मैल प्रति तास ) चालताना दोन्ही हातही शरीराला समांतर ठेऊन हवेत पुढे मागे स्विंग केले तर जास्त चांगला व्यायाम होतो. ( क्रॊस कंट्री स्किईंग मध्ये दोन्ही पोल्स हाताने जसे पुढे मागे ढकलतात तशी पोझिशन )
४. नियमित व्यायामाने तीव्रता वाढवता येते. सुरुवातीला मला एलिप्टिकल करणे जमायचे नाही. पण चालण्याचा व्यायाम करायला लागल्यावर काही दिवसांतच एलिप्टिकल जमायला लागले. नंतर ते अर्धा ते पाऊण तास करणेही जमायला लागले. ( जमायला लागणे म्हणजे व्यायामानंतर दमल्यासारखे न वाटणे ) चालण्याचा वेगही हळूहळू वाढतो.
५.व्यायामात सातत्य राखले तरी आठवड्याचे सलग सातही दिवस व्यायाम करायची गरज नाही. उलट एक दिवस सुट्टी घेतल्याने स्नायूंना आवश्यक विश्रांतीच मिळते. त्यामुळे आठवड्यातून कमीतकमी चार दिवस आणि जास्तीतजास्त सहा दिवस जिम.
६. वेट्स उचलताना कमी वजन सावकाश लयीत जास्त वेळा उचलले तर चरबी जाळून मसल मास वाढवायला जास्त उपयोग होतो. ( उदा, पाच पाऊंड वजन प्रत्येक हातात प्रत्येकी बारा वेळा उचलायचे, थोडं थांबून ( ३० से. ते एक मिनीट ) सोळा वेळा उचलायचे, परत थोडं थांबून वीस वेळा उचलायचं ) सरावाने नंतर वजन उचलायची क्षमता वाढवता येते. स्ट्रेंग्थ ट्रेंनिंगची जी लेग प्रेस वगैरेसारखी मशिन्स येतात त्यावरही हाच नियम लागू.
७.शरीरातले फॆट कमी होऊन मसल मास जसे वाढत जाईल तशी कॆलरीज जाळायची शरीराची क्षमता वाढते. चयापचय ( metabolism ) सुधारतो. त्यामुळे वजन वाढण्याची एक टेंडन्सी झालेली असते त्यातही बदल होतो.

व्यायामातली ही पथ्ये मला खूप फायद्याची ठरली. व्यायामाइतकंच किंबहुना जास्तच महत्व मला आहार ठरवून घेण्याचं होतं. मी डाएट सुरु करायच्या सुमारास माझ्या नवऱ्याचं कॊलेस्टेरॊल थोडसं वाढलेलं टेस्टमध्ये आलं होतं. त्यामुळे आहार ठरवताना तो कॊलेस्टेरॊल कमी करायलाही मदत करेल असा ठरवून घेतला. आहार आखताना खालील गोष्टी विचारात घेतल्या :

१. माझे वय, उंची वजन यानुसार जर मला दिवसाला दोन हजार कॆलरीज लागत असतील असे धरले ( हे चार्ट्स इंटरनेट वर अगदी सहज उपलब्ध असतात ... how many calories do i need ? असा गुगल सर्च करुनही मिळतील. ). त्यापैकी निदान पाचशे कॆलरीज तरी कमी घ्यायच्या असे ठरवले.
२. दिवसातून चार-ते पाच वेळा थोडे-थोडे खाणे. मी दुपारी झोपत असल्याने दिवसातून चार वेळा खायचे असे ठरवून घेतले. दुपारी न झोपणाऱ्यांना साडे-तीन च्या सुमारास एक छोटे स्नॆक खायला हरकत नाही.
३. तळ्कट, तुपकट, चीज वगैरे घातलेले हेवी खाणे शक्यतोवर टाळायचंच. पण बरेचदा आपण घरीही हाय कॆलरी पदार्थ करतो जसे आलू पराठे, बिर्याणी,श्रीखंड, ग्रेव्ही / तेल थोडे जास्त असलेल्या भाज्या. त्यावर मला डॊ.बंगंच्या पुस्तकात वाचलेली ओर्निश मेथड अतिशय आवडली. एखाद्या पदार्थाचा मोह टाळता येणे शक्य नसेल तर मी त्याचे मोजून दोन-तीन घास बाजूला काढून घ्यायचे आणि माझ्या डाएटवाल्या जेवणात ते सुरुवातीला एक, मध्ये एक आणि शेवटी एक असे खायचे. ते खाताना अगदी सावकाश तोंडात घोळवत आस्वाद घेत खायचे. खरोखरच तो पदार्थ पोटभर खाल्ल्याचे समाधान मिळते. त्यामुळे नवऱ्याला काही चांगलेचुंगले करुन घातले तरी माझे डाएट कधी मोडले गेले नाही.
४. जे व्यायामाच्या बाबतीत तेच आहाराच्या बाबतीत ! सलग सात दिवस डाएटवाले फूड खायचे नाही. कमी कॆलरी घेऊन घेऊन शरीराला तेवढ्याच कॆलरीत भागवायची सवय होते आणि चयापचय मंदावतो. परिणामी वेट लॊसही ! म्हणून आठवड्यातून एकदा एक पोर्शन जे मनाला येईल ते खायचे असे ठरवले.
५. सगळ्यात महत्वाचे जे डाएट करतानाही आणि आत्ताही माझ्या उपयोगाला येते ते म्हणजे ’पोर्शन कंट्रोल’ ... प्रमाणात खाणे ! खाताना नंतर पाणी प्यायचे आहे या हिशेबाने खावे. म्हणजे भूक भागल्यासारखी वाटतेय पण पोट हलकेच आहे अशा स्टेजलाच थांबावे. पाणी प्यायल्यावर तड लागेल इतक्या प्रमाणात जेवण घेऊ नये. आपल्या हातून ओव्हर इटिंग इतकं सहज होते की त्यातही आपण जास्त कॆलरीज पोटात ढकलत असतो ह्याचा आपल्याला पत्ताही नसतो.

ह्या गोष्टी पाळून माझा आहार साधारण असा होता :

उठल्या उठल्या दोन-तीन ग्लास कोमट पाणी पिणे. चहा-कॊफी नाही. ( पाण्यात लिंबू पिळून घेतले तर जास्त फायदा होतो असे वाचले आहे पण मी नुसतेच पाणी पित होते ) वेट लॊस पूर्ण झाल्यावरही आता इतकी सवय झाली आहे की अजूनही मी चहा-कॊफी घेत नाही.

साधारण साडे-आठ नऊ च्या सुमाराला ब्रेकफास्ट. अर्धा कप क्विक कुकिंग ओटस आणि दोन चमचे ओट ब्रान एकत्र करुन ते व्यवस्थित बुडेपर्यंत 1% दूध, चिमूटभर मीठ ( याशिवाय ओटमीलला चवच येत नाही ), थोडेसे अगोडच राहील इतपत साखर ( पाऊण ते एक चमचा )घालून मायक्रोवेव्ह मध्ये शिजवणे. बाहेर काढल्यावर त्यात दोन अक्रोड चुरुन आणि एक ओंजळ ब्लू-बेरीज घालून खाणे. ब्लू-बेरीज नाही मिळाल्या तर स्ट्रॊबेरीज, सफरचंद किंवा दोन चमचे बेदाणे घालून ! केळं मात्र नाही.

बारा-साडेबाराला जेवण. जेवणाची सुरुवात एखादं फळ खाऊन मुखत्वे सफरचंद किंवा पेअर ! काकडी, गाजर, टोमॆटॊ यापैकी काहीतरी. हे रोजचे कॊमन फॆक्टर्स !
उरलेल्या जेवणात आलटून पालटून खालीलप्रमाणे :
दोन फुलके, अगदी कमी तेलावर केलेली दाल / उसळ, कमी तेलावर केलेली भाजी / पालेभाजी इत्यादी. ( बटाटा, सुरण, छोले सोडून )
ब्राऊन राईसची जिरं,मिरं घालून केलेली खिचडी ( त्या दिवशी पोळ्या नाहीत )
उकडलेली अंडी दोन-तीन पण फक्त पांढरं. ( बलक मला खूप आवडतो खरं तर पण मन घट्ट करुन फेकून द्यायचे. कारण मुलाला आवडत नाही आणि नवऱ्याच्या तब्बेतीसाठीही चांगला नाही. ) १०० % होल व्हीट / मल्टीग्रेन ब्रेडचे दोन स्लाईस मध्ये अंडी घालून
अंड्याच्या पांढऱ्यात भाज्या आणि थोडसं लो फॆट चीझ घालून बेक केलेलं कीश
सॆलड बोल बनवून. त्यात लेट्यूस सारखं सॆलड, लो फॆट ड्रेसिंग, क्रुटॊन्स, थोडं चीज आणि इथे मिळणाऱ्या सोय पॆटी ( ५/६ ग्रॆम फॆट असणाऱ्याच ) कुसकरुन. खूप पोटभरीचा होतो हा बोल त्यातल्या पॆटीमुळे.
आठवड्यातून एकदा फिश ( तळलेलं नव्हे ) / व्हाईट मीट चिकन.
मल्टीग्रेन पास्ता ( मैद्याचा नाही ) भाज्या, दोन चमचे ऒलिव्ह ऒईल घालून.
एकंदरीत तेल, तूप कमी ( दिवसाला एक-दीड टेबलस्पून प्रत्येकी या हिशोबाने भाजी/ आमटीला घालणे ) , पण लसूण, आलं , इतर मसाले ह्याचा चव आणायला सढळ वापर. ग्रेव्ही वाली भाजी केली तर कांदा-टोमॆटोचीच ग्रेव्ही. नारळ-काजू वर्ज्य !
भाज्या, चिकन, मुगाचं पीठ, तांदूळ-उडदडाळीचे २/१ प्रमाण असलेली इडली. काहीही चालेल. फक्त कॆलरीजचा विचार करुनच. भात मी पूर्वीही फारसा खायचे नाही. या सहा महिन्यांत तर पांढरा तांदूळ जवळजवळ वर्ज्यच केला. आताही ब्राऊन राईसचाच पुलाव वगैरे करते. मुलालाही ब्राऊन राईसचीच खिचडी देते.

संध्याकाळी पाच-साडेपाचला अर्धा कप पाणी / अर्धे १ % दूध या मध्ये बनवलेला व्हे प्रोटीन शेक ( व्हे प्रोटीन वॊलमार्ट / टारगेट मध्ये सहज मिळते. प्रत्येक स्कूप मध्ये अंदाजे २३ ग्रॆ. प्रोटीन असते ) + लो फॆट होल ग्रेन क्रॆकर्स. खूपच भूक असेल तर एखादे फळ ( केळं, आंबा सोडून ) व्हे प्रोटीन हे आहारात प्रोटीन वाढवायचा उत्तम मार्ग आहे. हे मी प्रेग्नन्सीतही घेतले होते. प्रेग्नन्सीत घ्यायचे असेल तर आधी डॊक्टरांना विचारावे.

साडे-आठच्या सुमारास रात्रीचे जेवण.
सकाळसारखेच. फळ खाऊनच सुरुवात करणे. ( खरं तर संध्याकाळी सातला जेवून घेतले तर वजन कमी करायला मदत होते असे वाचले होते पण मला जिमला जायला तीच एक वेळ मिळत असल्याने जेवणाची वेळ उशीराच ठेवावी लागली. )

या व्यतिरिक्त दिवसाला नऊ ते दहा ग्लास पाणी

मल्टीव्हिटॆमिन आणि कॆल्शिअमच्या सप्लीमेंट्स.

जेवल्यानंतर दहा-पंधरा मिनिटं शतपावली. ( जी हल्ली घातली जात नाही Happy )

आहारात प्रोटीन्सचे प्रमाण जास्त राहील हे पाहिले पण त्याचा अर्थ असा नाही की कार्ब्स पूर्ण वर्ज्य केले. पण कार्ब्स फक्त फळं, भाज्या आणि होल ग्रेन्स यातून जातील हे पाहिले. मैदा,तांदूळ, बटाटा जवळजवळ बाद.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

डाएट चालू करायच्या सुरुवातीला खूप निराशा आली होती की वजन कमी होणार की नाही ( खरं तर त्या आधी कधी प्रयत्नच केला नव्हता कमी करायचा ) त्यावेळी नेट्वर GM डाएटची भारतीय आवॄत्ती सापडली होती ( बीफ ऐवजी पनीर + मोड आलेले मूग ) एक धक्का मिळाला तर हवा होता म्हणून GM diet ( 7 day crash diet ) केले होते. ते खालीलप्रमाणे :

दिवस १ : फक्त फळे ( केळं सोडून ... शक्यतो मेलन ग्रूप मधली कलिंगड, कॆंटलूप वगैरे )
दिवस २ : सकाळी ब्रेकफास्टला एक बटाटा उकडून ( थोडे मीठ, मिरपूड आणि किंचित बटर घालून ) नंतर दिवसभर फक्त भाज्या ( बटाटा, सुरण, छोले, राजमा, चणे नाही )
दिवस ३ : फळे + भाज्या ( केळं, बटाटा, छोले, राजमा इ. सोडून )
दिवस ४ : ८ केळ्यांपर्यंत केळी + ४ ग्लास साय काढलेले दूध ( मी सहा केळीच खाल्ली होती )
दिवस ५ : मोड आलेले मूग + १% दुधाचे पनीर घरी करुन. ( एकूण २८० ग्रॆ. पर्यंत ) + ६ टोमॆटो
दिवस ६ : मोड आलेले मूग + १% पनीर पाहिजे तितक्या प्रमाणात.
दिवस ७ : बाऊन राईस + भाज्या + फळे ( बटाटा, केळं इ. नाही )
रोज किमान दहा ग्लास पाणी.

मी कधीही उपास करत नसल्याने ह्या डाएटचे पहिले तीन दिवस अक्षरश: जीवघेणे होते. वजन दोन कि. कमी झाले ( पाच पाऊंड ) फक्त. एक धडा मात्र मिळाला की long term diet करायचे तर खाणे आवडीचे असले पाहिजे आणि त्या सात दिवसांत सतत वाटत होते की हे असे खाण्यापेक्षा साधे फुलके आणि मुगाचं वरण म्हणजे स्वर्ग आहे Happy वजन व्यवस्थित कमी होत असतानाही मे च्या अखेरीस मला परत अजून जास्त वजन कमी करायची घाई झाली आणि परत एकदा हे GM diet केले. ह्या वेळी फक्त १ पाऊंड ( अर्धा कि. ) वजन कमी झाले. आणि खाण्याच्या क्रेव्हिंग्जवर माझा जो छान ताबा आला होता तोही जातो की काय अशी भिती वाटू लागली. थोडक्यात GM diet मला फारसे फायदेशीर वाटले नाही. long term मध्ये तर नाहीच नाही. मात्र नेहेमीचं डाएट खूप एंजॊय केलं आणि त्यानेच वजनही कमी झालं.

टीप : मी काही कुणी आहारतज्ञ नाही. व्यायाम आणि आहार मी संपूर्णपणे माझ्या आकलनाप्रमाणे आखून घेतला होता ह्याची कॄपया वाचकांनी नोंद घ्यावी.

(मायबोलीवरचे वजन कमी करण्याचे इतर अनुभव
खाऊन पिऊन वजन कमी करा !
दिक्षीत डाएट आणि अनुभव
-वेमा)

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

पोहे उपमा इडली अजिबात नाही.>>>ते कार्ब्ज्स आहेत संपुर्ण.>>> चूक!!

इडली मधे उडदाची डाळ असते. भिजवून वाटल्यामुळे आणि आंबल्यामुळे पचायला हलकी झालेली असते. त्यासोबत सांबार घेतल्यास तुरीच्या डाळीमधून प्रोटीन आणि इतर सर्व भाज्यांमधून आवश्यक ती जीवनसत्त्वे मिळू शकतात. इडली, डोसा, गुंडपंगले (आप्पे) हे पदार्थ ब्रेकफास्टलाच खायचे असतात. आणि या सर्वांमधे किमान एक भाग तरी उडद डाळ असतेच.

उपमा करताना आमच्याकडे फोडणीमधे एक चमचा उडद डाळ आणी एक चमचा चण्याची डाळ घालतातच. शिवाय चमचा भर शेंगदाणे सुद्धा घालतात. उपम्यामधे गाजर, मटार, कोबी, बटाटा, अशा विविध भाज्या घालून बनवता येऊ शकतो. ज्यायोगे तो अधिक पोषणमूल्ययुक्त होईल.

पोहे हातसडीचे असल्यास तेदेखील पोषकच आहेत. नेहमीच्या कांदेपोह्यामधे भाज्या घालून शिवाय दहीपोहे, कोळाचे पोहे, दडपे पोहे असे अनेक प्रकार त्यामधून बनवता येतात. प्रोटीन हवे असल्यास सोबत दूध किंवा अंडे घेता येऊ शकते.

नंदिनी, मिक्स व्हेज,कडधान्य घालून इडली , पालेभाजी घालून धिरडं पण मस्त होतात. प्रोटीन साठी सोयाबीन किंवा सोयाचंक्स पण वापरता येतील की!!!!!!!

दक्षीणा, चांगल्या टीप्स आहेत तुझ्या. मला पण पहिला महिनाभर पोळी/पराठाच सांगितला होता. पोहे उपमा न खाण्याचे कारण असे सांगितले होते की त्याने पुढची भूक पटकन लागते व डायेट करत असताना पोट संपूर्ण दमदमीत भरल्याची भावना पोळी/परठ्याने उत्तम प्रकारे मिळते.

रैना, तू लिव्हस्ट्राँग चं अ‍ॅप म्हणतेयस का? तिथे जे verified असं लिहिलेले पदार्थ असतात, त्यात सहसा चुका नसतात. त्यामुळे तू सिलेक्ट केलेला पदार्थ verified असल्याची एकदा खात्री करुन घेशील का?
मला डाएटमधलं डिटेलमध्ये काही कळत नाही त्यामुळे एवढं सोडियम असेल का नाही याची अजिबात कल्पना नाही. पण नसावं. कारण नुसत्या चवळीत जर सोडियम इतकं जास्त नसतं तर उसळीत का असेल?

ओह्ह! बरोबर स्वाती२.

धारा, असणारच ना. बेसन चणाडाळीपासून बनलं असतं अन कुठल्याही डाळीत गव्हाच्या दुपटीपेक्षा जास्तच प्रोटिन असतं. (चौपट का किती ते नक्की नाही माहीत.)

स्वाती२,
हम्म.. पण मी कॅन्ड गोष्टी वापरत नाही सहसा. कडधान्ये तर मुळीच नाही.

नताशा,
ओह तू लिव्हस्ट्रॉन्ग सुचवले होतेस. मी बहुतेक वेगळे अ‍ॅप डाऊनलोड केले आहे.

अश्विनी, तुझा आदर्श डोळ्यासमोर ठेऊन गेल्या ३ महिन्यात १५ पाऊन्ड वजन कमी केले. खुप छान वाटतय. मनापासून धन्यवाद या लेखाबद्दल !!

धन्यवाद रिमझिम. नियमित व्यायाम, आहारात प्रोटीन्सचे प्रमाण वाढवणे, याने बरेचसे साध्य झाले. आता हे maintain करणे is a challenge for me.

ॠजुता दिवेकरांचं पुस्तक वाचायला सुरुवात केली आहे. २०-२५ पानंच झालीयेत वाचून. खूप चांगली माहिती आणि चांगला दृष्टीकोन आहे पण रोजच्या घाईगडबडीच्या रुटीनमधे हे फॉलो करणं शक्य नाही असं मला वाटलं. कदाचित भारतात ज्यांच्याकडे स्वयंपाकाला बाई आहे किंवा आई/साबा अशी मदत असेल तरच ताजा स्वयंपाक + दर २ तासांनी खाणे + जिम असं सगळं करता येईल. पण एखादं मूल किंवा मुलं असतील, ८-६ बैठं काम असेल, इतर सपोर्ट सिस्टिम नसेल (जसं घरकाम, धुणी, भांडी) तर फारच अवघड आहे. वेळ आणि एनर्जी कुठून आणायची??

माहिती लॉजीकल आहे पण प्रॅक्टिकल नाही असं वाटलं.

पण एखादं मूल किंवा मुलं असतील, ८-६ बैठं काम असेल, इतर सपोर्ट सिस्टिम नसेल (जसं घरकाम, धुणी, भांडी) तर फारच अवघड आहे. वेळ आणि एनर्जी कुठून आणायची??

माहिती लॉजीकल आहे पण प्रॅक्टिकल नाही असं वाटलं. >>> +१०००
मला सुद्धा सासुबाईंनी दिले होते वाचायला. पण ते सगळे जमणे इथे अगदी अवघड आहे.

नेहमीच्या कांदेपोह्यामधे भाज्या घालून शिवाय दहीपोहे, कोळाचे पोहे, दडपे पोहे असे अनेक प्रकार त्यामधून बनवता येतात. प्रोटीन हवे असल्यास सोबत दूध किंवा अंडे घेता येऊ शकते. >> यात अजुन एक अ‍ॅडिशन - पोहे भिजवले कि मुठ्भर किंवा पोह्यांच्या अर्ध्या प्रमाणात ओट्मील टाकले तर पोह्यांच्या चवित काहिहि फरक जाणवत नाहि.

सोपं असतं तर पुस्तक लिहिल्याच गेलं नसतं ना Happy

खरं तर रुटिन (मराठी ?) सोडुन काहीही करायचं म्हटलं की सुरुवातीला अवघड जातच, पण निर्धार पक्का असेल तर काहीच अशक्य नाही.

अवांतर :- कोरियात जागोजागी असणारी रेस्टॉरेंट्सची खरी गरज भारतात आहे, असं वाटतं. घरच्यासारखं जेवण आणि तेही घरी बनेल इतक्याच पैशात (+१०-२०% समजा). भारतीय स्त्रीयासुद्धा स्वत:कडे लक्ष देऊ शकतील.

कोरियात जागोजागी असणारी रेस्टॉरेंट्सची खरी गरज भारतात आहे, असं वाटतं. घरच्यासारखं जेवण आणि तेही घरी बनेल इतक्याच पैशात (+१०-२०% समजा). भारतीय स्त्रीयासुद्धा स्वत:कडे लक्ष देऊ शकतील.
<<<<<<<

अगदी अगदी.... इथे सिंगापुरातदेखील जागोजागी दिसणारे फुडकोर्ट.... त्यात सिंगापुरीयन, चायनीज लोकांना तर जेवणाचा भरपुर चॉईस स्वस्त दरात मिळतो. त्या बायका आरामात नोकरया करुन इथे येउन जेवतात त्यावेळी त्यांच्या आयुष्यातील कितीतरी चांगला वेळ, शक्ती फक्त जेवणखाण, भांडयांची साफसफाई,किचन क्लिनिंग मध्ये जात नाही हे पाहुन त्यांचा हेवा वाटतो. असे भारतात देखील स्वस्त दरात, उत्तम स्वच्छता पाळुन, पौष्टीक जेवण मिळायला लागले तर किती बरे होईल. रिलायन्स किंवा इतर मोठया उद्योग समुहाला या विषयात देखील काम करण्यास भरपुर वाव आहे. त्यांनी अश्या ताजे,सकस, स्वस्त दरात जेवण देणारया फुडकोर्टच्या साखळी काढल्या तर खुपच छान होईल.

जागोजागी घरगुती चवीची कमी दरातली वगैरे रेस्टॉरन्ट्स निघतील पण मेन म्हणजे हेल्दी आणि ताजं फुड असायला हवं , एकदा तळणासाठी वापरलेलं तेल पुन्हा न वापरणे इ. काळजी घेतली जात असेल तरच दररोज खाणं शक्यं आहे!
मुळ गोची 'स्वयंपाक करणे -क्लिनिंग-मुलांचं संगोपन ही सगळी बायकांची कामं' या सो कॉल्ड महान भारतीय सोशल कंडीशनिंग मधे आहे!
रेस्टॉरंट्स नाही झाली तरी काही बिघडणार नाही जर नवरा -बायको- पूर्ण फॅमिलीनी कामं वाटून घेतली तर अ‍ॅट लिस्ट वर्काउट ला तरी नक्कीच एनर्जी राहायची शक्यता जास्तं !

मुळ गोची 'स्वयंपाक करणे -क्लिनिंग-मुलांचं संगोपन ही सगळी बायकांची कामं' या सो कॉल्ड महान भारतीय सोशल कंडीशनिंग मधे आहे!>>>>>>> +१ अगदी हेच लिहायला आलो होतो. ह्या कंडिशनिंगमुळे बायकांना स्वतःला सुद्धा रोज रेस्टॉरंटात जाऊन खाणे हे कमीपणाचे वाटते.
ह्या वरुन एक गमतीदार किस्सा आठवला. माझ्या सासर्यांकडे एकदा कोणी पाहुणे अचानक आले. सासूबाई काही कामानिमित्तं बाहेर गेल्या होत्या. आता घरात सासूबाई नाही म्हंटल्यावर सासरेबुवांनी शेजारच्या रेस्टॉरंटातून चहा मागवला. नुसता चहा कशाला म्हणून त्याबरोबर पोहे ही मागवले. थोड्यावेळाने सासूबाई घरात आल्या आणि त्यांनी रेस्टॉरंट मधून आणलेले चहा आणि पोहे पाहिले. पाहुणे गेल्यावर सासरेबुवांना फैलावर घेतलं चांगलच की बाहेरून पोहे मागवून त्यांनी तिची इज्जत मिट्टी मे मिला दी हय वगैरे वगैरे Lol

धनश्री, गेल्या वर्षी नवर्‍यावर ऋजुता डाएटचा प्रयोग साधारण दोन आठवडे करून पाहिला. तू म्हणतेस तसंच कठीण आहे इथे फॉलो करणं. मलाच कंटाळा आला दर दोन तासांनी काहीतरी खाण्याचे ऑप्शन्स तयार ठेवायचा. असं वाटलं की डोक्यात सारखा खायचाच विचार येतो की काय..

इथे पुन्हा एकदा झेन टू डनची आठवण येते. एकावेळी एक(च) बदल. http://zenhabits.net/zen-to-done-ztd-the-ultimate-simple-productivity-sy...

आणि या पुस्तकाबद्दल इथेही कोणीतरी लिहिले होते. शोधुन बघतो.

उदाहरण :- दर दोन तासांनी खाणे. नेहमी दोन (किंवा फारफार तर ३) वेळा खाणाऋ माणसं आपण. एकदम ६ वेळा कशी काय खाऊ शकणार. मग?
पहिला महिना :- २ ऐवजी ३ वेळा
दुसरा महिना:- ३ ऐवजी ४ वेळा
तिसरा महिना:- ४ ऐवजी ५ वेळा
चौथा महिना :- ५ ऐवजी ६ वेळा.

नाही जमणार का? करुन बघा.... शरीर हळूहळू वळते, एकदम वळवले तर मोडणारच की हो Happy

सिमंतीनी - चाकोरी अगदी बरोबर.

मुठभर दाण्यांनी माझे पोट कधीच भरत नाही. काहीतरी काउ-चिऊला भरवतात तसे वाटते Happy

२ फुलके,
आदलून बदलून डाळ किंवा कडधान्ये घालून/पिठ लावून /पनीर/सोया चंक्स घालून भाजी,
कोशिंबीर,
जवस्/कारळे चटणी ,
ताक
अश्या २ जेवणांने चांगले समाधान मिळते व अगदी डायबेटीक लोकांनाही हा आहार घेता येतो.

न्याहरीला काहीतरी सोपे सुटसुटीत व मर्यादीत प्रमाणात हेल्दी पर्याय निवडला की झाले. अधल्यामधल्या भुकेला फळ चांगले.
ह्याबरोबर एखादा व्यायाम रोज ४५ मि. केल्यास साधारणतः ७५% लोकांचे वजन उतरु शकते असे आमचे डॉ. सांगतात.

पण काही लोकांचे वजन तरीही उतरत नाही. त्यांनी प्रयत्न सोडू नये कारण ह्या जीवनसरणीने निदान शरीराचे अधिक नुकसान तरी होत नाही.

मी एक महिना करून पाह्यले होते पण अगदी दोन तासांनी नाही. साधारण अडीच ते तीन तासाची गॅप होती.
एक महिना जमलं. उपयोगही व्हायला लागला होता.
पण मग सलग बैठक मारून लिहायची गरज उत्पन्न झाल्यावर सगळे प्लॅन्स भुर्रर्र उडून गेले.

मेंदूकामाच्या कुस्त्या भरपूर चालू असतील आपल्या व्यावसायिक आयुष्यात तर ताण कमी करायला 'कंफर्ट फूड' ची प्रचंड गरज पडते. आणि कंफर्ट फूड हे अनेकदा जंक किंवा भरपूर कॅलरीचेच असते. का कोण जाणे.

ऋजुताच्या पुस्तकाप्रमाणे करायचं तर बेबी स्टेप्स करत गेलं पाहिजे. म्हणजे एक आठवडा फक्त सकाळचा चहा सोडण्याचा प्रयत्न करायचा वगैरे. एकदम करायला गेलो की तोंडघशी पडणार.

फक्त निदान ४-५ महिने तरी रोजचे रूटीन(खादडी-पिदडी सोडून.. कामाचे) नीट असायला हवे. शक्यतो सारखीच प्रवासासाठी बॅग भरलेली नको. वेळीअवेळी कामे चाललीयेत असे शक्यतो नको.
आता हे कसे जमायचे?

वारंवारीता आणि सलगता

वजन कमी करण्याचे रीझल्ट यायला बराच वेळ लागतो ..
६ महिने डायट आणि व्यायाम सलग करायचा..
पहिल्या महिन्यात रीझल्ट दिसतो ..
नंतर चे २-३ महिने फारसा दिसत नाही.५-६ व्या महिन्यात जाणवेल एवढा बदल दिसतो..

पण १-२ महिन्यात फरक दिसत नाही म्हणला की उत्साह मावळतो ! ट्रिप निघते , लग्न , कार्ये येतात ..आणि आपली सलगता खंडीत होते..

Pages