’बाय’ असणे...

ही कविता 'उदय' च्या 'चित्रमय कविता स्पर्धेसाठी दिली होती. एका वैतागलेल्या, थकलेल्या लहान मुलीचा फोटो होता आणि त्यावर कविता करायची होती. मी ही कविता केली आणि का कोण जाणे.. ती मलाच फार आवडली. ही गज़ल होऊ शकते याची त्यावेळी कल्पना नव्हती. (आताही नव्हतीच म्हणा...)

वैवकू, तुम्ही केलेल्या सखोल समिक्षणासाठी आभार. 'आज पुन्हा मी जरा वैतागले आहे' या वाक्यातून मला वारंवार स्वतःलाच जपत, राखण करत जगण्याचा आलेला कंटाळा, वैताग दर्शवायचा होता. आधीच म्हटल्याप्रमाणे गज़ल करावी हे डोक्यात नसल्याने वृत्तात बसवणे वगैरे केले नाही आणि जमलेही नसतेच कदाचित.

उर... ऊर... बदल करते. धन्यवाद!

भूक वालं कडवं/ शेर> यातून मला सुचवायचे होते की त्या लहान मुलीला फक्त भाकरीची... पोटाची भूक ठाऊक आहे! आणि भाकरीचा तो चंद्रच भागून तिच्यावर रुसला असताना तिला समजत नाही 'त्यांची' ही अशी कोणती भूक आहे जी भाकरीही शांत करू शकत नाही? - हे पोचवण्यात माझे शब्द थोडे कमी पडलेत बहुदा.

'बाय' या शब्दाला अजून कुठला प्रतिशब्द... वरील पार्श्वभुमीवर... तुम्हाला सुचत असेल तर जरूर कळवा. आणि हो... तुमचे प्रतिसाद असेच माझे मनोबल उंचावत राहोत! खूप खूप आभार.

रिया>>> नेहमीप्रमाणेच खूप खूप धन्यवाद!!! (अगं आबारू नाही आबरू. म्हणजे अब्रू, लाज.)