Submitted by अमेय२८०८०७ on 9 March, 2013 - 02:24
ये रे सख्या अविनाशा
मला लाटेने भिजव
नाकारले स्वप्न माझे
ओल्या कुशीत उजव
उरी तापलेली वाळू
तुझे धृवांचे किनारे
वारा भणाणून वाहे
त्याच्या स्पर्शाचे शहारे
विसावून जाण्यासाठी
माझे जागतात काठ
भेगाळल्या खडकांची
नात्यांसम वहिवाट
ठाव नाही तुला ठावे
तुझी गूढता अमाप
कोसळण्याच्या हाकेला
खाऱ्या आसवांचा शाप
उडे चिमणा चिमणी
गोजिरासा परिवार
माझा बेभरवशाचा
भुईपणाचा संसार
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
भुईपण - सुरेखच ....
भुईपण - सुरेखच ....
धन्यवाद शशांक
धन्यवाद शशांक
विसावून जाण्यासाठी माझे
विसावून जाण्यासाठी
माझे जागतात काठ
भेगाळल्या खडकांची
नात्यांसम वहिवाट
आवडल्या या ओळी.
छानै.. आवडली
छानै.. आवडली
अख्खी कविता आमाप आवडली फक्त
अख्खी कविता आमाप आवडली
फक्त हे समजले नाही ................. सांगाल का...............
<<<<कोसळण्याच्या हाकेला
खाऱ्या आसवांचा शाप>>>>
खूप छान ,चित्र टाकायची कल्पना
खूप छान ,चित्र टाकायची कल्पना मस्त आहे .कवितेचा अर्थ गहिरा होतो.मी ब्लॉगवर असे करतो.
एक भव्य परिमाणे असणारी
एक भव्य परिमाणे असणारी रचना.पृथ्वीचे एक वेगळे प्रेमगीत .
वाह ! खूपच आवडली .
वाह ! खूपच आवडली .