Submitted by डॉ.विक्रांत प्र... on 3 January, 2013 - 04:57
तव कृपेचा झरा आत
हळू हळू आहे वाहत
अन पावुले नकळत
तुजकडे आहे चालत ll१ ll
संपले आता रागावणे
संपले उगा खंतावणे
तुच काढिले गळ्यातून
मुढ अहंतेचे लोढणे ll२ ll
पाहतो होऊन चकित
मीच होते काय हे केले ?
लोढणे मानुनिया प्रिय
कैसे चैतन्य नाकारीले ? ll३ll
अवघी काजळी भ्रमाची
पूर्णपणे आता मिटली
जाणीवेत आणि कोवळी
आत्मप्रभा आहे दाटली ll४ll
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
वा, अतिशय सुरेख रचना.
वा, अतिशय सुरेख रचना. प्रासादिक व आशयघनदेखील.
"आत्मप्रभा नित्य नवी | तेचि करुन ठाणदिवी | जो इंद्रियाते चोरुन जेवी | तयासीची फावे ||" - ज्ञानेश्वरी अ. ६
काय बहारदार ओवी आहे पहा माऊलींची........
सुंदर
सुंदर
तुच काढिले गळ्यातून मुढ
तुच काढिले गळ्यातून
मुढ अहंतेचे लोढणे ll२ ll
......
लोढणे मानुनिया प्रिय
कैसे चैतन्य नाकारीले ? ll३ll
- वा! फार छान .
शशांक, माउलींचे शब्द ,त्यांची
शशांक, माउलींचे शब्द ,त्यांची लेकरेच वापरणार .अनिल,आकाशनील शशांक धन्यवाद .
अवघी काजळी भ्रमाची पूर्णपणे
अवघी काजळी भ्रमाची
पूर्णपणे आता मिटली
जाणीवेत आणि कोवळी
आत्मप्रभा आहे दाटली ll४ll
व्वा..!
धन्यवाद जोशी .
धन्यवाद जोशी .