पिसे

Submitted by अज्ञात on 27 December, 2012 - 02:43

सुखाच्या घडीला, निभावू कसे
निळ्या आसमंती, शशीचे हसे
नसे स्वप्न हे, नाही आभासही
मिटे पापणी ना, असे हे पिसे

स्पर्श अस्पर्श खोल, आत कोषातले
आस वेल्ह्या नभाचे, तरंग वेगळे
ओलवेली तृषा तृप्त, परस अंगणी
कोण गाथा रुधीरास, सांगते भले ?

मनाच्या अवेळा, मनाच्या कला
भाववेड्या दशा, सोबतीला मला
हून पंखात, वारा भरे पोकळी
झेप घेई व्यथा, भंगवून शृंखला

..........................अज्ञात

Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

शेवटची ओळ समजली नाही.पण येवढे पिसे कसले ? समजले.

सत्य आणि आभास या दोहोंच्या मधे, मनात एक परिसर असतो. तिथल्या वावरातल्या ह्या संवेदना आहेत. निसर्गाच्या सौंदर्याप्रती रेखलेल्या ह्या रेषा आहेत येवढंच सांगु शकतो मी.