विषय क्र. १- 'रामसे बंधूंचा सिनेमा'

है शाब्बास

छान लेख! रामसे बंधुची भुतपट बनवण्याची खासियत कालांतराने विनोदाने घेतली जाऊ लागली हे खरंय, पण ज्या काळात त्यांनी ते चित्रपट बनवले तेव्हा ते तंत्रज्ञान अतिशय नविन होते. त्यांचा हॉटेल सिनेमा मला आवडला होता.

रामसेंच्या चित्रपटात कसलाही कलात्मकतेचा आव नाही, उगाच काहीतरी प्रतिकात्मक वगैरे नाही, आणि मला त्यांचा हा प्रामाणिकपणा प्रचंड भावतो.

पण झी हॉरर शो मध्ये त्यांनी जे काही प्रकार केले होते, ते मात्रं कधी कधी फारच विनोदी वाटायचे. भूताला पांढर्‍या लेन्सेस वगैरे?

मस्तच

मी लहान असताना ब-याच जणांकडून दरवाजा सिनेमाबद्दल ऐकलं होतं. त्या सिनेमाच्या वेळी म्हणे पैजा लागायच्या ...एकट्याने सिनेमा बघायच्या ! कुणीतरी हार्ट फेलने मेलं वगैरे दंतकथा ऐकलेल्या. १८ + होईपर्यंत दम धरणे अत्यंत आवश्यक होते. त्या आधी हातात सिगारेट घेऊन द्वारपालास फसवण्ण्याचे सर्व प्रकार फसले होते. एकदाचं ड्रायव्हिंग लायसेन्स मिळालं पण दरवाजा काही रिरन म्हणून येईना. अशातच एकदा नगरला कामानिमित्त गेलो होतो. तिथं एका थेटरात दरवाजाचं पोस्टर पाहीलं आणि तडक तिकीट काढलं...

पण गर्दी न जमल्याने जवळजवळ एकट्यानेच सिनेमा पहावा लागला. शिवाय अशा पद्धतीने थेटरात बसून भयपट पहायची सवय नसल्याने बॅटरीवाल्याला हाका मारून शेजारी बसवून घेतलं... चांगलीच तंतरली होती.

रामसे बंधू हा बहुतांशी कुचेष्टेचा असलेला (किंवा कुचेष्टा केली कीच आपणही शहाणे आहोत अशी हवा निर्माण करणारा) विषय स्पर्शायला / चर्चायला / सहभाग म्हणून घेणे हे फार आव्हानात्मक आहे. निव्वळ आढावा, माहिती, स्वतःची आवड निवड आणि काही प्रमाणात तुलना याच मर्यादीत चौकटीत हा लेख न बसवता नकळतपणे 'समांतररीत्या भयपट हा विषय सातत्याने व दोन दशके हाताळणार्‍या' रामसे बंधूंना एक खास 'वजूद' या लेखाद्वारे (मायबोलीकरांपुरतातरी) मिळत आहे. सहसा विस्मरणात ढकलण्यास पात्र ठरलेल्या या विषयाला कोणी स्पर्धेत स्थान देईल असे वाटले नव्हते. या लेखाचा सूर कुठेही 'रामसेंना विसरता की काय' असाही नाही आणि 'रामसे म्हणजे सवंग फालतूपणा' असाही नाही. संतुलित व थोडक्यात घेतलेला आढावा आहे.

या स्पर्धेतील अनेक लेख, बहुतेक लेख हे अत्यंत वाचनीय असणारच. मुळात चित्रपट हा भारतीय समाजमनाचा कित्येक दशके एकमेव मनोरंजनात्मक आधार होता. मायबोलीकरांचे सरासरी वयही बहुधा असे असावे की तो जमाना जवळून अनुभवलेलेच बहुतेकजण असतील. तरीही 'विषय क्रमांक एक' मध्ये रामसेंना स्थान देणे हे मला तरी आव्हानात्मक वाटते.

रामसेंचे चित्रपट असेच सवंग मनोरंजनातून भीतीही वाटवणे या प्रकारचे असायचे. पण भयपटाच्या निर्मीतीतील सातत्य आणि तेही गाजू शकणार्‍या चित्रपटांच्या मार्‍यात, हे अ‍ॅकनॉलेज करण्यासारखे यश म्हणावे लागेल.

शुभेच्छा

-'बेफिकीर'!

मस्तच.
चित्रपटेतिहासाचा लेखाजोखा घेताना सतत कलात्मक, समांतर आणि ए ग्रेड व्यावसायिक चित्रपटांनाच चर्चेत झुकतं माप मिळतं. त्यामुळे हा तुझा लेख वाचून आणखीच छान वाटलं

रामसे बंधूंच्या सिनेमापासून मी कायमच चार हात दूर असते. सगळं बनावट आहे हे माहीत असूनही खूप भिती वाटते.

बेफिकीर+१.
'रामसे बंधूंचा सिनेमा' हे आमच्यासाठीही टोटल मनोरंजनाचा खजिनाच.
हे पिक्चर बघताना आता पुढे काय होणार, अमूक वेळी भुत येणार, गाणं सूरु होणार, तसलं काही दिसणार वगैरे वगैरे चे आखाडे अगदी पक्के असायचे.

>>रामसेंचे चित्रपट असेच सवंग मनोरंजनातून भीतीही वाटवणे या प्रकारचे असायचे. पण भयपटाच्या निर्मीतीतील >>सातत्य आणि तेही गाजू शकणार्‍या चित्रपटांच्या मार्‍यात, हे अ‍ॅकनॉलेज करण्यासारखे यश म्हणावे लागेल.
+१

छान लिहलाय लेख....

किती बंधू ओ, किती बंधू ??

छान लिहीले आहेस.

'रामसे' चर्चेला घेणं- याबद्दल अभिनंदन. छान लिहिलं आहेस. (खुद्द रामसेही तुझ्या प्रत्येक वाक्याला सहमत होतील बहुतेक!)

वा! लय भारी- सोलापूरी .

विरानाचे फक्त प्रोमोज बघितलेत आणि एकही रामसेपट पाहिला नाही पण लेख मात्र फार आवडला.

लई भारी. रामसे म्हणजे 'Its so bad that its so good" ह्या विभागात पडतात. खरतर तांत्रिक चकचकाट सोड्ला तर रॉबेर्ट रोड्रिगेझचे बरेच सिनेमे ह्याच पठडीमधे मोडतात पण त्याला मात्र मानाचे स्थान आहे.

रामसेंच्या चित्रपटात कसलाही कलात्मकतेचा आव नाही, उगाच काहीतरी प्रतिकात्मक वगैरे नाही, आणि मला त्यांचा हा प्रामाणिकपणा प्रचंड भावतो. >> +१

अरे व्वा.. एकदम वेगळाच विषय घेतलाय.. आवडेश
>> रामसेंचा सिनेमा आला हे कळायचे ते त्याच्या भडक, उत्तान पोस्टर्समुळे. चोरट्या नजरेने ती पोस्टर्स डोळे भरुन पाहिली जायची. सिनेमात नक्की काय काय बघायला मिळणार आहे हे आपल्या निष्ठावान प्रेक्षकांना बरोबर कळावे हा उद्देश या पोस्टर्सने लगेच सफल व्हायचा. गावातल्या सगळ्यात गचाळ थिएटरमधे; घाम, पानमसाले, हातभट्टी आणि मुतारी अशा संयुक्त दरवळात पाहिलेले हे सिनेमे माझ्या वयात येण्याचा अविभाज्य भाग आहेत.
>>
अगदी अगदी सहमत
लेख आवडला हे वेगळं सांगायला नकोच!
अवांतर -- 'खाकी' आणि केशू रामसे ह्यांचा इतका जवळचा संबंध आहे ते माहिती नव्हतं. ह्या लेखाच्या निमित्ताने ज्ञानात भर पडली. लेखातल्या शेवटल्या वाक्याशीही सहमत.

मस्त लिहिलंस.

रामसे अगदी आरामसे स्पर्धेत उतरले आहेत. मस्त लेख आहे. वेगळेपण आवडले. शुभेच्छा.

रामसे अगदी आरामसे स्पर्धेत उतरले आहेत. <<<<<<<<<< मस्त वाक्य

मस्त रे आगावा!! पुराना मंदीर मधले एक गाणे चांगले आहे की .. वो बीते दिन याद है

रामश्यांचा कंटेम्पररी असूनही एकही पिक्चर पाहिला नाही याची खंत वाटते खरी. एक नॉन्सेन्स जॉनर म्हणून तरी पहायला पाहिजे होता खरा :(. आता तो अ‍ॅक्सेप्ट होणार नाही मिनिटभरही..

लय भारी.......

जियो यार...
साजिर्‍याला १००% अनुमोदन !

<<रामसेंच्या चित्रपटात कसलाही कलात्मकतेचा आव नाही, उगाच काहीतरी प्रतिकात्मक वगैरे नाही, आणि मला त्यांचा हा प्रामाणिकपणा प्रचंड भावतो.>>>

पटेश !

मस्त लिहिलंयस, आगावा. मुळात रामसेंवर लिहिण्याचं तुझ्या मनात आलं हेच भारी वाटलं मला.

मी रामसेंचा एकही भयपट पाहिला नाहीये. पण शाळेच्या रस्त्यावरची 'पुराना मंदिर'ची पोस्टर्स पाहिलेली आठवतात. 'पिक्चर-हिरो-हिरॉईन' या तद्दन शाळकरी खेळात माझं आणि मंजीचं 'पी-एम-ए' हे अगदी हमखास गुण मिळवून देणारं कोडं असायचं हाच काय तो रामसेपटांशी माझा संबंध

आगाऊ.....

स्पर्धेसाठी म्हणून का होईना, एखाद्या स्पर्धकाने 'रामसे बंधू' हा विषय निवडला आहे हे जर आज रामसे कुटुंबियांना समजले तर त्यांना त्याबद्दल त्या स्पर्धकाविषयी कृतज्ञताच वाटेल.

'रामसे परंपरा' अशी काही रुळली रुजली आपल्या हिंदी चित्रपटसृष्टीत की त्या धर्तीच्या चित्रपटांसाठी ते एक ब्रॅण्ड नेम बनले आणि खरोखरी त्यांच्या चित्रमालिकेने लाखो नव्हे करोडो प्रेक्षकांना जो आनंद दिला त्याला अन्य कुणी निर्मात्याने हेवा करावा असाच होता. महाराष्ट्र राहू दे पण मी जेव्हा कामानिमित्ताने वा सहलीच्या निमित्ताने म्हणा, राजस्थान आणि बिहार या दोन राज्यातील थिएटरपुढे जेव्हा 'पुराना मंदिर' तसेच 'बंद दरवाजा' साठी उसळलेली गर्दी पाहिली तेव्हा थक्क झालो होतो. मी आणि माझ्या मित्रांनी ती गर्दी खरेच का 'रामसे' चित्रपटासाठी आहे की एखाद्या शोले वा डीडीएल्जे साठी आहे ? याकरीता थिएटरवरील पोस्टरकडे पुन्हा एकदा उत्सुकतेने पाहिले होते.

रामसे बंधूंचा "दो गज जमीन के नीचे....' हा सर्वार्थाने एक पूर्ण रहस्य आणि भयपट म्हणावा लागेल. मला आजही (या लेखाच्या निमित्ताने) इम्तियाझ अली आठवला.

'भयपटा' तून या बंधूना मिळालेल्या पैशाच्या वाटणीतील केशू रामसे यानी त्यापुढे जाऊन 'सबसे बडा खिलाडी', खिलाडीयोंका खिलाडी' 'इंटरनॅशनल खिलादी' अशी जी बॉक्स ऑफिसवर जोरदार धंदा करणारी मालिका बनविली, त्याबद्दल केशूंचे कुणी कितीही कौतुक करो, पण टायटल्समध्ये याच केशू रामसे यानी 'प्रोड्युसर' म्हणून फक्त 'केशू' हे शॉर्ट नाव देणे म्हणजे 'रामसे' नावाने त्याना दिलेल्या स्थानाचा अवमान केल्यासारखे सार्‍या रामसेप्रेमींना वाटत राहील यात संदेह नाही.

अशोक पाटील

त्या लहान वयात हिरो-हिरोईन सोडले तर दिगदर्शक, संगीतकार, गायक हे परद्यामागचे कलाकार ठाऊकही नसायचे... पण भूताचा कोणताही चित्रपट का लागेना.. तो रामसे बंधूंचाच म्हणून मी ओळखायचो.. आणि समोरच्यालाही अगदी खात्रीने तेच सांगायचो..

लेखात उल्लेख झालेले आणि रामसे बंधूंनी काढलेले एकूण एक चित्रपट पाहिले आहेत.. भुताला आपण घाबरतो हे माहीत असूनही एक उत्सुकता.. आणि तो आल्यावर मात्र डोळ्यावर हातांची बोटे ठेऊन त्याच्या फटीतूनच त्याला बघितले जायचे.. हळूहळू वयात येऊ लागलो तशी आणि एका गोष्टींची उत्सुकता असायची ती म्हणजे एका तरी सहाय्यक अभिनेत्रीचा खून ती आंघोळ करताना व्हायचा.. भूत हे चावटही असते हे तेव्हाच आमच्या मनावर रुजले.. आपणही भुताच्या जागी असलो की असेच काहीसे करायचे असले बालिश विचारही मनात येऊन गेलेत त्या काळी... सारे आठवले आज.. आणि याबद्दल मनापासून धन्यवाद.. स्पर्धेसाठी शुभेच्छा..

>>रामसेंच्या चित्रपटात कसलाही कलात्मकतेचा आव नाही, उगाच काहीतरी प्रतिकात्मक वगैरे नाही, आणि मला >>त्यांचा हा प्रामाणिकपणा प्रचंड भावतो

+१००

या सर्व सिनेमात, 'भुताचे' काम करणारा कलाकारपण एकच असायचा, त्याचे नाव माहीती आहे का कुणाला?

सुंदर

रामसे बंधूंना प्रत्यक्षात कुणी पाहीलंय का ?
मला तर नेहमी वाटत आलंय कि ते स्वतःच कुठल्या तरी पडक्या वाड्यात वगैरे राहत असावेत..