फोटो माॅर्फिंग
रविवारची मस्त सकाळ. खिडकीतून आत येणार्‍या गार वार्‍याने दामिनी ला जाग आली. तिने साईट टेबल वर ठेवलेला मोबाईल उचलून वेळ पाहिली. पावणे सात झाले होते. तास-दीड तास अजून झोप काढावी, या विचाराने पायाशी पडलेली चादर तिने अंगावर ओढून घेतली. पुन्हा झोपायचा प्रयत्न करत असतानाच, मोबाईलची रिंग वाजली.
दामिनी : सायबर गुप्तहेर
सकाळची कामं आटोपल्यावर मयुरीने मोबाइल वर फेसबूक उघडले. रीतेशची फ्रेंड रिक्वेस्ट होती. लगेच तिने Confirm बटन दाबून रिक्वेस्ट accept केली आणि उत्सुकतेने रीतेशचे प्रोफाइल पाहू लागली. फोटोत दिसणारा, आलिशान बंगल्यासमोर, होंडा सिटी कार सोबत उभा असलेला रीतेश पाहून तिच्या काळजात कळ उठली. दहा वर्षांपूर्वी चे दिवस तिला आठवले. नाशिक मधील एका नामांकित कॉलेजमध्ये बीएससी च्या शेवटच्या वर्षात शिकणारी मयुरी, आपल्या सौंदर्य आणि हुशारीमुळे बऱ्याच मुलांची ड्रीम गर्ल होती. त्यातीलच एक होता रीतेश.
चार वर्षांपूर्वी एक इमेल आली . IIM अहमदाबाद येथील प्रोफेसर पद्मश्री अनिल गुप्ता यांनी स्थापन केलेल्या Gujarat Grassroots Innovation Augmentation Network संस्थेच्या समर स्कुल ची. माझ्या डिपार्टमेंट च्या चौथ्या वर्षात जाणाऱ्या चार मुलींना त्यांच्या departmental mentor नी थोडे समजावून त्यात भाग घेण्यासाठी प्रवृत्त केले. त्यासाठी एका महिन्यासाठी अहमदाबाद, गांधीनगर येथे जाऊन राहावे लागणार होते. या चारही मुलींची घराची परिस्थिती सामान्य असल्याने विशेष बाब म्हणून त्यांचा सारा खर्च तेथील संस्था उचलणार होती. त्यांच्या पैकी एकीचे वडील त्यांना अहमदाबाद ला सोडून परत आले.
केवायसी अपडेट - १
मिलिंद आज विशेष खुशीत होता. थोड्या वेळापूर्वीच पगार जमा झाल्याचा बँकेकडून एसेमेस आला होता. पुढच्या आठवड्यात माधुरीचा वाढदिवस असल्याने, आज ऑफिसमधून घरी न जाता, शॉपिंग ला जायचा त्याचा बेत होता. तसं त्याने माधुरीला सांगितलं होतं. शहरातल्या नामांकित ज्वेलरी शॉप बाहेर ती त्याची वाट पहात उभी होती. खूप दिवसांपासून तिला हिऱ्याचं नाजूकसं मंगळसूत्र हवं होतं. तिच्या या वाढदिवसाला त्यानं तिला ते गिफ्ट करायचं ठरवलं होतं. ऑफिसमधून निघण्याच्या तयारीत असतानाच, त्याचा फोन वाजला. मोबाइल स्क्रीन वर अनोळखी नंबर झळकला. त्याने फोन घेतला.
आमच्याकडे 12 वर्षांपूर्वी घेतलेला dining table आहे. अजूनही व्यवस्थित आहे त्यामुळे एव्हढ्यात तो टाकून नवीन घ्यायची इच्छा नाही. कारण टाकला तर तो उगाचच टिपमध्ये जाऊन वाया जाणार. (सध्या नवीन migrants/students/work visa वर येणारे लोकं नगण्य असल्याने कोणाला देताही येत नाहीये. म्हणजे तो टाकला तर टिपमध्ये जाणार म्हणून टाकवत नाही.)
नमस्ते मित्रांनो
आपण सगळे इंजिनेर / सी ये किंवा बाकी शिक्षणात advanced अर्थात अधिकांश गणित शिकला असाल पण जे १० पर्यन्त चे गणित आहे त्याचा किती वेळा उपयोग झाला आहे ?
कदाचित बेरीज वजाबाकी चा उपयोग खरेदी करताना झाला
चला आत्ता अधिक उपयोग करू
किती लोकांकडे jio चे सिम आहे
सगळ्यात स्वस्त प्लॅन कोणता ?
सगळ्यात स्वस्त डेटा कोणत्या प्लॅन मध्ये ?
नुसते calling साठी प्लॅन घ्याचा तर स्वस्त कोणता पडेल?
सांगा
साधे गणित आहे
आजच्या दिवसाला jio चे सर्व प्लॅन खालील प्रमाणे आहेत
किशोरची 'किमया' रोबोटिक्स
...... 'अर्हंत' 'अवंतिका' चा हात हातात घेऊन थिरकत होता. 'तुम मिले दिल खिले और जीने को क्या चाहिये' या रोमँटिक गाण्यावर! ते दोघेही टेरेस वर होते.'अर्हंत' टेरेस फ्लॅटला राहायचा तेराव्या माळ्यावर. 13 बी नंबरच्या फ्लॅटमध्ये! अमावस्येची ती रात्र होती. त्यामुळे आकाशात सर्वत्र काळोख होता.'शशी' ढगांच्या आड कुठेतरी गडप झाला होता. मंद वारा वाहत होता. त्या मंद वाऱ्याची गार झुळूक दोघांच्याही मनाला स्पर्शून जात होती.जणू सौहार्दाचे नाते जडले होते त्या दोन जीवांमध्ये! आज अर्हंत चा वाढदिवस होता. रविवार 13 एप्रिल. अर्हंतने अवंतिका चा हात हातात घेतला आणि म्हणाला.
आजकालचं जग पूर्वीसारखं नाही, पुर्वी माणसं जवळ होते, आणि मोबाईल चा जन्म झाला नव्हता, मित्र मैत्रिणी हाकेच्या अंतरावर होते. जुन्या गोल डायलच्या फोन वरुन संभाषण चालायचं. रांँग नंबर शी सुद्धा आपुलकीनं बोलणं व्हायचं. एकमेकांच्या घरी सणांना जाऊन, भेटीचा आनंद असायचा. दिलखुलास गप्पा रंगायच्या. क्वचित सुट्टीच्या दिवशी पत्ते, कँरम, चेस चा डाव रंगायचा. शेजारी पाजारी जायला यायला बंधन नसायचं. पुरुष मंडळी आवरुन कामावर गेले की बायका उन्हाळी कामे एकमेकांच्या मदतीने करायच्या. स्वयंपाकविषयक पुस्तकांवर चर्चा व्हायच्या. पदार्थांची देवाण घेवाण व्हायची. फिरायला जाताना ग्रुपने जाणं व्हायचं.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
