नमस्ते !
अज मी देवसरांची एक गझल त्यांच्या परवानगीने इथे पोस्ट करत आहे . हे असे दुसर्‍याचे लेखन प्रकाशित करणे मायबोलीच्या आणि माझ्याही नियमात बसत नसले तरी त्यांच्या गझलेवरील प्रेमापोटी मी तसे करत आहे इतकेच सांगून गझल आपणास सुपूर्द करतो...बाकीचे नंतर बोलू
________________________________________________________
भान आले, पण कधी?.....मी राख बनल्यावर!
जग मला शोधीत आहे, मी न उरल्यावर!!
तू दिला मज हात पण मज शुद्धही नव्हती
वाट झाली बिकट माझी, हात सुटल्यावर!
ओळखाया येत नाही जवळ असले की,
मोल कळते माणसाचे, जवळ नसल्यावर!
ना कुणासाठीच थांबत काळ केव्हाही
फोल ठरती औषधेही वीष भिनल्यावर!
झळ उन्हाची येते लेवून
गतकाळातील 'आठवकळा'
ते दिवस नेटके होते
अन रात्री उलगडलेल्या...
मी तुला, तू मजला ...
हलकेच पुन्हा आठवतो
विस्मृतीच्या क्षणांसाठी
कण कण साठवतो ....
हळुवार पुन्हा मी हसतो
त्या हसण्यावर ती रुसते
बट केसांची नकळत,
त्या गालावर रस्ता चुकते
तो थेंब चिंब ओलेता ...
हलकेच चुकार ओघळतो
मी शुष्क कोरडासा ,
तो मला भिजवूनी जातो
प्राजक्त कधी परसातला
खांद्यावर ठेवतो डोके
दरवळताना जाई-जूई,
हळुच घेती व्याकुळ झोके
संपली वाट पण देह थांबेचना
चालला जन्म खाईत उमगेचना
खूळ कसलेतरी घेउनी राहिलो
वेड जगलो तरी काय कळलेचना
कोरडे राहिले पात्र डोळ्यांतले
जीव गेला तरी आस ठिबकेचना
एक गुंता तुझा कोठवर सोडवू
मन अताशा मजा घेत अडकेचना
मुक्त येथे कुणी बंधनातून का
आपल्या भोवती हात अपुलेचना
ही निघाली सुसाट्यात गाडी ‘समीर’
लाल सिग्नल कसा काय लागेचना
समीर चव्हाण
मावळतीवर सुर्य उभा मग चंद्र कसा क्षितिजी दिसतो
घेत कडेवर शुभ्र ससा फसल्यागत किंचितसा हसतो..
ताम्रपटावर चंद्रसरी दिसतात सुरेख नभामधल्या
सोज्वळ सुंदर कैक पर्‍या फ़िरतात खुशाल ढगामधल्या..
नीळ तमातुन पाझरते नटतात दिशा बदलून छटा
लाजत सावरते अवनी पदरावरच्या अलवार बटा..
चांदणधूळ हवेसरशी हलकेच ढगांवर कोसळते
मावळता रविराज जरा चमकी क्षितिजावर ओघळते..
केशव वाजवुनी मुरली यमुनेवर रासक्रिडा करतो
रासक्रिडा अगदीच तशी गगनावर मारुतही करतो..
चादर घेत तनावरती घरट्यात हळूच रवी शिरतो
लाल उजेड ढगांमधला घसरून धरेवरती विरतो..
सागरलाट जणू उसळे गगनात तशा दिसती लहरी
..................... Stillborn ....................
कविता लिहावी म्हटलं तर,
शब्दांचे थवे, हवेत सूर मारून
स्थलांतरीत पक्ष्यांसारखे
परागंदा....
मग आपण बसावे
भाषेच्या काठावर स्तब्ध,
मौनाचे दगड फेकत
निरवतेच्या पाण्यात..
आणि निरखत रहावेत
उठणारे आवेगाचे
अल्पजीवी तरंग ....
आणि मग उठावे हलकेच
जन्माआधीच् मेलेल्या कवितेचे
त्याच काठावर दफ़न करून ....
काय बोलू अता सांगना मी तुला
जीव माझ्यामधे गुंतलेल्या फुला
याचसाठी इथे साधना लागते
भान विसरून प्या आणि थोडे डुला
चाळ बांधून घे नाच याहीइथे
वेगळे हे वळण वेगळा 'चौफुला'
वेदनांचे वलय वेदनांचाच मी
वेदनांचे वजन वेदनांचा झुला
चांगल्या-वाइटाची कुणाला भिती
मी तुझ्या बाजुला मी तुझ्या बाजुला
न्यूनतेला पूर्णता करतेस तू
मी कमी पडतो तिथे असतेस तू
शांत सगळी वादळे करतेस तू
हात माझा ज्या क्षणी धरतेस तू
सांग ना नक्की कुठे लपतेस तू
मारतो मी हाक अन् सुचतेस तू
सांग हे करणे कसे जमते तुला -
पाहतो जेव्हा फुले, दिसतेस तू ...
बोलके तर माैनही असते तुझे
पाहतो डोळ्यात अन् कळतेस तू
काळजी माझी किती रस्त्यासही
वाट माझी केवढी बघतेस तू...
जयदीप
सावळा निश्चल रस्ता पहाटेच्या रात्री पहुडलेला
संथ पाउलांचा ताल मंद ठोक्यांशी जुळलेला
आणि आपलाच आपल्याशी एक मूक हिशोब चाललेला
धुसफुसीचा,
घुसमटीचा,
शक्याशक्यतांचा,
स्वप्न-वास्तवाचा,
आणि जिथे काही समजलं नव्हतं,
तिथे हातचा राखत..
जुळवाजुळव करत....
हाच सगळा हिशोब एका पिवळसर कागदावर मांडला होता
आणि तिच्या निद्रिस्त उश्याशी ठेवला होता
बाहेर निघताना दाराला कडी घातली नव्हती
कारण एक मूर्ख आशा कोयंड्यात साठली होती
स्टेशनवर पहिली लोकल यायला अवकाश होता
आणि बसायला जागा भरपूर होती
वर्तमानाशी नातं सांगणारी निरर्थकता..
त्या निरर्थक शून्यत्वात,
अजून एक शून्य मिसळलं..
भेटवस्तूत तोलली आहे
होय, श्रद्धा महागली आहे
ठेव विश्वास आज त्याच्यावर
आज हातात बाटली आहे
गुंफ शेरास तू शिताफीने
तोकडी ही लगावली आहे
तू तिथे गाळलेस अश्रू अन
वीज येथे कडाडली आहे
आजवर जी पहातही नव्हती
आज ती चक्क लाजली आहे
वैभव फाटक, वापी ( ०७-०१-२०१५)
http://vaibhavphatak12.blogspot.in/2015/01/blog-post.html
डोळ्यात होते वात्सल्य
बाळाकडे पाहताना
तो खुदकन हसला
त्याचे केस उडताना
बाळ हसले खळीदार
तेव्हां हरखून गेला तो
आणि टचकन पाणावले
दोन्ही डोळे
त्या अनाथ असहाय्य बाळासाठी
रस्त्यात उभे राहून शोधत होता
टाकून जाणारा बाप
असहाय्य आई
आणि
थोडीशी माणुसकी
ते उघडं नागडं गोंडस बाळ
आणि
टक्क झोपलेली माणुसकी
माणसं विरळल्यावर
जड पावलं उचलत तो उठला
जाण्यासाठी
आणि समोरून
बाटलीत दूध घेऊन येणारा
मनुष्य दिसला
बहुतेक बाळाचा बाबा
दंगलीत लपूनछपून
स्वत:ला वाचवत
बाळासाठी जीव टाकत आलेला
बाळाच्या आईला शोधणारा
याने त्याचं नाव विचारलं
त्याने सांगितलं
आणि कमरेची तलवार उपसत
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
