नातीगोती

लघुकथा लिहण्याचा माझा हा पहिलाच प्रयत्न आहे , घाई घाईत न वाचता २ मिनिटे वेळ काढून वाचावं हि विनंती. चुकांसाठी क्षमस्व.

लघुकथेचा नाव : शुभ सकाळ

" शुभ सकाळ "

.

.

आज मी लेटेस्ट मोबाईल घेतला म्हणून कौतुकाने चारचौघांत भाव खात राहतो अन् व्हाट्सअप फेसबुक वरील स्टेट्स लगेच अपडेट होते ... फीलिंग एक्साइटेड विथ न्यू हैंडसेट वगैरे वगैरे ! प्रत्यक्षात ह्या छोट्याश्या उपकरणाचा उपयोग निव्वळ इतरांसोबत संवाद साधणे आणि इंटरनेट माध्यमातून इतर जगाशी संबध राखून माहितीचे आदान प्रदान करणे एवढ्या पुरताच असतो (असायला हवा). पण एखाद्या दुर्धर रोगा प्रमाणे हे ऑनलाइन व्यसन काही आपली पाठ सोडत नाही.

मी प्रथमच काल्पनिक गोष्ट लिहतोय , जरा सांभाळून घ्या मला लिहण्याचा अनुभव कमी असला तरी जमवण्याचा हा प्रयत्न. हा प्रसंग माझ्यावर घडलेल्या प्रसंगाशी मिळताजुळता असला तरी यामधील पात्रे काल्पनिक आहेत.

पुण्यापासून ६० किमी अंतरावर असलेले एक छोट गाव त्या गावात तश्या मुबलक सुविधा नसल्यामुळे त्या गावातील बरीच तरुण पिढी हि पुण्याला जाऊन तिथे नोकरी-धंदा करत होती त्यामधीलच एक म्हणजे चिन्मयचे बाबा.

आमच्या कडे टीव्ही नाही- म्हणजे..ठरवून घेतला नाही.. सुरुवातीला हा निर्णय किंवा विचार जयच्या गळी उतरवायला वेळ लागला... टीव्ही नाही म्हणजे आपल्या जगण्यातला एक महत्वाचा हिस्सा नाही, आपण इतरांपेक्षा मागे राहू, आसपासच्या जगामध्ये, आपण जिथे काम करतो त्या इंडस्ट्री मध्ये काय चाललंय आपल्याला कळणार नाही, अशी काहीतरी भावना त्याच्या मनात असावी... त्याला मी समजावलं, ट्रायल बेस वर हे करून बघूया, काही अडलं तर घेऊ की टीव्ही.. असं म्हंटल्यावर तो तयार झाला...

पाझरू लागल्या पापण्या, तर संकोचू नये आपण...
प्रत्येकाच्या आत असतोच एक निखळ झरा...
समोरच्या नजरेत चमकून गेलंच काही, तरी निशंक: असावं...
त्याच्याही आत असू शकतो एक समंजस दिवा....
एखाद्याची माफी कुशीत घ्यावी, मायेने...
प्रत्येकाच्या आत असतं एक दमलेलं मूल...
कुणी मागितलेली सिगरेट बेशक शिलगवावी...
त्याच्याकडून घेतलेल्या उसन्या ठिणगीवर आपण शेकवली असतात नात्यांची कितीतरी उन्हे..
सगळ्याची उत्तरे शोधत बसू नये उगा...
आयुष्याच्या शब्दकोड्यात सुद्धा काही चौकोन राहतातच रिकामे...
पाझरू लागल्या पापण्या, तर संकोचू नये आपण...

Maz lagna houn 2 varsha zali pan ajun mazya sasari mala kuthlyach nirnyat consider kel jat nahi. Kahich kimat nahi. Hya ulat kamachya babtit mhanaje sagalech gruhit dhartat. Gharat sagal mazya nanandechya mhananyanusar chalat. Maza kahich vichar kela jat nahi. Mazi khup ghusmat hote. Lagna adhi me job sathi punyat rahat asalyamule maze vichar swatantra ahet. Pan jevha pasun lagna zalay tevhapasun maza sagala swatantrya hiravun ghetalay asa vatat. Tyatach maza job gela ani situation ajunach kathin zaliy. Maza confidence low zalay. Khup ghusmat hote. Kay karu kahi kalat nahiy.

झी युवा वाहिनी वर नवीन मालिका 'कट्टी बट्टी' सुरु झाली आहे. यात अभिनेत्री अश्विनी कासार सोबत पुष्कर शरद हा एक नवीन चेहरा पाहायला मिळत आहे. यावरील विषयी चर्चा/ गप्पा मारण्यासाठी हा धागा.

अरेंज्ड मॅरेज मध्ये प्रेमात कसे पडावे? म्हटला तर बाळबोध पण तेवढाच महत्वाचा प्रश्न
सध्या माझ्यासमोर हाच प्रश्न पडलाय राव. आम्ही दोघेही पुण्यातले वय ३५ च्या आसपास, नकार द्यायला काही कारण नाही, पण अँटेचमेंट होत नाहीये.

निर्जीव असूनही जिवंत वाटणारं, आपलं सगळं काही ऐकणारं, आपल्याशी गप्पा मारणारं, खेळणारं, गोंडस आणि गुबगुबीत दिसणारं, लहानपणी कायम आपल्या हातात असणारं ते खेळणं; नव्हे, जीवाभावाचं कोणी – Teddy Bear! आपण त्याला धरूनही त्यानेच आपलं बोट पकडलंय, आपण त्याच्याशी बोलतोय आणि ते सगळं ऐकतंय, आपण त्याला मिठीत घेतो तेंव्हा तेही आपल्याला बिलगतंय असं वाटण्याचा तों काळ, Teddy Bear शी असलेल्या घट्ट मैत्रीचा.