नातीगोती

मल्टीटास्क.

लेखक :सुशांत झाडगांवकर.

आयुष्यात काही घटना अशा घडतात कि त्यांचे स्पष्टीकरण मिळत नाही. पुढे काही काळ जातो. आपण वयानुसार परिपक्व होत जातो. आपल्याला अजून काही माहिती मिळत जाते. किंवा आसपास अजून काही घटना घडतात. आणि मग कदाचित पूर्वी घडलेल्या 'त्या' अनाकलनीय घटनांचे अर्थ लागतात. बर, आता जास्त फुटेज खात नाही सरळ मुद्द्यावर येतो. माझ्या आयुष्यात पूर्वी ह्या घटना घडल्या आहेत. ह्यातली प्रत्येक घटना म्हणजे स्वतंत्र लेख होईल. पण विस्तारभयास्तव इथे कमीत कमी शब्दात मांडत आहे:

काही दिवसांपूर्वी महाराष्ट्रातल्या एक प्रसिद्ध शहरात आलेला अनुभव लिहित आहे. जसा घडला तसाच लिहित आहे.

"एक शब्द नाही हां बोलायचास तू ह्यापुढे .... तुझी नं लायकीच नाही माझ्यावर प्रेम करायची तुला काय कळणार रे खऱ्या प्रेमाची किंमत कायम पैशात प्रत्येक गोष्ट मोजणारा तू ! तुला कधी माझ्या भावना कळल्याच नाहीत कारे ! असा आपल्या साखरपुड्याच्या तारखेलाच अचानक नाहीसा का झालास. तुला तुझी ती बिझनेस डील जास्त महत्वाची वाटली असेल नं ...

परिस्थितीचे चटके माणसाला शहाणं करतात की नाही, माहीत नाही. पण जनावरं मात्र या अनुभवांतून खूप काही शिकतात. परिस्थितीशी जुळवून घेतात आणि त्यावर मातही करून स्वत:चे जगणे सोपे करून घेतात.
गेल्या वर्षीच्या जुलैमध्ये एका दिवशी हा नवखा देखणा, बोलक्या डोळ्यांचा कुत्रा अचानक कुठून तरी आमच्या गल्लीत आला. चुकून आला, की घरात नकोसा झाला म्हणून कुणी आणून सोडला, माहीत नाही.

दुपारच्या शांततेत नीता पुस्तक वाचत बसली होती. तेवढ्यात अभि आला पण ती पुस्तकात एवढी गुंग होती की तीला त्याच्या येण्याची चाहूलही लागली नाही. तो आला आणि तिच्या पुढ्यात येऊन बसला, हातात असलेली सोनचाफ्याची फुलं त्याने अलगद तिच्या ओट्यात टाकली. तिने दचकून वर पाहिले तर अभि तिच्याकडे एकटक पाहत होता, तीही त्याच्याकडे पाहत राहिली. त्याच्या डोळ्यात हरवणं हा तिचा छंदच होता जणू. तिने ओट्यातली फुलं हातात घेतली आणि मनभरून त्यांचा सुवास घेतला. त्या सुवासाने प्रसन्न झालेल्या नीता च्या चेहऱ्यावर तेज आले होते. अभि तिचा हात हातात घेऊन बाहेर चालू लागला, तीही संमोहित झाल्यासारखी त्याच्या मागे चालू लागली.

सर्वोच्च न्यायालयाचा आजचा महत्वपूर्ण निर्णय माध्यमांतून आज खूप चर्चिला जात आहे. संदर्भासाठी महाराष्ट्र टाईम्स मधील बातमी जशीच्या तशी पेस्ट करत आहे:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
विवाहबाह्य संबंध गुन्हा नाही: सर्वोच्च न्यायालय
महाराष्ट्र टाइम्स.कॉम | Updated:Sep 27, 2018, 02:33PM IST

नवी दिल्ली:

कोकणातली बहुतांश मंडळी मुंबईत स्थिरावली आणि त्यांचं नामकरण ‘चाकरमानी’मध्ये झालं. लालबाग-परळसारख्या भागातल्या सर्व मिल (गिरणी)मध्ये सर्वात जास्त गिरणी कामगार हा कोकणातलाच होता. इथल्या सर्व विभागात कोकणी माणूस काम करत होता आणि नोकरी करणारा हा कोकणी माणूस चाकरमानी म्हणून ओळखला जात होता. कालांतराने मिल बंद झाल्या, बंद केल्या गेल्या. कोकणी माणसाने तुटपुंज्या पगारात मुंबईत छोटं-मोठं घर घेतलं ते मुंबईत स्थिरावले; मात्र कित्येक जणांना त्यावेळी मुंबई सोडावी लागली.

आज माझी बाहुली मला ओळखेनाशी झालीय

मी तोच,, तिच्यासंगे लपाछुपी खेळणारा

मी तोच,, तिच्यासाठी कधी हत्ती कधी माकड बनणारा

आज तिच्या अनोळखी नजरांमुळे, छाती भरून आलीय ॥

आठवतंय तुला का ? तो बांधलेला झुला

खिळा मारताना हात रक्ताळलेला

तू दुडूदुडू धावलीस लेप शोधण्यासाठी

तुझी ती तळमळ बघुनी , जखम जागीच लोपली ॥

तुला काय देऊ नि तुला कुठे ठेवू ?

दिनरात होतो,, मी मग्न विचारात

तू दृष्टी, तू सृष्टी या दिन नेत्रांची

काय अपराध घडला कि पडलो अंधारात ॥

मी बाप कि पाप ? , हा प्रश्न आता पडतो