नातीगोती

साधता संवाद..संपतील वाद...!

अरे संसार संसार, जसा तवा चुल्ह्यावर
आधी हाताला चटके, तव्हा मिळते भाकर
बहिणाबाईंची ही शाळेत शिकलेली कविता. आज आठवण यायचं कारण काय? तर झालं असं की आज कित्येक दिवसांनी एकावेळी बऱ्याच भाकरी केल्या. त्या करत असताना मला माझा भाकरी करायला कशी शिकले तो प्रवास आठवला.

तुझं अस्तित्व
~~~~~~~~~

सकाळची प्रसन्न वेळ...
रेडिओवर भक्तीगीतांचा कार्यक्रम सुरू होता..
प्राजक्ताची धावपळ सुरू होती..
साडे पाच वाजता तिचा दिवस सुरू व्हायचा..

सासूबाईंच्या नियमानुसार अंघोळ करूनच स्वयंपाकघरात शिरायचं..सडारांगोळीनं अंगण सजवायचं..आत येतानाच पूजेसाठी अंगणातल्या बागेतली फुलं तोडून आणायची..विशेषतः देवचाफ्याची फुलं तिला आवडायची..ती फुलं वेचताना ती. क्षणभर तिथं रेंगाळायची...रोजच..

किलबिलाट सारा आज शून्य होता,
दुडदुडत्या पैंजनाचा आवाज संथ होता
कोपऱ्यातून हुंदक्याच्या आवाज आला कानी,
व्याकुळ झाला तो, पाहता रडती चिमणी

उंबऱ्यात दिसता बाबा, आता उधाण आले
भरले तुडुंब डोळे, गाली काजळ ओघळले
त्याने पसरता हात, चिमणी धावत आली
पैंजनांचे मौन तोडीत ती, बाबाला बिलगली

डोळे पुसता पुसता, त्याला हुंदक्यात बोलली
मलाही हवा शालू, चिमणी हट्टाला पेटली
मिळाला नवा शालू, नटली नवरी लाडकी
गालावर खळ पेरीत चिमणी आनंदून हसली

ब्रेक इव्हन. .१९ .
सुशांत झाडगांवकर.
१.१.१९
सर्वच माझे आवडते जुने सोबती,तुमच्या सारखी काही ताज्या वयाची आणि आमच्या सारखी काही ताज्या मनाची आणी बाकीची सर्व माझ्याच सारखी सामान्य मंडळी माझ्या मंदीकरणाच्या लौकीक सोहळ्यात सामील झाली असून स्मरणीय वाटणारा एक क्षण मला अर्पण करायला मनापासून आलात त्याबद्दल तुमचं स्वागत करतो.

कल्पना Congratulations...
कल्पना Congratulations...
जो भेटतं होता तो प्रत्येक जण कल्पनाला असचं congratulate करतं होता नाही म्हणलं तरी ती थोडीशी बावचळली होती तरी अक्षय बरोबर असल्याने ती थोडीशी धीटपणे वावरतं होती.इतक्यांत अक्षय तिच्या कानाशी कुजबुजला काय madam केली की नाही commitment पुरी... अन् तिने विस्मयाने त्याच्याकडे बघितले...

भास होते तुझे स्पर्श सारे ।
व्यर्थ हेलावती का शहारे ।
फूलही मागते तू कशाला
पेरते वाट माझी निखारे ।
आज मी वेदनामुक्त झालो
मानले वेदनांचे पहारे ।
सांग तू ऐक तूही जरासे
वेदनेला मिळे ना किनारे ।
आज, तू ना तुझी आठवणही
हे कसे प्राक्तनाचे इशारे।