आयुष्य

गतिमान जग

Submitted by Arun Bhaud on 30 April, 2023 - 04:11
गतिमान जग

सारं गतिमान झालंय हल्ली...
त्यामुळे तोल जातो माझा
भरधाव वेगानं कुणीतरी समोरून जातं...
आणि मग बाचकायला होतं!

'विसावा' घेणं म्हणजे,
पळण्याच्या शर्यतीत विसावा आल्याचं भासतं!
मग मी देखील पळतो...
अगदी ऊर फुटेस्तोवर, धावत सुटतो

विक-डेज ला गावं शहरांकडे पळतात...
अन विकेन्ड ला शहरं गावांकडे
मधे आहेत फक्त भरधाव धावणारे रस्ते...
अन त्यासाठी भरावे लागणारे टोल!

पडवीत आडवा होऊन, वाचायला घेतलेलं पुस्तक...
ते तसंच पडून आहे कधीचं
फडफडताहेत ती केवळ वाचलेली पानं...
न वाचलेलं तसंच, चहाच्या कपाखाली बंदीस्त

अभंग रचना

Submitted by omkar_keskar on 7 May, 2021 - 00:03

मन करा मोठे | कळ काढा थोडी |
सुटतील कोडी | आयुष्याची ||
सर्वां ठाव आहे | बिकट हे पर्व |
संपेल हे सर्व | लवकरी ||
गेले किती काळ | झटती डॉक्टर्स |
जोडीने त्या नर्स | सदोदित ||
देश झाला बंद | ठप्प चराचर |
उभा बांधावर | शेतकरी ||
कित्येकांचे आता | प्रवास थांबले |
जीवन संपले | एकाएकी ||
एकीमागे आता | दुसरीही आली |
पळापळ झाली | सकलांची ||
आता सर्वकाही | ऑनलाईन हाती |
निर्मियली नाती | तिकडेची ||
आता या काळी | जात नामशेष |
एकच विशेष | मानवाची ||
रक्त आणि प्लाझ्मा | महत्वाचे आता |

आयुष्य भाग १

Submitted by जेसिका on 28 April, 2021 - 07:09
आयुष्य.. भाग १

राणी... मुंबईतल्या एका मध्यम वर्गीय कुटुंबातील मुलगी. पप्पा , मम्मी, दादा आणि ती. एकदम खुश असणार घर. तिच्या पप्पांचा ट्रान्सपोर्टचा बिझनेस होता. दादात आणि तिच्यात ७ वर्षांचे अंतर.... बहुतेक म्हणून दोघांचे पटत नव्हत... पण राणी मात्र पप्पांची लाडकी.. खूप लाडकी. पप्पा तिचे सगळे लाड पुरवायचे. ती म्हणेल तसा ड्रेस, खाण, फिरायला जाण, वगैरे सगळच....

पाणी रान वाहतो...

Submitted by सुर्या--- on 23 April, 2021 - 00:43

रुसलेल्या क्षणांना मनवणे,
मलाच जमले नाही...
नशिबापुढे आकाश ठेंगणे,
नशीब जागलेच नाही...

वाटलं देव पावेल,
भाग्य खुलतील...
सुख येतील,
आनंद देतील...

संकटाशी तडजोड,
मलाच जमली नाही...
अपयश्याच्या डोंगरात वळलेली,
वाट दिसलीच नाही...

प्रयत्न केले,
कधीतरी विजय होईल...
त्यातच आयुष्य सरले,
आता फक्त शेवट होईल...

दिवस उगवतात, मावळतात
रात्र सरते...
नवी आशा पल्लवित होते,
पुन्हा अश्रू देते...

दु:खाचे रडगाणे

Submitted by ShabdVarsha on 7 April, 2021 - 01:22

दुःखाचे रडगाणे गाता गाता
असलेले सुखही दूर भासते
नशिबाला दोष देता देता
आयुष्य पुढे चालत राहते

सुटले ते सोडून द्यावे
क्षणात आयुष्य बदलत जाते
ऊन सावलीचे खेळ सारे
कधी सुख पापणीआड लपते

आयुष्याचे कोडे सोडवता
नवीन कोडे बनत जाते
जेव्हा आयुष्य कळू लागते
तेव्हा वेळ संपत येते....
- शब्दवर्षा ( वर्षा )

आयुष्य

Submitted by Santosh zond on 8 August, 2020 - 08:41

आयुष्य हे नेहमीच कुणालाही सहज जमेल तस जगता आलेलच नाहीये ते नेहमी प्रत्येक वळणावर आपल्याला अस्तित्ववा विषयी विचारत असत कधी समाजाच्या रुपात तर कधी नातेवाईकांच्या ,कधी ते आपल्याला काटयांच्या मार्गामधुन जायला सांगतात तर कधी फुले असलेला मार्ग दाखवतात , पण आपल्याला स्वत:ला ओळखता यायला हव, स्वत:चा मार्ग खुद्द स्वत निवडता यायला हवा, आपण काय करायला पाहिजे म्हणजे आपण आनंदी किंवा दुःखी होत असतो ते ओळखता यायला हवी, अशी कोणतीही गोष्ट जी आपण मनापासून करतो ती करताना आपण कोण आहोत हे विसरतो आणी पुर्ण त्या गोष्टीत हरवतो आणि ती गोष्ट आवडीने करतो ती करायलाच पाहीजे तेव्हा तुम्हाला तुमच्या मधल्या त्या ' मी कोण '

गळफास

Submitted by मंगेश विर्धे on 10 June, 2020 - 15:43

तसे तर मला काडीचाही त्रास नाही
पण वाटते आयुष्य हा माझा घास नाही

उगाच चंद्र-सूर्याची ये-जा रोज बघत आहे
दिशांचा श्वासांना माझ्या कसलाच अदमास नाही

गात्र-गात्र एकवटेल ज्याच्या साधनेसाठी
गवसला कुठलाच असला अजून ध्यास नाही

माझ्या या अवस्थेचा उपहास करू तितका कमी
शंभर कड्या दाराला, छत माझ्या घरास नाही

उत्तरे मिळतील असे स्वतःस सांगत असतो
जिवंत आहे कारण, घेतला अजून गळफास नाही

- मंगेश विर्धे

(टीका प्रोत्साहित.)

मागे वळुन पाहताना..

Submitted by मन्या ऽ on 9 March, 2020 - 01:11

मागे वळुन पाहताना..

मागे वळुन पाहताना
एक निरागस चेहरा
दिसतो मज मनसोक्त
खळखळुन हसताना

मागे वळुन पाहताना
तोच चेहरा दिसतो मज
भेदरलेल्या डोळ्यांनी
आसपास पाहताना

मागे वळुन पाहताना
लोकांचे चेहेरे न्याहाळताना
तो चेहरा दिसे मज
ओंगळवाण्या नजरा सहन करताना

मागे वळुन पाहताना
ओळखीच्या चेहेऱ्यांवरचे
पाहिले मी मुखवटे
एकावर एक चढवताना

मागे वळुन पाहताना
स्वतःला आरशात बघताना
पाहिले आहे मी
स्वतःचीच किळस करताना

गणितं..

Submitted by मन्या ऽ on 5 December, 2019 - 15:52

गणितं..

आयुष्याच्या पाटीवरची
गणितं माझी चुकली
चुका लपवण्यासाठी
मी ती पटापट पुसली
मनाचा शिक्षक आहे थोर
कडक शिस्तीचा
पुसलेली गणितं
परत परत विचारली

उत्तर देता येईनात
झाली पळता भुई थोडी
माझे मनच होऊनी मैत्र
आता माझी शिकवणी घेई
शिकवणी झाली चांगली
मास्तरांनी सांगितला
एक जालिम उपाय
जुनी शिदोरी पाठीला
नवे अनुभव बांध गाठीला
निर्धास्त होऊन जग
मी आहेच तुझ्या सोबतीला

शब्दखुणा: 

Pages

Subscribe to RSS - आयुष्य