गाय

त्या दोघी
त्या दोघींमधलं नात अजूनही मला अनोळखी वाटत, दोघी एकमेकींची काळजी घेतात, त्या एकमेकीवर अवलंबून आहेत म्हणून की प्रेम आहे देव जाणे

पण त्या नेहमी एकत्र असतात , अगदी जिवाभावाच्या मैत्रिणी.

२०व्या शतकाच्या पूर्वार्धात गोरक्षण चळवळी अधून मधून चालत होत्या. अहिंसेच्या तत्वांचा भाग म्हणून महात्मा गांधींनी त्यांना हातभार लावताना गुरांची कत्तल करणाऱ्या आणि आवश्यक सफाईचे काम करणाऱ्या दलित आणि मुसलमानांच्या दानवीकारणालाही विरोध केला. स्वातंत्र्या नंतर, गांधी हत्येचा डाग पुसण्याचा चांगला मार्ग म्हणून हिंदुत्ववाद्यांनी गोरक्षणाचे मुद्दे उचलून धरले आणि तिथून चळवळीला वेग प्राप्त झाला.

मी स्वयंपाकघरात सभा बोलावली. आधी शुकशुकाटच होता. पण भाषणाचा आवाज नरसाळ्यातून येतो तसा यायला लागल्यावर इथे बसायचं तर तिथे असा विचार झाला असावा. बरीच गर्दी जमली. ३ माणसं आकाश कोसळल्यासारखा चेहरा करुन समोर उभी राहिली. मी जाहिर केलं.
"मी गाय पाळणार आहे." सर्वांनी टाळ्या वाजवल्या. सभेतले २ सदस्य नेहमीप्रमाणे तोंडात मीठाची गुळणी धरुन होते. स्त्री सदस्य फारच आगाऊ होती. ती अगदी पटकन माझ्यासारखंच म्हणाली,
"घरातले प्राणी कमी पडतायत वाटतं. हे कसलं अचाट खूळ?" ती माझा वारसा चालवते त्यामुळे ’आगाऊ’ न म्हणता तिच्या उर्मटपणाचं मी कौतुक केलं."