विनोदी लेखन

काही वाचनीय विपू. विपू करणार्‍यांची नावं किंवा विपुचा संदर्भ माहिती नसताना सुद्धा हसु येइल अशा काही आहेत.

"बोलो महामांगा माता की जय!"

"सिंडे, वैद्यबुवांची बायको नाहीये का माबोवर ?"

"अरेरे सिंडी. "ती" बातमी आत्ता तुझ्या कानावर येवुन आदळली. विपु मधली बातमी कळायला इतका वेळ? कंपु मधुन हद्दपार कराव कि काय तुला?"

"लिहिलाय की प्रतिसाद.. आणि तू इतकी प्रथितयश, सिद्धहस्त लेखिका असताना विपूत रिक्षा का फिरवतियेस? शोनाहो."

मे महिन्यातील रखरखत्या उन्हात एक मेंढा विहिरीवर आला...

विहिरीत पाणी फक्त नावाला शिल्लक होतं... मेंढ्याला पाण्यात उडी मारणं किंवा उगाच दगड टाकून पाणी गढूळ करण आवडल नाही... बिच्चारा सरळ दुसरी विहीर शोधत निघून गेला... जाताना विहिरीत न टाकलेल्या दगडावर ठेचकाळून पडला...

थोड्या वेळाने मागुन बैल आला... पाणी आटलेलं पाहुन निराश न होता एकलव्या सारखे भात्यातून स्ट्रॉ काढून विहीरीत फेकून एक मोठी स्ट्रॉ बनवली... आणि गटागट थंडा मतलब फेको कोलाची अ‍ॅड करत निघून गेला...

डीसीला झालेल्या महाग्गटग आणि महानगटग बद्दल लिहीलेल्या वॄत्तांतानी आईसलँड्ला फुटलेल्या ज्वालामुखी एवढी जागा व्यापल्यामुळे पुढील सर्व ए. वे. ए. ठि, गटग, वर्षा-वसंत-हेमंत्-विहार इत्यादी स्नेहसम्मेलनांच्या वॄत्तांतांवर पुढील नियम (हुकूमावरून) लागू करणेत येत आहेत. तसे न केल्यास आपली 'रिक्षा' जागोजागी अडवून तिच्यातली हवा (आणि हवाही) काढून टाकण्यात येतील याची नोंद घ्यावी...

त्या दिवशी मला अचानक भोवळ आली. कदाचित बजेट सेशन लाईव्ह पाहील्यामुळे असेल किंवा राहुल महाजन च स्वयंवर (त्याच स्वयंवर आणि त्याच्या भावी वधूचा स्वयंवध) पाहील्यामूळे असेल. पण आली खरी. सौ ने घाबरून लगेच फॅमीली डॉक्टरला फोन केला आणि सरळ हास्पीटलचा रस्ता धरला.

एखाद्याचा जसा गोड, गाता, फिरता गळा असतो ना, तसा एखाद्याचा मृदू आवाजही असतो म्हणे! म्हणजे नुसता गोड आवाज नाही (तो माझाही आहे म्हणे, हेहेहे), गोडही आणि शिवाय हळूवार, तलम असाही! कळला म्हणजे कसा ते? कर्रेक्ट! विविधभारतीवरच्या निवेदकांचा असतो तसा (एफेम चॅनेलवरच्या सो-कॉल्ड आरजेंना अजिबात नसतो गोड-बिड आवाज, ओरडत असतात नुसते!).. हां, तर असा गोड आवाज ऐकून समोरची ऐकणारी व्यक्ती खुश होऊन जाते म्हणे, तिला आपण खूप स्पेशल आहोत वगैरे असे वाटायला लागते म्हणे.. ती व्यक्ती असा गोड आवाज ऐकून काहीही करायला तयार होऊ शकते म्हणे- म्हणजे नजरेचा कटाक्ष असतो, ना तसा मृदू आवाजाचाही ईफेक्ट असतो म्हणे!

खरं सांगायचं तर मला पालींची खूप म्हणजे खूपच भीती, किळस वा तत्सम जे काही असतं, ते सगळं वाटतं! पाल अंगावर वगैरे पडणं म्हणजे जगबुडी व्हावी बहुधा! एकदम यक्, यक्! भयाण!

अगोदरच्या घरात पाल नव्हती अजिबात. नवीनच घर बांधलं होतं आणि घरमालक स्वतः रहायच्या आधी मी तिथे भाडेकरु म्हणून रहायला गेले. पाल - झुरळ विरहीत घर म्हणजे एक सुखस्वप्नच प्रत्यक्षात उतरल होतं! अर्थात, त्याऐवजी मुंग्या होत्या! पण त्या चालतात, आणि त्या काळ्या होत्या. लहानपणी म्हणत असू, काळ्या देवाच्या असतात, लाल चावकुर्‍या...

काल आमच्या कडे वीज गेली (वीज म्हणजे याना गुप्ता नव्हे) . गेली म्हणजे काय जायचीच होती. आलेली वीज जायचीच. ते लोड शेडींग का काय ते म्हणतात ना त्याचाच परिणाम. वेळ दिवेलागणीची होती हे मूद्दाम सांगायला नको. वीज गेल्यावर नेहेमी सारखाच पोरांचा गोंगाट , तरुणांचा चित्कार असे ध्वनी निघाले. घातलेले फाटके बनीयन काढून मी नेहेमी सारखा चाळीच्या पॅसेज मध्ये जाऊन उभा राहीलो.

" अहो निदान अंगात कपडे घाला" आमची सौ
" अग अंधारात कोण बघतय मला ? "
" तुम्हाला काही समजच नाही. आत्ता लगेच दिवे आले तर ? "
" अग आत्ताशी कुठे गेले आहेत. येतील सावकाशीने. घाई काय आहे "

प्रौढ 'सा'क्षरवार्ता: कंस अकेला

होणार होणार म्हणून गाजत असलेलं बा. रा. चं ए. वे. ए. ठि. पार पडलं. दर सहा महिन्यानी ए. वे. ए. ठि. होतंच पण ते होणार की नाही यावर 'हो' 'हो', 'नाही', 'नाही' चं ग्यानबा तुकाराम चालू असतं.

(पोलीस कोठडीत असलेले श्री राजु आणि त्यांच्या सहकार्‍यानी नुकताच एक बेमौसमी भोंडल्याचा कार्यक्रम केला. त्यातलेच काही निवडक भोंडले ....)
.

ऐलमा पैलमा एनरॉन देवा माझा खेळ मांडू दे करीन तुझी सेवा