कॉलेज

अजय दुपारी धावतच गाडीकडे गेला. ऑफिसमधून निघायला बराच वेळ झाला होता. पुण्याला पोहोचायला अजून तीनेक तास तरी लागणार होते. अजून घरी जाऊन एका दिवसाची बॅग तरी भरायची होती. त्याने गालाला हात लावून पाहिलं. "काय त्रास आहे?", काल केलेली दाढी परत वाढली होती. आता तेही करावं लागेल म्हणजे.

"वेल्डिंग-बिगिनींग ऑफ ए लव्हस्टोरी"

नविन मित्रमैत्रिणी बनत असताना एखादा असा काही प्रसंग घडतो की त्या प्रसंगाने समोरचा अथवा समोरची आपल्यासाठी एकदमच खास बनून जातात. मग तो प्रसंग म्हणजे एखादा भांडणाचा क्षण, मुद्दामहून काढलेली खोडी, नकळत घडलेला लहानसा अपघात किंवा लहानश्या प्रसंगात घेतलेली एकदुसर्याची काळजी असलं काहीही असू शकतं. अशा खास प्रसंगानंतर मैत्रीचं रोपटं सर्वांगानं आणखी बहरतं हे आपल्यापैकी अनेकांनी अनेकदा अनुभवलं असेल. अशीच माझी एक लहानशी आठवण.

स्वप्न डोळ्यासमोर असून त्याला स्पर्श करता येत नाही. याच उत्तम उदाहरण म्हणजे परिस्थिती. असा विचार स्वप्न भंग करण्यास पुरेसा आहे. नक्की आयुष्य कस असत हे या साहस मधुन मि पाहिलेले एक उत्तम अन आकाशाला हि ठेगंन करनारा जिवंत व्यक्तिरेखा.

"साहस"

एक बंधन

मित्रांनो, आपण शाळेत, कॉलेजमध्ये शिक्षण घेत असताना डॉ. सर्वपल्ली राधाकृष्णन यांच्या जन्मदिवसानिमित्त आयोजित करण्यात येणार्या 'शिक्षकदिना'च्या उपक्रमात नक्कीच सहभाग नोंदविला असणार. आपल्यापैकी अनेकांच्या या दिवसाच्या काही खास संस्मरणीय आठवणी असतील. आपल्या मायबोलीवरील विद्यार्थी आणि शिक्षक यांना आपल्या 'त्या' संस्मरणीय आठवणींना ऊजाळा देता यावा म्हणून हा धागाप्रपंच.
मायबोलीवर अशा प्रकारचा धागा आहे किंवा नाही माहीत नाही. जरी असेल तरी या धाग्यावर नवमायबोलीकरांना लिहीता येईल.

संकेत : मयुरी... या राघवचं तोंड झाक जरा..

मयुरी : ए तु गप्प बस ना रे राघव...

राघव : मी कशाला गप्प बसू?.. या थेरड्याला सांग ना त्याच तोंड झाकायला...

संकेत : ए थेरडा कोणाला म्हणतोे रे..

राघव : तुला म्हणतोय तुला..

मयुरी : अरे तुम्ही दोघंही शांत होता का जरा..

संकेत.. सांग.. काय प्रॉब्लेम आहे तुझा..

राघव : हं.. आता याचा पण प्रॉब्लेम ऐकावा लागेल.. परमेश्वरा...

मयुरी : राघव चुप्प.. तु बोल संकेत..

संकेत : मी काय म्हणतो

राघव : काय म्हणतोस तु??

संकेत : हेच्या आयलां...

मयुरी : संक्या शांत हो.. राघव निघ इथुन..

इंजिनियरिंग चाळीशी

पहिल्या दिवशी छान जरा आवरून गेलो
गेल्यावर तिथं थोडा जरा बावरून गेलो ॥२॥
नजरेनं शोधतो आपलं भेटेल का कोणी
जिवाभावाचं सोबती बनेल का कोणी ॥४॥

सगळेच आम्ही एका वाटेवरले प्रवासी
ध्यानात आलं न् थोडा झालो साहसी ॥६॥
हळहळू आम्ही कट्ट्यावर रूळत गेलो
'जिटी' मारणं चलाखीनं जरा शिकत गेलो ॥८॥

नावं आमुच्या विषयांचे ते येई अंगावर
एम्मथ्री समजणं मुश्किल होई जिवावर ॥१०॥
न समजता काही सरळ रट्ट्यावर आलो
एका एका नाईटीत हो इंजिनियर झालो ॥१२॥

नजरखेळांचा जडला छंद
भावभावनांचे उठती तरंग
मंतरलेला सहवास धुंद
उजळून टाकीत अंतरंग

एकांती रंगल्या गप्पांना
सर कशाची येईल ना
ओठां वरल्या बोलांना
समजूनी कोणी घेईल ना

गोड अनामिक नात्यांना
ओढ मिलनाची मनांना
निसटल्या त्या क्षणांना
आठवून पहा आठवांना

―₹!हुल / १९.८.१७

अबॅकस बाद्दल माहिती हवी होती. कितव्या वर्षी मुलांना सुरुवात करू श्कतओ.
या बद्दल अनुभव असटील तर प्लीज शेअर करा. किती उपयोगाचे आहे ?