सध्या सगळीकडे क्रिकेट वर्ल्डकपचे वारे वाहत आहेत। बरेच वर्षानंतर ही स्पर्धा "राउंड रॉबिन " पद्धतीने खेळविली जात असल्यामुळे सर्व सहभागी देशांना एकमेकांशी लढण्याची संधी आहे। मागच्याच आठवड्यामध्ये " भारत Vs पाकिस्तान " या पारंपरिक प्रतिस्पर्ध्यांमधील सामना रंगला। अपेक्षेप्रमाणे भारताने तो अगदी आरामात जिंकला। " वर्ल्डकप मधील भारताचा सामना " अणि " वर्ल्डकप मधील भारताची पाकिस्तानशी लढत " यातला फरक हा " साड़ी सेल " अणि " पैठणीचे प्रदर्शन " यात जसा असतो तसाच आहे। साड़ी सेल मधून चार पाच साडया घेऊन देखील एखादी सुन्दर पैठणी पदरात पाडुन घेतल्यावर महिला वर्गाला जसा आनंद होतो , तोच
शतपावली!
उगाच नसते चॅलेंजेस घेतले नाहीत तर पुरेस जिवंत वाटत नाही बहुतेक मला . अश्याच एका येडेगीरीची ही गोष्ट -शतपावली.
लहानपणापासून मला प्रश्न पडायचा की बीसीसीआय या क्रिकेटच्या मंडळाचा अध्यक्ष एखादा क्रिकेटपटू का होत नाही ?
आज उत्तर मिळाले.
त्यासाठी खेळाडू दादा असावा लागतो !
सेहवाग म्हणतो देर है पर अंधेर नही
सचिन म्हणतो दादाने जी भारतीय क्रिकेटची सेवा केलीय त्याला तोड नाही.
तोच ती ईथेही करणार.
लक्ष्मण म्हणतो दादा तू आम्हाला जिंकायला शिकवलेस तुझ्यापेक्षा योग्य व्यक्ती आणखी कोण..
आजी माझी सर्वच खेळाडूंना आनंद झाला आहे.
तिसऱ्यांदा नापास! आता मात्र क्लेयरला काय करावे सुचेना. पण त्याच क्षणी तिने केवळ क्रिकेटच्या प्रेमापोटी पुन्हा परीक्षा द्यायचे ठरवलं.
गोलबॉर्न हे आजही वीस-बावीस हजार लोकसंख्येचे ऑस्ट्रेलियन गाव. गोरी, गोबरी, सोनेरी केसांची क्लेयर पॉलसॅक गोलबोर्नमधली एक साधारण हायस्कूलर. अशा लहानशा गावात संधीही काहीश्या मोजक्याच उपलब्ध. क्लेयरला क्रिकेट मनापासून आवडायचे. पण लहान गावात मुलींची टीम नव्हती. मुलांबरोबर खेळण्यात क्लेयर आणि तिच्या दोन-चार क्रिकेटप्रेमी मैत्रिणींना अज्जिबात रस नव्हता. टीव्हीवर मॅच बघणे, कधी क्रिकेटवरची मासिके-पुस्तके वाचणे ह्यावर ती आपली हौस भागवून घेत होती.