लेखन

एकाच घरात राहतो तरी, तिचानमाझा छत्तीसचा आकडा
मला शेजारतीची घाई, तिच्या चित्तात जागता काकडा

टिकत नाही घरात नजर, बाहेर शोधतो काहीबाही
तिचा प्रवास उगमाकडे; पण काडीचेही कौतुक नाही

म्हटले: अफाट आभाळ बघ, शोषून घे अथांग प्रकाश
म्हणाली: ह्यात विशेष काय? आत डोकवायचा अवकाश

उधाण उडाण मी क्षीरसागर, खेळतो भाळतो लाटांवर
तिच्या मौनाची अदभूत गाज, चुकूनही नसते काठावर

मारतो मांडी; मुडपतो ओठ, शब्द गिरवतो लळीवाळे
कौतुक सोडाच, म्हणते कशी: कित्ती करशील कागद काळे..?

माझ्या अत्यंत आवडीच्या मराठी गाण्याचे विडंबन सादर करतो आहे.

हलकेच दरवाजा पुढे लोटून राजाभाऊंनी घरात प्रवेश केला. त्यांच्या मागून जरा दबकतच सोनाली व प्रिया आत आल्या. हॉलच्या मध्यभागी श्री मघाशी प्रमाणेच पद्मासन घालून डोळे मिटून बसला होता ; पण आता उलट्या बाजूने. मघाशी प्रवेशद्वाराच्या बाजूने पाठ करून बसलेला तो आता दरवाजाकडे, म्हणजे पूर्व दिशेला तोंड करून बसला होता. पुढे जमिनीवर मेणबत्ती मंदपणे, स्थिरपणे तेवत होती. तिच्या पलीकडे भस्माने बऱ्यापैकी मोठ्या आकाराचे रिंगण केले होते.
कुणी काही बोलण्याच्या आधी श्रीने स्वतःहूनच हळूवारपणे डोळे उघडले. प्रियाकडे नजर वळवून तो शांतपणे म्हणाला -

https://www.maayboli.com/node/84711
मराठी भाषा गौरव दिनानिमित्त कुमार सरांचा मूळ धागा.

कुमार सरांनी विचारलेल्या अनेक प्रश्नांपैकी एकाच प्रश्नाचे उत्तर म्हणून जो प्रतिसाद दिला तेच मुक्तक इथे लिहिते आहे.

मराठ्यांचे गद्दार....

काल संध्याकाळी मांडीवरच्या संगणकावर (शुध्द मराठीत laptop) नजर लाऊन काम करत असतानाच, माझ्या मुलीने हळूच जवळ येऊन, मेरे बापू (दंगल चित्रपट पाहिल्यापासून हे माझे नवीन नामकरण) अशी लाडाने साद घातली. अगदी प्रेमाने माझा गालगुच्चा घेत, ”My dady is so cute” अशी स्तुतीपर वाक्य टाकायला सुरूवात केली, तेव्हा मी एकदम सावध झालो. बायकोने, प्रेमाने अ$$हो आणि मुलगी लाडात येऊन माझ्याबद्दल जास्त आदर दाखवायला लागल्या की लगेच माझा एसीपी प्रद्दयुम्न होतो, “दया, कुछ तो गडबड है”.

मनी वसे ते
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
२७ फेब्रुवारीला मराठी भाषा गौरव दिन होता. त्यादिवशी रात्री शाळेत थांबायचं ठरलं. सर असं म्हणल्यावर त्या कल्पनेने वरुणला धमाल वाटली. त्याच्या दुसऱ्या दिवशी राष्ट्रीय विज्ञान दिन होता.त्याच्या तयारीसाठी मुलं काम करणार होती.

आज सायलीचा वाढदिवस... सायली म्हणजे नाजुक वेळीवरचे साजूक फूल. पण या वेलीचा वृक्ष झाला आणि त्याने इतरांना छायेत घेऊन प्रत्येक बाबतीत पाठराखण तीने करावी. हुशार, प्रतिभावान आणि उत्साही, स्वतःच्या मेहनतीने आणि प्रयत्नाने यशाला गवसणी घालणारी अनेक गुणांची कमतरता नसलेल्या सायलीशी मैत्री करायला नक्कीच आवडेल. कुंभ राशीच्या या मुलीना बुध्दिमत्तेची जोड जन्मत: असते. खूप स्पेशल असतात. मित्रांशी गट्टी जमविताना आपल्या कुटुंबावरचा प्रेमांश ढळू देत नाही. भल्या सकाळी शुभेच्छा द्याव्यात म्हणून मेसेज टाईप करायला गेलो. आपल्या वेगाने टाईप करीत असताना सायली मधील य हे अक्षर येतच नव्हते. उमटत नव्हते.

जणू काहीच वेगळं घडत नाही अशा अविर्भावात, संथ बेफिकीरपणे श्री पायऱ्या चढून वर आलाआला. राजाभाऊ ही मनाची तयारी करीत मागून आले. अगदी सहजगत्या श्री कडी बाजूला सरकवून दरवाजा पुढे लोटला. आजूबाजूच्या पूर्ण शांततेत तो दरवाजाचा करकरण्याचा आवाज राजाभाऊंना पुढील भयानकतेचा सूचक वाटला ; पण त्यांनी तो विचार झटकून टाकला. एव्हाना दिव्यांची झकपक थांबली होती. दारं कडे कडेला आत गेली. तसा आतला काळोख एका नव्या, निराळ्या अधिकच गडद रूपात त्यांच्यासमोर साकार झाला. हात मागे घेऊन श्री जागेवर उभा राहिला त्याचे टप्पोरे, निळे डोळे त्या अंधारावर खिळलेले.