रंगभूमी

पाहिला बॉ एकदाचा! अंमळ उशिरच झाला म्हणायचा बघायला. खरं तर बघायचा प्लन पण नव्हता आजिबात, असच टिपिकल स्टोरी असेल जरा चांगली गाणी असलेली म्हणून फार लक्ष नाही दिलं. पुढे थेट्रात पुढे जाऊन पबलिक नाचतय वगैरेचे व्हॉट्स अ‍ॅप विडियो यायला लागले आणि मसालाच आयटम दिसतोय असं मनोमन अधोरेखित झालं आणि नाद सोडून दिला.

एकदा आठवडी बाजारात एक मनुष्य घोडा विकत घ्या, घोडा असे ओरडत होता. त्याच्या समोर काही ग्राहकही दिसत होते आणि घासाघीस करत होते. लोक त्या दृश्याकडे पाहून हसत होते. काही तसेच पुढे जात तर काही तिथे रेंगाळत.यातल्या काहींना शांत बसून गंमत पहायची होती तर काही मात्र न राहवून विचारत होते कि

"अहो घोडा कुठेय इथे ? "
त्यावर त्या विक्रेत्याने अतिशय तुच्छ कटाक्ष टाकत सोबतच्या चतुष्पाद प्राण्याकडे अंगुलीनिर्देश केला. त्याबरोबर प्रश्नकर्ता खो खो हसू लागला. विक्रेत्याबरोबरच आधीपासून असलेले ग्राहक आणि इतर लोक चिडून त्याच्याकडे पाहू लागले .

संघाच्या गोष्टी भाग ४

घेउनी अंती अपेशा , राहुनिया अर्धपोटी
सोडूनी देशास जाणे , हेच आहे रे ललाटी !

तसं बर्‍याच दिवसांनी नाटक पाहायला गेले होते. खरं तर मी नाटक सिनेमा कितीही पाहिले तरी त्याबद्दल फारसं लिहित नाही, पण ह्या नाटकाबद्दल जरा खासच वाटतय म्हणून म्हटलं तुम्हालाही सांगावं.

विल्यम शेक्सपीअर! आजपासून बरोब्बर ४०० वर्षांपूर्वी, २३ एप्रिल १६१६ रोजी स्ट्रॅटफर्ड-अपॉन-एव्हन गावी ह्या अवलियाने अखेरचा श्वास घेतला आणि त्या एव्हन नदीला आणि त्या चिमुकल्या गावाला जगाच्या नकाशावर अजरामर करून सोडले. इंग्लिशचा हा कविकुलगुरू. त्याच्या साहित्यिक मूल्यांविषयी लिहीण्याची माझी प्रज्ञा नाही, आणि त्याच्या चरित्राविषयी लिहीण्याचा माझा अभ्यास नाही. त्यामुळे त्याच्याबद्दल लिहील्या गेलेल्या अमाप लेखांमध्ये माझीही एक भर म्हणून गेल्या वर्षी पाहिलेल्या 'किंग लीअर' ह्या त्याच्या नाटकाच्या प्रयोगाबद्दल लिहायची इच्छा झाली.

गुरु बिन ग्यान!

गुरु विषयी अनेकांनी अनेक ठिकाणी बोलून ठेवलं आहे. पण तरीही प्रत्येकाला स्वत:च्या अनुभवांविषयी सांगावस वाटत असतंच! त्याला मी काही अपवाद नाही. म्हणून हा खटाटोप!

फॉल्लो करू ट्विटरपे, टॅग् करू फेसबूक पे, तेरे क्विझ मे गूग्गल को बीट कर दिया..
मिर्रर मे तू दिखता है, नींद मे तू टिकता है, तेरे मॅडनेस ने मुझे धीट कर दिया..

तू है सोडे की बॉटल, मे हू बंटा तेरा..
मै तो हॅन्डल करू,
हर तंटा तेरा..
मेरे दिल के मोबाईल का तू
अनलिमिटेड
प्लान हो गया...

मै तेरा हाय रे जबरा, होये रे जबरा, फॅन हो गया..
मै तेरा हाय रे जबरा, होये रे जबरा, फॅन हो गया..

तुझे देखते ही दिल मे ढॅनग टडॅनग हो गया..
मै तेरा....
.
.

प्रशांत दामले fan फाउंडेशन या नावाने निर्मात्या सौ गौरी प्रशांत दामले या नवीन नाटक घेऊन आल्या असून एक उत्तम प्रयत्न असे या नाटकाचे वर्णन करता येईल.वसंत सबनीस हे या नाटकाचे लेखक असून मंगेश कदम यांनी दिग्दर्शनाची जबाबदारी उचललेली आहे.होणार सून मधली जान्हवी अर्थात तेजश्री प्रधान या नाटकात मुख्य स्त्री भूमिकेत असून नाटक म्हणजे एखाद्या मालिकेसारख (वेळकाढू) प्रकरण नसून एक लाइव्ह अभिनय प्रकरण आहे हे समजून-उमजून तिने प्रशांतजींना समर्थपणे साथ दिलेली आहे.

कहाणी:

खेल खेल मे
खेल खेल के
खेल खेल ये आ जायेगा.

बुद्धीबळ हा एक असा खेळ आहे. जो खेळतात तर दोन जण परंतू दोघेही दोन्हींकडून खेळत असतात. उत्तम बुध्दीबळपटू तो असतो जो स्वतःची चाल खेळून समोरच्याला आपल्या मनाप्रमाणे एक विशिष्ट चाल खेळायला भाग पाडेल. या पार्श्वभुमीवर चित्रपट आधारीत आहे. एक एक चाल सावधपणे खेळून वजीरला कसे नेस्तनाबूत करून बादशाहाला मात देणे हे बघणे उत्सुक्तेचे आहे.