पडघमेट्सची स्वतःची एक भाषा होती. हंते तंटे बणते,जी बहुदा अजूनही मला समजणार नाही . काही विवक्षित वाक्प्रचार होते.गरिबांचा/ची म्हणजे दिसण्यात साम्य.जशी मेघना गरीबांची किरण वैराळे,तशी मजल गरीबांच्या लीला गांधीपर्यंत जायची.प्रयोगाला येणाऱ्या चांगल्या दिसणाऱ्या मुली असतील तर कुठल्याही बाराखडीत न बसणारा आँठछे असा एक कोडवर्ड होता जो नंतर आम्हा मुलींनाही माहिती झाला. अजून एक शब्दच्छल करायची मंडळी म्हणजे उकाडा वाढलाय याला औकाड्य वाढलंय म्हणायचं,मग कधी कोणी शर्ट काढला की औघाड्य वाढलंय असं म्हणायचं किंवा मृदुलाला म्रौदुल्य म्हणायचं.तशी नावं बरीच ठेवली जायची,
तपकिरी रंगाचं बांड कुत्रं ते. इवल्याशा झुडपाच्या सावलीत अंग चोरून बसले होते. दुपारचं लाही लाही करणारं ऊन. रानवटीचे खुरटे झोंबरे काटे. वारा सुटला तरी तापलेल्या झळया लाग्याव्यात. वाळलेली कुसळं आणि सुदूर पसरलेल्या येड्या बाभळी. चढउतार असलेला खडकाळ प्रदेश. पहावे तिकडे मृगजळेच दिसावी. लखोबाची वाडी अशी भरदुपारी शांत निवांत सुस्तावून जायची. भरगच्च जेवलेल्या ढेरपोट्या म्हाताऱ्यासारखी.
ज्येष्ठ रंगकर्मी-साहित्यिक रत्नाकर मतकरी यांचे निधन, 'कोरोना'शी झुंज संपली.. भावपूर्ण श्रद्धांजली.. 
मध्यानरात्रीच्या काळोखात ते टुमदार फार्महाऊस भयाण भासत होते. आजूबाजूची मोठाड झाडे सळसळ करत हलक्या वाऱ्यात झुलत होती. हॅलोजनचा एक बल्ब पोर्चमध्ये जळत होता. मधूनच सुरु झालेल्या धप्प धप्प आवाजाने आता तिथली शांतता भंग पावत होती.
टिकाव हातात धरून घामाने डबडबलेला सुरेंद्र जरा वेळ थांबला. त्याला धाप लागली होती. मान वर करून त्याने छातीत हवा भरून घेतली. कोपराच्या बाहीने त्याने घाम पुसला. खड्डा आता चांगलाच रूंदावला होता.
"बस झाला एवढाच" मिनल खड्ड्यात वाकून बघत म्हणाली. तिच्या हातात टॉर्च होता. आणि म्हटलं तरी तीही आता थकली होती.
पाचव्या भागातला अतर्क्य, इल्लॉजिकल, अतिरंजित कंटेंट काढला आहे. खरंतर अहमदाबादला पोहोचेपर्यंत पाच सहा मर्डर करायचा इरादा होता. 
पण सुज्ञ मायबोलीकरांनी तो उधळून लावला.. 
असो. पहिले एक दोन परिच्छेद सोडल्यास बाकी कंटेंट नवा आहे. आशा आहे आपल्याला आवडेल.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
