६० वर्षांपूर्वी...
बर्लिनच्या भिंतीने शीतयुद्धाच्या काळात आंतरराष्ट्रीय राजकारणावर मोठा प्रभाव टाकला होता.
बर्लिनच्या भिंतीने शीतयुद्धाच्या काळात आंतरराष्ट्रीय राजकारणावर मोठा प्रभाव टाकला होता.
जपानला शरणागती स्वीकारण्यासाठी भाग पाडण्याच्या दृष्टीने अमेरिकेने गुप्त ‘मॅनहॅटन प्रकल्प’ हाती घेतला होता. त्याच्या पहिल्या टप्प्यात 16 जुलै 1945 रोजी अमेरिकेने न्यू मेक्सिकोच्या वाळवंटात ‘त्रिनिटी’ या जगातील पहिल्या अण्वस्त्राची चाचणी घेतली. ती चाचणी यशस्वी झाल्यावर या नव्या अस्त्राच्या मदतीने जपानला आपल्या अटींवर शरणागती पत्करायला लावण्यासाठी मित्र देशांच्या हालचाली सुरू झाल्या. त्यानंतर अमेरिकेने जपानच्या हिरोशिमा आणि नागासाकी या शहरांवर ‘मॅनहॅटन प्रकल्पा’त तयार करण्यात आलेली ‘Little Boy’ आणि ‘Fat Man’ ही अण्वस्त्रे अनुक्रमे 6 आणि 9 ऑगस्ट 1945 रोजी डागली.
आंतरराष्ट्रीय योगदिनानिमित्त एका दैनिकाच्या आंतरजालीय आवृत्तीत प्रकाशित झालेला "योगाची बाजारपेठ Yoga Inc." हा माझा लेख इथे देत आहे.
इतरत्र प्रकाशित झालेले साहित्य इथे देणे मायबोलीच्या नियमांत बसत नसेल तर हा लेख उडवावा अशी संपादकांना विनंती.
टीप : लेखाबरोबर प्रकाशित केलेली सर्व प्रकाशचित्रे त्या दैनिकाने लेखाला जोडली आहेत. मी केवळ लेख पाठवला होता.
"योगा" ची बाजारपेठ (Yoga Inc. $ € ¥ £ ₹)
"यू तो हर शाम
उम्मीदों में गुजर जाती थी!
पर आज शाम में कुछ बात है;
जो शाम पे रोना आया!!"
स्वैर वारा खेळ खेळतो, लालबुंद मातीशी
कणकणास उंच उडवे, दूरवर आकाशी
रंग वेगळा धूलिकणांचा मिसळला नभांत
सूर्यागमनाने झाल्या दशदिशा मूर्तिमंत
डोकावे अधूनमधून कळस एका मंदिराचा
दावे जणू दिशा कुणा , जरी आसमंत धुरळ्याचा
स्वैर वारा अन कळस , स्थितप्रज्ञ भासले
रंग घेऊनि सोनेरी मात्र धूलिकण माजले
माज उतरला क्षणात आपटले धर्तीवरती
स्वैर वारा मंद झाला , परतली लाल माती
==================================
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर
आज झालो भ्रष्ट मी
पसरले माझे दोन हात
पाठीवरती वार करुनि
केला साहेबा कुर्निसात
लावूनी चरणधूळ ललाटी
पकडून धरली गच गोटी
मागे वळूनी पाहतो तर
त्याचीही हिरवी शेपटी
कोण खोटा कोण खरा
हिशेब मनी नाही लागला
ज्याला मी साहेब समजलो
तोपण साला राघू निपजला
=======================
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर
प्रेम म्हणजे जणू क्रिकेटचा खेळ
आपली संयमी फलंदाजी
तिचे धारधार तेजतर्रार मादक यॉर्कर
गोलंदाजी नीट समजण्यास द्यावा लागणार वेळ
सर्व मुलींना समजत होतो पाटा खेळपट्टी
सुमार वाटल्या म्हणुनी चालू होती हातभट्टी
त्यातल्या त्यात बरी म्हणावी , शेजारी एक होती
कळलं असतं घरी तिच्या तर झाली असती माती
देउनी तिजला तिलांजली मी बनलो पुन्हा सेहवाग
तय्यार झालो बॅट परजुनी, ज्वानीची शोधण्या आग
ओढ लागली भेटीची , झालो दुखी कष्टी
एक अनामिक यॉर्कर आला आणि उडवली मधली यष्टी
भानावरती येऊनि तिजला डोळेभरून पाहिले
मी बिचारा एक म्हातारा
ती गेली देवाघरी
आज बैसलों हसत एकटा
या हास्यकट्ट्यावरी
माती सरत चालली होती
तरी जीव थकला नव्हता
आजही थरथरत्या हातांना
ओला स्पर्श हवा होता
रोज यायची नटून थटुनी
दिसायलाही होती बरी
म्हाताऱ्याला हात पुरे तो
कशाला हवी आता परी
मी देखील नित्यनेमाने
दात काढुनी हसायचो
तिला हसताना बघून मात्र
गुलाबी स्वप्नं बघायचो
कधी कुलू तर कधी मनाली
बेत ठरायचे मनात
हसता हसता तिच्या कवळ्या पडल्या
सर्व बेत गेले मसनात