कातरवेळी तुझी आठवण

धुंद होउनी अनुभवतो मी
मृदुगंधाची जणू साठवण
जेंव्हा जेंव्हा मनी दाटते
कातरवेळी तुझी आठवण

लाख असूदे सभोवताली
गारठणारा गार हिवाळा
मला काय! अतिरेकी पारा
दावतोय अतिउष्ण उन्हाळा
मजेत मी, आठव कोषाचे
तुझ्या, लाभले मला आवरण
जेंव्हा जेंव्हा मनी दाटते
कातरवेळी तुझी आठवण

युगे लोटली तरी परंतू
प्रीत अधूरी जगी नांदते
चंद्र, चकोराच्या भेटीचा
मुहूर्त आला उगा वाटते
आभासी चाहुलीमुळेही
विरहाची होतसे बोळवण
जेंव्हा जेंव्हा मनी दाटते
कातरवेळी तुझी आठवण

घटे, पळे अन् दिवस चांगला
असा कोणता प्रकार नसतो
वर्षामधले बारा महिने
आठवणींचा मोसम असतो
साद द्यावया कोकिळेस का
मोहरलेले हवे आम्रवन?
जेंव्हा जेंव्हा मनी दाटते
कातरवेळी तुझी आठवण

दोन पाखरे उडता उडता
क्षितिजाच्याही पुढे पोंचली
प्रेम भावना शिगेस असता
धुंद होउनी नाचनाचली
कैफ उतरता यक्ष प्रश्न हा
उकलावी ही कशी गुंतवण?
जेंव्हा जेंव्हा मनी दाटते
कातरवेळी तुझी आठवण

प्रेमाला निर्भेळ आपुल्या
विरहाचा लवलेश नसावा
मनी नेहमी आठवणींचा
झुळझुळता सहवास असावा
प्रीत असावी अशी निरागस!
खळाळणारे जणू बालपण
जेंव्हा जेंव्हा मनी दाटते
कातरवेळी तुझी आठवण

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३