द विनर इज .......

सुरेख!
मुलांचा आत्मविश्वास असाच वाढवायचा असतो.

मुलांचा आत्मविश्वास असाच वाढवायचा असतो. >>>+१
तो उत्साह ती जिंकण्याची ओढ त्यासाठी धडपडन, खरचटन सगळच मजेशिर असतं. खूप छान लिहलय तुम्ही. पु.ले.शु.

आवडलं लिखाण

पाच वर्षांचा मुद्दाम स्लो मोशन मधे पळणारा दादा खुप आवडला. ही इज द विनर फॉर मी.

पाच वर्षांचा मुद्दाम स्लो मोशन मधे पळणारा दादा खुप आवडला. ही इज द विनर फॉर मी.>>>+१११११११

खूप छान ताई.....

छान

फार छान आहेत या स्पर्धा.. अगदी अनुकरणीय.. लेख आवडला.

व्हॉट'स इम्पॉर्टन्ट इज टेकिंग पार्ट << +१

व्हॉट'स इम्पॉर्टन्ट इज टेकिंग पार्ट << +१
सुरेख लेख.

मस्त लिहिलंय

पार्ल्याची शाळा ... पार्ले टिळक विद्यालय तर नव्हे ?

मी पण याच शाळेचा विद्यार्थी ... आमच्या या शाळेत मोठ्या मैदानांबरोबर एक विहीर पण होती ... मी पोहायला येथेच शिकलो ....

सगळ्या जुन्या आठवणी ताज्या झाल्या

छान!
मलापण तो पाच वर्षाचा दादा फार आवडला.

छान लिहिलंय !

छान लिहिले आहे.
व्हॉट'स इम्पॉर्टन्ट इज टेकिंग पार्ट >> हे जरी खरे असले तरी जोपर्यंत हार स्वीकारता येत नाही तोपर्यंत स्वतःमध्ये सुधारणा घडवून आणता येत नाही. आणि जोपर्यंत सुधारणा घडत नाही तोपर्यंत जिंकता येत नाही. अशा स्पर्धा फक्त शाळेत होतात; प्रत्यक्ष आयुष्य हे खूप कठीण आहे. ग्रेसफुली हार स्वीकारता येणे खूप महत्वाचे आहे. ते जर आले नाही तर पुढील आयुष्यात नैराश्य येऊ शकते. हरणे ह्या गोष्टीला इतका नकारात्मक रंग देण्याची काहीच गरज नाही. आपल्या लहानपणी आपल्याला "अपयश ही यशाची पहिली पायरी आहे" असे शिकवले जायचे. अशा छोट्या छोट्या गोष्टींमध्ये आपल्या मुलांना प्रमाणाबाहेर प्रोटेक्ट करून आपण त्यांना कमकुवत तर बनवित नाही ना हे बघणे महत्वाचे आहे अर्थात हे माझे वैयक्तिक मत आहे!! आणि हे मत फ्लोरासारख्या स्पेशल चिल्ड्रेनबद्द्ल नाही आहे.

मस्त!
'पोडियम नव्हतं , मेडल नव्हती तरीही आम्ही सगळेच जिंकलो होतो......'सही!
हे आपल्याला खर्या अर्थानी कधी कळणार?

सुमुक्ताताई - "अपयश ही यशाची पहिली पायरी आहे" याला प्रोटेक्शन म्हणणं अवघड आहे. "Losing occasionally is an unavoidable part of life." याचं हे मराठीकरण आहे.
"तू धावू नकोस, पडशील." हे प्रोटेक्शन झालं.

स्वीट टॉकर.....नुसते सुमुक्ता चालेल

अपयश ही यशाची पहिली पायरी आहे>>> ह्याला मी प्रोटेक्शन म्हणत नाहीच आहे (माझ्या प्रतिसादावरून तसे वाटत असेल तर क्षमस्व) "अपयश ही यशाची पहिली पायरी आहे" हेच शिकायला आणि शिकवायला हवे. पण अपयश हे खरे अपयश नाहीच असा सूर हल्ली दिसतो. तू हरलास/हरलीस हे म्हणणे नकारात्मक वाटते म्हणून तू हरला/ली नाहीसच असे म्हणणे कितपत योग्य आहे?? यश मिळवायचे असेल तर अपयश पचवता आलेच पाहिजे.

"अपयश ही यशाची पहिली पायरी आहे" याला प्रोटेक्शन म्हणणं अवघड आहे.

>> स्वीट टॉकरजी, त्या अपयशाला प्रोटेक्शन नाही म्हणत आहेत. तर उलट अश्या प्रकारे जिंकणे-हरणे न ठेवता मुलांना 'हारणे / पराजय/ पराभव / बक्षिस न मिळणे' या भावनेपासून लांब ठेवणे याला प्रोटेक्शन म्हणत आहेत. कारण या निगेटिव्ह भावना जेवढ्या लवकर मुलांच्या वाट्याला येतील तेवढेच ते ती भावना हँडल करणेही शिकतील. "मुझे हारनेंकी आदत नहीं" हे वाक्य हिरोपेक्षा गुंडाच्या तोंडी जास्त वेळा असतं यावरून तुमच्या लक्षात येइल त्यांना काय म्हणायचे आहे ते.

अरे.. सुमुक्ता ताईंचा प्रतिसाद आला सुद्धा. बरोबर सुमुक्ता ताई.

'नुसताच ध्येयहीन आनंदच लुटत राहणं' जे पाश्चात्य देशांमध्ये खूप दिसून येतं आणि अतिशय स्पर्धा असल्यामुळे 'आयुष्यभर स्पर्धेमध्ये रेसच्या घोड्यासारखं पळणं ' जे भारत आणि बहुतांश एशियन देशांमध्ये दिसून येतं याचा सुवर्णमध्य साधायला हवा +१००