Submitted by सुप्रिया जाधव. on 27 October, 2015 - 04:12
ओलाव्याला आसुसलेल मन
आशाळभुतपणे डोहात डोकावत
तेव्हा..
पार तळाशी गेलेल पाणी
ना शेन्दता येत
ना उडी घेता येत डोहात
डबडबलेल्या डोळ्यांनी
तहान भागवता येत नाही
अन जडावलेल्या पावलांनी
मागे फिरता येत नाही
तेव्हा
कोसळ ... घनघोर कोसळ !
कमी दाबाच्या पट्टयाला तर
मान्सुनही कोरडं ठेवत नाही म्हणे !
होय न ??
सुप्रिया
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
वा छान आहे. त्यातही
वा छान आहे.
त्यातही
डबडबलेल्या डोळ्यांनी
तलखी मिटवता येत नाही
अन जडावलेल्या पावलांनी
मागे फिरता येत नाही
हे फार आवडले...
एक ओळ एक शब्दही काढून
एक ओळ एक शब्दही काढून चालणार नाही असा एक छान आकृतीबंध झालाय कवितेचा.
वाह ...
वाह ...
निनाद, भूईकमळ, कविता
निनाद, भूईकमळ, कविता ...
धन्यवाद !!