|
Cool
| |
| | Monday, December 12, 2005 - 10:56 am: | 
| 
|
गेल्या सात वेळेला तोरण्याला जायचे ठरवुन प्रत्येक वेळी वेगळ्याच ठिकाणी जावं लागल्यामुळे या वेळी कुठल्याही परिस्थितीत तोरण्यालाच जायचे असं आम्ही ठरवलं होतं. मी आणि जी एस नेहमी प्रमाणे तयार होतोच आणखी कुणी आलं नाही तर दोघंच जाउयात अशी तयारी सुद्धा ठेवली होती पण शेवटी केदार (मनोगतकर) आम्हाला join झाला आणि आम्ही तिघे शनिवारी चार वाजता पुण्यातुन निघालो. लवकर पुण्यात परतायचे असल्यामुळे जी एस च्या गाडीतुनच निघालो होतो. मागच्या वेळी जेवण न मिळाल्या बद्द्ल मी जी एस चा जोरदार निषेध केला होता म्हणुन या वेळी त्याने अगोदरच भाउ कदम यांच्या तोरणा विहार मधे फोन करुन जेवण बनवुन ठेवण्यास सांगितले होते. सहा वाजल्याच्या आसपास आम्ही तोरणा विहार मधे उतरलो. भाउ कदम यांनी प्रेमाने आमचे स्वागत केले आणि लगेचच आमच्या पुढे मिसळ आणुन ठेवली. आम्ही पिठले भाकरी बनवायला सांगितले होते ते बनवुन होईपर्यंत त्यांनी आमच्या साठी एक वाटाड्या बोलावुन ठेवला. जेवणाचा डब्बा आणि आमची एक bag घेउन वाटाड्या आमच्या पुढे निघाला आणि मागाहुन आम्ही. आम्ही निघत असतांना अंधार पडला होता. थोडेसे अंतर गावतली वाट चालुन गेल्यानंतर किल्याची चढण सुरु झाली. तोरण्याची वाट खुप दमछाक करणारी आहे. बरेचसे अंतर चालुन गेल्यानंतर आपण खुप वर आलो असा आमचा समज झाला म्हणुन आम्ही आमच्या वाटाडयाला आपण किती चालुन आलो असे विचारले असता "तुम्ही फक्त चार आणे चालुन आलात " असे उत्तर मिळाले आणि मग मंडळींनी तीस पैसे, साडे बेचाळिस पैसे अशी वाट मोजायला सुरुवात केली. चंद्र आणि चांदण्या यांच्या शितल प्रकाश खुपच आल्हाददायक होता त्याच प्रकाशात आम्ही किल्याच्या सोंडेवर, पहिल्या टप्प्यावर येउन पोहोचलो. आमच्या वाटाड्याने मग आम्हाला पुर्वी येउन गेलेल्या ट्रेकर्सच्या आठवणी, गंमती जमती, तोरण्याविषयी माहीती, जंगलातील काही शिकारींचे अनुभव अशा अनेक विध गोष्टी सांगितल्या. मागे चंद्राच्या प्रकाशात डाव्या बाजुला एक धरण आणि उजव्या बाजुला वाल्हे गाव दिसत होते. समोर तोरणा ताठ मानेने उभा होता. अप्रतिम असं सौंदर्य दिसत होते, त्याच अद्भुत वातावरणात जास्त वेळ बसावे असं वाटतं होतं पण पुढे मोठा पल्ला गाठावयाचा असल्याने आम्ही निघालो. किल्याची सोंड सपली आणी आम्ही कातळाला भिडलो. पायाखालची वाट पहात चालत असतांना मधेच वर बघितल्यास किल्ला खुपच उंच वाटत होता. थोड्याच वेळात आम्ही थोडासा अवघड असा Rock Patch पुर्ण करुन किल्ल्याच्या पहिल्या दरवाजा, बिनिद्वारावर पोहोचलो. मागे वळुन पाहिल्यास पुन्हा पुन्हा बघत रहावेसे वाटत होते, खोल खोल जाणारी दरी, चंद्रप्रकाशात उजळुन निघालेला परिसर अप्रतीम. आता आपण दरवाजावर आलो म्हणजे चढण संपली असे वाटत असतांनाच पुढे अजुन चढाई करायची असल्याचे लक्शात आले आणि तोरणा फसवा असल्यावर शिक्कामोर्तब झाले. थोडे चालुन गेल्यानंतर कोठीद्वार लागले आणि तिथुनच आम्ही गडावर प्रवेश केला. चढाई सुरु असतांना श्रमामुळे थंडी जाणवत नव्हती पण गडावर आल्याबरोबर थंडी जाणवु लागली. थोडेसे अंतर चालुन गेल्यावर 'खोकड तळे' नावचे एक तळे लागले. गडावर सध्या अस्तित्वात असलेल्या सर्व तळ्यात फक्त खोकड तळे हेच एकमेव तळे आहे ज्यात जिवंत झरा आहे अशी माहीती आमच्या वाटाड्याने दिली. आम्ही लगेचच त्या तळ्यातील पाणी चाखुन बघितले त्या पाण्याची चव इतकी छान लागली की आमचा सर्व थकवाच गेला. समोरच एका टेकडीवर मेंगाई देवीचे मंदिर दिसत होते. हे मंदिर नुकतेच डागडुजी करण्यात आले होते. आम्ही मंदिराच्या परिसरात पोहोचलो तर आतुन गाण्याचे सुर ऎकु आले, वाल्हे गावातुन निघतानांच आपल्या पुढे पर्यटक गेल्याचं आम्हाला कळलं होतं, मग आम्ही त्यांची मैफल भंग न करण्याचं ठरवलं आणि म्हणुन मंदिराच्या बाजुलाच आम्ही जेवण करायचं ठरवलं.
जेवणाची तयारी करुन जेवणाला सुरुवात केली. सुरुवातीलाच जेवण खुप जास्त आहे असं प्रत्येकालाच वाटलं पण जेवण सुरु होताच मात्र सर्वजण तुटुन पडले. गप्पा मारत जेवण सुरु झालं, पिठले भाकरी, हाताने फोडलेला कांदा, खरडा, असा मेन्यु होता. खुप मोठे अंतर चढुन आल्यानंतर मिळालेलं जेवण असल्यामुळे खुपच चविष्ट लागत होते. जेवण झाल्यानंतर आम्ही आमच्याकडचे सामान मंदिरात ठेवण्यासाठी गेलो. आम्हाला बघताच आत मधे सुरु असलेली गाण्यांची मैफल एकदमच बंद झाली. अर्थात त्यांना सुद्धा प्रश्न पडला असणार की एवढ्या रात्री कोण आलं म्हणुन. आम्ही आमचं सामान आत ठेवलं आणि नियोजित कार्यक्रमाप्रमाणे शेकोटी पेटवण्यासाठी निघालो.
|
Cool
| |
| | Monday, December 12, 2005 - 10:58 am: |
|
|
थोड्याच अंतरावरुन वाटाड्याच्या मदतीने आम्ही शेकोटी साठी लाकडे गोळा करुन आणली आणि आम्ही शेकोटी भोवती बराच वेळ बसणार असे दिसताच तो झोपण्यासाठी निघुन गेला. आता वारा जोरात वहायला सुरुवात झाली होती, मात्र शेकोटी पेटवताच उब मिळायला सुरुवात झाली. मस्त शेकोटी पेटली असतांना मग आम्ही त्यात Stuffed Cheese potato with onion नावाचा पदार्थ बनवण्याचं ठरवलं. त्यासाठी कांदे बटाटे, मसाला, पाव, चीज, बटर, आणि शेकोटीत टाकुन भाजण्यासाठी Aluminium Foil वैगरे सर्व पदार्थ बरोबर घेउन आलोच होतो. जी एस ने लगेचच आम्हाला एकिकडे Receipe सांगत सारण बनवायला सुरुवात केली. सारण पुर्ण झाल्यानंतर Foil मधे टाकुन ते आम्ही शेकोटी मधे टाकले. हळु हळु त्याचा सुगंध यायला सुरुवात झाली होती. थोड्याच वेळात आम्ही foil शेकोटी बाहेर काढले आणि मोह आवरत नव्हता म्हणुन लगेचच सर्वांनी test करुन बघितले. उत्तम चव आली होती, मग आताच आमचं
जेवण झाले आहे हे विसरुन पुन्हा त्यावर ताव मारण्यास सुरुवात झाली. माथ्यावर चंद्र, त्याच्या प्रकाशात समोर दिसणारा तोरणा गड, अंगाला झोंबणारा वारा, मस्त पेटलेली शेकोटी आणि हातात एक चविष्ट पदार्थ, अवर्णणीय असा मिलाप साधला होता. नंतर थोड्यावेळ शेकोटी भोवती गप्पा मारत आम्ही त्याचा आस्वाद घेतला. बारा साडेबारा वाजले होते पण शेकोटी पासुन दुर होण्याची कोणाचीही इच्छा नव्हती, पण झोपण्यासाठी उठणं क्रमप्राप्त होतं म्हणुन थोड्याश्या नाईलाजानेच सर्वजण उठले. शेकोटीवर माती टाकुन सर्व विस्तव घालवला आणि झोपायला जाण्याच्या अगोदर पुन्हा सर्वजण देवळाच्या बाजुच्या भिंतीवर जाउन बसले. आता शेकोटी सुद्धा नव्हती पण का कुणास ठावुक जोरदार वारा अंगावर काटा उभा करत असतांना तिथे बसण्यात एक वेगळाच आनंद जाणवत होता. काही काळ नि:शब्द बसल्यानंतर आम्ही देवळात गेलो. तिकडे आमचे शेजारी अगोदरच झोपेच्या आधिन झाले होते. आम्ही सुद्धा तात्काळ झोपण्याची तयारी केली आणि थोड्याच वेळात झोपी सुद्धा गेलो. वारा जोरात वहात असल्यामुळे मधेच दरवाजाचा जोरात आवाज होत असे पण लगेलच दुसया कुशीवर वळुन झोप continue होत असे. आम्हाला लवकर खाली उतरायचे असल्याने लवकर उठुन गड बघण्याचा बेत होता, त्यानुसार आम्ही साडेपाच वाजता उठलो पण बाहेर खुपच अंधार होता मग पुन्हा अर्धा तास झोप घेउन बरोबर सहा वाजता आम्ही गड बघण्यासाठी निघालो. मंदिराच्या समोरुन उजव्या बाजुला तटबंदिच्या कडेने चालत आम्ही कोकण दरवाजा गाठला. कोकण दरवाजातुन पुढे निघुन बुधला माचीच्या वर येउन थांबलो हळुहळु पुर्वदिशा उजळत होती. समोर राजगड दिसत होता. आम्ही याच ठिकाणावरुन सुर्योदय बघावा असं ठरवळ आणि तिकडेच एका दगडावर आम्ही बसलो पण बराच वेळ झाला तरी सुर्यदेव काही दर्शन देईना म्हणुन मग आम्ही परत मागे फिरलो. मागे येउन कोकण दरवाजाच्या बुरुजावर येउन थांबलो. येथेच आम्ही दुर्बिणीच्या साह्याने राजगड, सिंहगड, आणि दुरवर दिसणारा रायगड बघितले. मागे फिरुन आम्ही पुन्हा मंदिरात आलो आणि मंदिराच्या डाव्या बाजुला निघालो. पुढे गेल्यावर एक सदर आम्हाला दिसली, अलिकडेच बांधकाम केल्यासारखे दिसत होते. सदरेवरुन थोडेसे पुढे गेल्यानंतर झुंजार माची दिसत होती. झुंजार माची वर जाण्यासाठी एका बुरुजावर एक शिडी लावली आहे आणि त्या शिडिवरुन खाली उतरुन मग झुंजार माची कडे जावे लागते. आम्हाला वेळेची कमतरता असल्याने झुंजार माचीचे वरुनच दर्शन घ्यावे लागले आणि आम्ही परत फिरलो. आम्ही मंदिरात येईपर्यंत आमचा वाटाड्या तयारच होता. आणि दुसरी ट्रेकर्स मंडळी चहा बनविण्याच्या तयारीत होते. त्यांच्याशी बोलतांना कळले की तोरण्यावरुन त्यांचा राजगडावर जाण्याचा plan होता. त्यांना शुभेच्छा देउन आम्ही आमचे सामान उचलले आणि गड उतरायला सुरुवात केली. अवघड जागेत तोल सांभाळत काठीच्या आधाराने आम्ही उतरत होतो. हळुहळु सुर्य वर येत होता. थोड्याच वेळा आम्ही किल्ल्याच्या सोंडेवर येउन पोहोचलो. आणि समोर दिसणाया निसर्गाच्या रुपाने आम्हाला खिळवुनच ठेवलं. गावातुन पशु प़यांचे आवाज ऎकु येत होते, उजव्या बाजुला कोवळे उन तर डावी बाजु अजुनही सावलीतच होती, गावातील मंडळी शेतावर काम करण्यासाठी निघाली होती. उतारावरुन धावत पळत आम्ही गावात येउन पोहोचलो. आम्ही पोहोचल्या बरोबर भाउंनी आम्हाला फ्रेश होण्यासाठी एक रुम उघडुन दिली आणि तो पर्यंत कांदा पोहे बनवण्याच्या तयारी ला सुरुवात केली. फ्रेश झाल्यावर प्रत्येकाने दोन दोन प्लेट पोह्यांवर आडवा हात मारला. चहा घेतला आणि भाउंचे आभार मानुन आम्ही वाल्हे गाव सोडले. आमच्या वाटाड्याशी बोलतांना लवकरच पुरातत्व विभागातर्फे अर्ध्या वाटेपर्यंत रस्ता आणि तिथुन पुढे रेलिंग लावण्यात येणार असल्याचे कळले होते त्यामुळे यानंतर हा सर्व थरार अनुभवता येणार नाही त्यामुळे आम्ही त्यापुर्वीच गड सर केल्याने आम्हाला बरं वाटलं. गावाच्या बाहेर निघतांना सहज मागे वळुन बघितले तर तोरणा लवकर परत या असं आमत्रण देत होता आणि समोर राजगड खुणावत होता. सर्वार्थाने मन प्रसन्न करण्यारा हा ट्रेक आमच्या मनात नक्कीच घर करुन राहील.
|
Dhumketu
| |
| | Monday, December 12, 2005 - 3:45 pm: |
|
|
मस्त झाला ट्रेक...
....काही लोक भुताच्याच भितीने आले नसावेत अशी शका येते...
.. अरेरे शेवटी भुत दिसलेच नाही... मला वाटले की भुत बरोबर घेऊन येता की काय?...
अरे लोकोहो... वाटाड्या का घेता? चुकण्यात जी मजा ती कशातही नाही... आणी अश्याच ट्रेक च्या आठवणी जास्त लक्षात राहतात..... तोरण्याला माझी सुरुवातीची वाट नेहमी हरवते.... मग काट्याकुट्यातून सरळ वरती घुसायचे...की आडवी वाट वाटच पहात असते... 
असो...पण माहीती मिळाली वाटाड्याकडून ते बरे झाले..
एकदा असेच रायगडावर गेलो होतो आणी दरबारच्या दाराबाहेर उभा होतो... तिथेच एक मुलगा वाटाड्या म्हणून एकाला जरासे खाली जाऊन सांगत होता की जरासे खाली तिथे मिळालेले जळलेले खापर शिवकालीन आहे.. तो पठठया घेऊन गेला ते खापर...
(हसू नका... पण मीही राजमहालाच्या कडेने...कुठे आडवाटेने शिवकालीन नाणे मिळत आहे का ते शोधत होतो....
जाऊदे... पण तोरण्याला मजा केलीत... पिठले काय.. stuffed बटाटे काय. जळवा लेको..
कोणी उध्दव ठाकरेंचे प्रदर्शन पाहीले असेल तर एक फोटो होता.. आणी ओळखा पाहू लिहीले होते. तो तोरणा होता.. वरून आकाशातून आणी धरण ही होते.. त्यामुळे पटकन तो तोरणा आहे हे कळत नव्हते... कुठे नेट वर मिळाला तर टाकेन...
|
Cool
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 3:28 am: |
|
|
धुमकेतु अगदी पटलं, वाट चुकण्यात जी मजा आहे ती कशातही नाही, वाटड्या खरं म्हणजे घ्यायला नको पण आमच्या कडे वेळेचा थोडासा अभाव असल्यामुळे अगदी जवळ येउन वाट न सापडल्यामुळे तोरणा बघायचा राहीला असं होउ नये म्हणुन तो बरोबर घेतला होता,
तोरण्या वरच्या भुताबद्दल आम्ही सुद्धा खुप एकले होते, आणि जेवण करत असतांना आम्ही वाटाड्याला विचरले असता त्याने सुद्धा दुजोरा दिला, अर्थात आम्हाला त्याने खुपसा फरक पडला नाही आणि आम्ही झोपल्यावर जर ते आलं असेल तर नानाविध आवाज ऐकुन परत गेलं असेल..
|
Giriraj
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 6:24 am: |
|
|
मज्जा केलीत तर!
धुम्स,मी येणार नाही अस कळल्याने भूत खट्टू होऊन लपून बसल असेल कुठेतरि!
आणि चुकण्यात मजा असते हे मात्र १०० टक्के खर!
GS अगदी घाई करतो प्रयेक गोष्टीची!आलोच आहोइत तर हे बघून घेऊ आणि ते बघून घेऊ!
|
Gs1
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 2:52 pm: |
|
|
शनिवार १० डिसेंबर.
कूल सोडुन इतर सर्व भरवशाचे सवंगडी सध्या रविवारी फारच बिझी झाले आहेत. बरे सर्वांचे कारणही असे आहे की काही म्हणताही येत नाही. कुलबाबत वर्षभर तरी हा धोका नाही असे कळले आहे.
दुपारी सव्वाचारला पुण्यातून निघालो, पावणेसहाला तोरण्याच्या पायथ्याचे वेल्हे हे तालुक्याचे गाव गाठले. पुणे सातारा रस्त्यावर नसरापूर येथून वेल्ह्याकडे जायला फाटा फुटतो. वाटेत बनेश्वर आहे, शिवाय राजगडचाही रस्ता आहे. स्वारगेटहून एस्टीने किंवा खाजगी वाहनाने जाता येते. शेवटचे १५ किमी हे राजगड आणि तोरण्याचे वेगवेगळ्या कोनातून दर्शन घेत सहज पार पडतात.
वेल्याह्च्या अलिकडे चर पाच किमीवर एक फाटा सरळ सिंहगडाच्या पुढे पानशेत रस्त्यावर असलेल्या खानापूर गावात घेउन जातो. कात्रजचा घाट टाळायचा असेल तर हा छान मार्ग आहे. परतीचा प्रवास तिथून केला. सिंहगडाचे एका वेगळ्याच कोनातून दर्शन या रस्त्याने होत रहाते.
तोरण्याचा चढ हा खडा आणि दमछाक करणारा आहे. वेल्ह्यापासून अडीचहजार फूट चढुन जातो आपण. पण शीतल चांदणे, थंडी, अल्हाददायक हवा असे सगळेच इतके अनुकुल जुळुन आले होते की काहीच श्रम जाणवले नाहीत. तोरण्याच्या मुख्य पहाडापासून वेल्ह्यात उतरलेल्या सोंडेवर जायला उजवीकडचा ओढा ओलांडुन रस्ता आहे, किंवा तसेच सरळ जाऊन शॉर्टकटही आहे.
शेवटच्या टप्प्यात थोडे अवघड आहे असे वाचले होते, पण तसे काही वाटले नाही.पावसाळ्यात मात्र तो पॅच थोडा काळजी घेउन पार करावा लागेल.
वर मेंगाई देवीचे देऊळ निवार्‍याला एकदम उत्तम. भक्कम आणि स्वच्छ खोकडतळ्याचे पाणी देवटाक्यासारखेच थंद आणि मधुर. सगळाच भाग डोंगरदर्‍यांनी वेढलेला असल्याने एक सुरेख शांतता अनुभवायला मिळते. आवाज फक्त वार्‍याचा.
कै. दिवेकर हे फक्त तिथे येउन दारु पिणार्‍या आणि देवळात चिकन वगैरे शिजवणार्‍या लोकांवर चिडतात असे वाटाड्याचे म्हणणे पडले. आम्हालाही काहीच अनुभव आला नाही.
शेकोटीवर भांडी न वापरता काही तरी करून खायचे होते. दिनेशच्या मार्ग्दर्श्नानुसार अल्युमिनियम फ़ॉईलमध्ये स्टफ़्ड कांदे बटाटे विथ चीज बनवले.
गड एकूनच मस्त, झुंझार माची तर प्रेमात पडण्यासारखी.
इथे पुन्हा जास्त वेळ काढुन आणि मुक्कामालाच यायचे हे नक्की.
|
Dineshvs
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 4:34 pm: |
|
|
चला मी नाहि तर माझे जॅकेट पोटॅटो, पोहोचले तिथे.
रायगडावर आत्ता आत्ता पर्यंत नाणी, काडतुसे मिळत होती. ती कुणी जमा केली, ते मी काय सांगु ?
GS1 कुल, व्रुतांत छानच लिहायला लागला कि रे. बखरकार म्हणुन नाव काढेल पोरगा ! ईतिहास तेवढा घडायला हवा.
|
Naatyaa
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 4:36 pm: |
|
|
Gs1 तुझा व्रुत्तांत या वेळी फारच संक्षिप्त होता.. तोरणा वेल्हे गावातुन फार उंच वाटत नाही पण वर पोचेस्तोवर चांगलीच दमछाक होते.. तुझा उपक्रम छान चालु आहे.. कधितरी सहभागी व्हायला नक्की आवडेल..
|
Dhumketu
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 5:04 pm: |
|
|
पानशेत ला आलात... कसा आहे रस्ता?? एकदा जायचे आहे..
झेप हि सस्था मागे पानशेत रायगड हा ट्रेक करायची... पानशेत वरून बकवॉटर ने थेट सिंगापूर पर्यत पोचायचे आणी खाली उतरायचे. आता नक्की आठवत नाही पण सिंगापूरच असावे. तोरणा-रायगड करतानाही तिकडचा रस्ता घेता येतो. सिंगापूर वरुन घाटावरच चालत गेले की कोकणकडा करता येतो... घाणेकर वा डोंगर्यात्रामधे त्याचा उल्लेख आहे.
पावसाळ्यात खरेच काळजी घेऊन पार करावा लागतो तोरण्याचा शेवटचा टप्पा.
|
Amitpen
| |
| | Tuesday, December 13, 2005 - 11:29 pm: |
|
|
धूम...बरोबर आहे...सिंगापूरच नाव आहे... रायगडावर जायला खाली कोकणात सिंगापूर किंवा बोराट्याच्या नाळेने उतरता येते...काळ नदीच्या खोर्‍यात... आणि तुला कोकणदिवा म्हणायचं आहे का?
मेंगाईचं देऊळ हल्लीच दुरुस्त केलेलं दिसतय...दोन-तीन वर्षांपुर्वीपर्यंत वाईट अवस्थेत होतं......तोरण्याला पाण्याचीही कायम कमतरता असते....
|
Gs1
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 6:07 am: |
|
|
नात्या, नक्की ये जमेल तेंव्हा. साथीदार हवेच आहेत. तुझा मराठी ब्लॉग छान आहे.
अमित, मेंगाईचे देऊळ जवळ जवळ १५ लाख रुपये खर्च करून एकदम छान बांधले आहे.
धुमकेतू, पानशेतला नाही, वाटेतच खानापूरला मिळतो तो रस्ता. वाटेत एक मस्त घाट आहे.
|
Champak
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 9:08 am: |
|
|
साठीदार हवेच आहेत.>>>>>>>
नात्या, तु अन साहेब आगे मागे सालातले का रे?
|
Savyasachi
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 12:47 pm: |
|
|
चंपक, वयाची साठी गाठलेले नाही रे, साथीदार हवे आहेत त्याला
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:42 pm: |
|
|
चंद्र होता साक्षीला..
छायाचित्रकार केदार..
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:43 pm: |
|
|
मेंग़ाई देवीचे नवीन मंदीर.. 
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:45 pm: |
|
|
शेकोटीची आणि जी एस ची कमाल...
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:47 pm: |
|
|
सुर्योदयाच्या वेळी राज्गड..
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:48 pm: |
|
|
सुर्यदर्शन.. 
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:50 pm: |
|
|
tÜrNaa ]trtaMnaa AQyaa-var maagao vaLuna baiGatlao 
|
Cool
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 1:54 pm: |
|
|
झुंझार माचि.. 
|
Zelam
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 2:18 pm: |
|
|
PHOTO पाहूनच गडाच्या प्रेमात पडायला होतय.
तुम्हाला solid मजा आली असेल ना?
|
Bee
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 2:45 pm: |
|
|
wow this is just amazing.. I feel so envy about this group...
|
Dhumketu
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 4:14 pm: |
|
|
आयला चुकलच... कोकणदिवाच.. नेहमी कोकणकड्याचेच नाव पहील्यांदा तोडात येते...
मस्त आहे कोकणदिवाही.. वरून रायगड खल्लास दिसतो...
बोराट्याच्या नाळेने तोरणा-रायगड केला आहे.. लिंगाणा खास दिसतो.. सिंगापूर ची नाळ एकदा करायची आहे... पाहू कधी सधी मिळते ती...
(सिंगापूर आहे हे माहीती होते...पण झेप सिंगापूर ला जाते की नाही ते आठवत नाही)
तोरण्याला उन्हाळ्यात पाण्याची बोंब असते... राजगडवरून करताना तर नेहमी हाल होतात... बुधलामाचीच्या पायथ्याशी एक टाके आहे...उन्हाळ्यात तिथे जरासे पाणी असते... जरा साफ़ करून घ्यावे लागते.
(मी अनुस्वार लिहिला की दिसत नाही.. त्यामुळे जरूर पडेल तिथे अनुस्वार घालून वाचावे. पहील्यांदा pahiilyaaMdaa )
अरे कुल खाणे बरोबर झालेले दिसत नाही. दे, बघू ईकडे...मी खाऊन बघतो... तुम्ही ब्रेड आणी बटर खावा बघू....
|
Dhumketu
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 4:15 pm: |
|
|
देवनागरी टाईप करताना preview मधे अनुस्वार दिसत नाही
|
Moodi
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 4:22 pm: |
|
|
हे असे आम्हाला जळवणार्‍या लोकाना काय म्हणावे?
cool अगदी मस्त अन तपशीलवार लिहिलास रे वृत्तांत. अन खाण्या बाबत मी तुझ्याशी एकदम सहमत. माझेही १२ वाजतात भुक आवरली नाही की.
बाकी फोटो तर मस्त सुर्योदय, पाठमोरा तोरणा अन वरुन दिसणारी माचीची रांगोळी, व्वा.
|
Kedarrp
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 4:36 pm: |
|
|
तोरणा भ्रमण वृत्तांत:
"मोर्ब्याच्या खिंडीतून रायगड दिसतो, तसा तोरण्यावरून पण दिसतो. तोरण्यावरून राजगड आणि सिंहगड लक्ष्य वेधून घेतात. सिंहगडावरून देखील हे दोन्ही स्पष्ट दिसतात. आमच्या धायरीतून सिंहगड सतत खुणावत असतो. इतकेच काय, गूगल अर्थ वरून हे सर्व घरबसल्या बघायला मिळतात" - केदार.
"अरे केदार, जरा कांदे, बटाटे आणि पावाची लादी मिळते का ते बघशील का?", शनिवारी दुपारी चारच्या सुमारास जीएस यांचा फोन. मी सिंहगड रोडच्या फ्लायओव्हरच्या खालीच होतो. लगेच शोध-मोहीम सुरु... जरा शोधाशोध केल्यावर हवे त्या आकाराचे (पिल्लू) कांदे-बटाटे मिळाले. तर अशी झाली आमच्या तोरणा-मोहिमेची सुरूवात...
साधारण सव्वाचारच्या सुमारास प्रस्थान करते झालो. जीएस यांची इंडिगो सातारा हायवे वरून अबलख घोड्या (की घोडी) सारखी दौडत होती. पावणेसहाला तोरण्याच्या पायथ्याशी डेरेदाखल झालो. श्री. कदम यांच्या 'तोरणा विहार' मधे पोटपूजा करून आधी ठरवलेल्या काळजी-वाहकाची प्रतीक्षा करण्याशिवाय दुसरा पर्याय नव्हता. अखेरीस, सव्वासहाच्या सुमारास श्री. दत्ता (आमचे काळजी आणि सामान वाहक) प्रकट झाले. श्री.कदम यांच्याकडून पिठलं-भाकरी बांधून घेतली. साधारण साडेसहाच्या ठोक्याला गड चढायला सुरूवात झाली.
शुद्ध दशमी असल्याने अगदी निखळ नसला तरी पायाखालचे व्यवस्थित दिसण्याइतपत चंद्रप्रकाश होता. साधारण पंचवीस पैसे होताहेत ना होताहेत तो मंडळी (केदार, जीएस, कूल आणि श्री. दत्ता) गडाच्या सोंडेच्या तोंडावर टेकती झाली. असेच मजल-दरमजल करत अखेरीस नऊच्या सुमारास गडाचा पहिला दरवाजा गाठला. थोडे पुढे गेल्यावर 'खोकडतळ्या'तील सुमधुर आणि निसर्ग-शुद्धीकृत पाणी पिण्याचा योग आला. शेवटचा 'ष्टेप' सर करून गडावरील मेंगाई देवीच्या देवळात प्रवेश करते झालो. तिथे डोंबीवली (म्हणजे पुणेकरांच्या दृष्टीने मुंबई) चा एक भ्रमणगट वस्तीस होता. आम्हाला रात्री सव्वा-नऊच्या सुमारास अचानक आल्याचे बघितल्यावर मंडळींची संगीत-साधना काहीशी खंडित झाली. असो.
दर्शन झाल्यावर लगेच शिदोरी सोडण्यात आली. पिठलं, भाकरी, मिरचीचाखर्डा, कांदा आणि फरसाण. व्वा !!! पुण्यातील कुठल्याही (जेएम, एफसी, एलसी) रस्त्यावरच्या 'इटरी' मेन्यू च्या शेरास सव्वाशेर असा तो बेत होता. नंतर लगेचच शेकोटी-प्रज्वलन-मोहिमेस सुरुवात करण्याचे ठरले. त्यासाठी सरपण शोधण्यापासून श्रीगणेशा झाला. सोयीस्कर जागा शोधून 'विस्तव' पेटवण्यात आला.
आता वेध लागले ते जीएस यांच्या पाककौशल्याचा आस्वाद घेण्याचे. होय, हीच ती सुप्रसिद्ध 'चीझ-पोटॅटो-मसाला' पाक-कृती. सोबत वेल्ह्याला घेतलेले सुनरम पाव. काय विचारता... शेकोटीत तावून-सुलाखून बनलेल्या त्या पाक-कृतीला काही वेगळीच (अर्थात, चांगली) चव आली होती. एकीकडे जीएस यांना आकाशात नवनवीन सप्तर्षींचा शोध त्या दिवशी (नव्हे, रात्री) लागत होता. पाक-कृतीचा फडशा पाडल्यानंतर दिवेकर भुताची वाट बघत काही वेळ बसण्याचे ठरले. पण त्या रात्री बहुतेक त्याला काही महत्त्वाचे काम निघाले असावे. आलेच नाही. शेवटी साडेबाराला कंटाळून निद्रधीन व्हायचे ठरले.
मुंबई (अर्थात, डोंबीवली) कर कधीच गुडूप झाले होते. आम्ही देखील आपापल्या पथार्या (य च्या पोटात सुरा कसा खुपसायचा ?) पसरल्या. रात्रभर जीएस यांची बाहेरच्या वार्याबरोबर (परत, आला हा सुरा भोसकण्याचा प्रसंग) जोरदार जुगलबंदी चालू होती. शेवटी कोणी कोणावर मात केली हे त्या दिवेकर भुतालाच माहीत.
सकाळी पाचचा गजर सहापर्यंत पुढे ढकलण्यात आला. सहाला मात्र उठावेच लागले. उठल्या-उठल्या तडक गड पाहण्यास निघालो. बोचरा वारा उरली-सुरली झोप उडवण्याचा प्रयत्न करत होता. कोकण दरवाज्यातून बुधला माचीकडे कूच केलं. नंतर, सूर्योदय होईपर्यंत कोकण दरवाज्यावरून आजूबाजूच्या टापूची टेहेळणी केली. सूर्योदय होताच पश्चिमकडे दुर्गदुर्गेश्वर रायगड दर्शन देता झाला. वेळेची गरीबी असल्यामुळे मोर्चा झुंजार माचीकडे वळवावा लागला. प्रत्यक्ष झुंजार माचीकडे जायला शिडीवरून खाली उतरून जावे लागते. अर्थात, झुंजार माचीचे दूरदर्शन घेऊन परतीच्या वाटेस लागलो.
परतीचा पल्ला एका तासात पार करत सकाळी साडेआठ वाजता 'तोरणाविहार' मधे परतलो. कांदेपोह्यांवर (असे कांदे पोहे प्रत्यक्ष 'कांदेपोह्या' कार्यक्रमाला खायला मिळाले तर अगणित 'कांदेपोहे' करण्याची माझी तयारी आहे) आणि लिंबू-सरबतावर यथेच्छ ताव मारून घोडीस (अर्थात, जीएस यांच्या इंडिगोस) टाच मारली. श्री. कदम यांच्या सल्ल्यानुसार कात्रज मार्गे न जाता, पोबे घाट मार्गे वेल्हा-खानापूर रस्ता पकडला. पोबे घाटाच्या मध्यभागी आल्यावर सिंहगडाचे अपसव्य दृश्य (आपण नेहमी पुण्यातून जसा सिंहगड बघतो, त्याची आरशातील प्रतिमा डोळयासमोर आणावी) दिसले. सिंहगडावर जाणार्या गर्दीस कापत सुमारे साडेदहाच्या सुमारास स्वगृही पुनरागमन करते झालो.
(आजही, तोरण्यावरील सुसाट वारा खाऊन भेगाळलेले ओठ या अविस्मरणीय ट्रेकची आठवण ताजी ठेवण्याचा प्रामाणिक प्रयत्न करत आहेत.)
केदार.
|
Moodi
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 4:41 pm: |
|
|
केदार अप्रतिम वर्णन. वार्‍यावर vaaRyaavar असे लिही.
बाकी ते पिठले भाकरी, खर्डा वाचुन पाणी सुटले तोंडाला.
|
Zelam
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 5:46 pm: |
|
|
पिठलं, भाकरी, खर्डा, कांदा!
आईग, पाठवून द्या रे ईकडे थोडे.
|
Naatyaa
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 6:04 pm: |
|
|
कुलभाऊ फोटो छान आले आहेत रे..
|
Champak
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 6:57 pm: |
|
|
Cooo oooo oooo oooooool
|
Prajaktad
| |
| | Wednesday, December 14, 2005 - 8:44 pm: |
|
|
केदार,कुल,जिएस...उत्तम वर्णन आणि फोटो
|
Bhagya
| |
| | Thursday, December 15, 2005 - 12:03 am: |
|
|
असेच जळवत रहा....
मी आले की एक सोप्पा) ट्रेक करेन तुमच्याबरोबर. हवे तर जेवण आणायची responsibility माझी.
|
Amitpen
| |
| | Thursday, December 15, 2005 - 2:23 am: |
|
|
केदार.... अशक्य लिहिलंयस....वेळेची गरिबी.... हा हा...लय भारी..
फोटो मस्त....तोरण्यावर डिसेंबरमध्येसुद्धा चक्क हिरवं गवत दिसतय....
हे बुधलामाचीवरचं टाकं जाम सापडलं नव्हतं आम्हाला....वाट लागली होती एन उन्हाळ्यात....तोरण्यावर पाण्याची काहीतरी सोय केली पाहिजे राव...... त्यातुन जे असतं ते पाणी लोक खराब करतात...
कूल, जीएस, केदार......पुढचा ट्रेक कुठे??
|
Bhagya
| |
| | Thursday, December 15, 2005 - 2:49 am: |
|
|
अमित इथे शोध कि ट्रेक करण्यासारखी ठिकाणं आणि जरा वर्णन पण लिही नं. मला वाटतय इथे पण असे ग्रूप्स असावेत.
|
Amitpen
| |
| | Thursday, December 15, 2005 - 3:34 am: |
|
|
भाग्या, उन्हाळ्या मुळे प्लॅन जरा पुढे ढकललेत... इथले ऊन तर आपल्यापेक्षा डेंजर आहे.....पण मला नाही वाटत इथे ग्रुप असतील....बनवावा लागेल..
|
|
| चोखंदळ ग्राहक |
|
| महाराष्ट्र धर्म वाढवावा |
|
| व्यक्तिपासून वल्लीपर्यंत |
|
| पांढर्‍यावरचे काळे |
|
| गावातल्या गावात |
|
| तंत्रलेल्या मंत्रबनात |
|
| आरोह अवरोह |
|
| शुभंकरोती कल्याणम् |
|
| विखुरलेले मोती |
|
|
|
हितगुज दिवाळी अंक २००७
|
|
|