|
ओह, बरं झालं बोललीस ते.
|
हो हो... हे मात्र खरंय... iselin मधे पेट्रोल भरायला गेल्यावर पेट्रोल भरायला माणूस पाहिला होता. आश्चर्यच वाटलेलं जरा...
NJ मधली लोकं आळशी आहेत वाटतं 
|
पूर्वी कधीकाळी काही लोकांना नोकर्‍या मिळाव्यात म्हणून NJ मध्ये स्वतः पेट्रोल भरायला कायद्याने बंदी केली होती... तो काळ गेला नियम अजून आहे... अमेरिकेत अशी दोन की तीनच State आहेत जिथे पेट्रोल भरायला माणूस असतो..
आत्ताच्या गव्हर्नरने पेट्रोलचे भाव कमी करण्यासाठी (SelfService) सुरू करायचे योजले आहे...
|
मन्गेश, एक मुलगी, सावनी, सुनिधी, प्रजक्ता डी, केदार, शोनू, सम्पदा, म्रिण्मयी, अमेय, विनय....! प्रतिक्रियान्बद्दल धन्यवाद!
तर, फोटू नाही पण हे घ्या लिम्ब्याच्या जीपच चित्र! (वेळ सात मिनिटे बारा सेकन्द, गोटीचा माऊस)
|
limbyaabhaau... mast..hi ..hii .hii.!!!
|
Moodi
| |
| | Tuesday, June 13, 2006 - 9:22 am: | 
| 
|
लिंबु एवढे हुबेहुब चित्र कसे काढलेस रे? फारच छान आलय. या चित्रामुळे सगळा प्रसंग अगदी समोर घडलाय असे वाटतय.
|
बाप रे माउस ने काय भारि चित्र काढ ल आहे, लिम्बु ग्रेट
|
>>>बाप रे माउस ने काय भारि चित्र काढ ल आहे, लिम्बु ग्रेट
"माऊस" हा लिंबू चा दुसरा id आहे का?
बाकी चित्र झकासच आलयं... चांगलाच चढ दिसतोय रस्त्याला
|
काय पण बढिया चित्र काढलय! बिचारी लिंबोणी पण धक्का मारतेय!
by the way आता हात कसा आहे लिंबोटल्याचा?
|
कधीकधी एखादे चित्र खुप काही सांगते त्यापैकी हे एक आहे याची मला खात्री झाली.
वरची जी डाव्या बाजुची खिडकी आहे त्यात वहिनी झोपल्या आहेत असे मला उगीच वाटतेय का तु तसे काढलेस म्हनुन मला वाटत आहे. ( Da Limbu code )
|
लोपा, मुडी, मन्गेश, अमेय, म्रिण्मयी, केदार... प्रतिक्रियान्बद्दल धन्यवाद!
>>>>> "माऊस" हा लिंबू चा दुसरा id आहे का? 
अमेय, आयडीया झकास हे!
म्रिण्मयी, लिम्बोटला हात गळ्यात अडकवुन हे, शाळेत जातोय! अजुन दहा बारा दिवस प्लॅस्टर असेल!
केदार, अरे नाही रे, ती हौद्यात होती, मी तिकडच्या बाजुचे सीट आणि खिडकी काढायचा प्रयत्न करीत होतो पण रेषान्ची गिचमिड होईल म्हणुन नाद सोडला!
बाकी या वरुन असे लक्षात येत हे की तुम्ही चित्रातले दिसणारे आणि भासणारे तपशील बारकाईन तपासता! बरे वाटले!
या प्रकारच्या चित्रान्च वैशिष्ट्य अस की ही चित्रे ढोबळमानाने बघितली तर आकृतीबन्ध प्रमाणात अचुक असतो पण तपशीलात जावुन बघितली तर मात्र ऍक्युरसी नसते, यावर बराच सराव केला तर कमीत कमी रेषात जास्त आशयसम्पन्न चित्रे काढता येवु शकतील, पण मला अजुन जमत नाही!
|
Krishnag
| |
| | Wednesday, June 14, 2006 - 9:41 am: |
|
|
लिम्बु, वर्णन अगदी तपशीलवार आहे!! आता ती जीप परत काही घेऊ नकोस!!
आणि चित्र चांगलंच काढलय!!
|
येलट्या.... गिरेट यार....
या सगळ्या दिव्यातून बिन दिव्याचा प्रवास केलास... यचजीवर दिल्या घेतलेल्या दिव्यांमुळेच ना...
|
सगळ्याना नमस्कार,
ज़ीपचा प्रवास वर्णन (भाषेमूळे),ख़ूपच भावणार झाल आहे. चित्र ही बोलक आहे.
धन्यवाद.
|
Sonchafa
| |
| | Thursday, August 10, 2006 - 11:09 am: |
|
|
माझ्या फ़्रांसमधील वास्तव्यात अनेकदा लहान मोठ्या प्रवासाला जायचा योग आला. नोकरी आणि शिक्शण ह्या कारणास्तव मी तिथे होते हे कोणाला सांगूनही पटणार नाही कदाचित. असो.. तर बीबी आहे प्रवासातले अनुभव सांगण्यासाठी आणि सुरुवात तर झाली आहे प्रवासवर्णन लिहीत आहे अशा थटात!
तर गोष्ट आहे डिसेम्बर महीन्यातली, नाताळच्या सुटितली. मी आणि माझा मित्र प्रशांत असे दोघे रेल्वे तिकिटांसह तयार होतो कॉन ला जाण्यासाठी. पॅरीस ते रुऑन हा रेल्वेचा अडीच तासाचा प्रवास काही अडचणीमुळे थोडा लांबला आणि गाडी साडेचार ऐवजी सव्वापाचला पोहोचली. थंडीचे दिवस असल्यामुळे बाहेर अगोदरच काळोख पडायला लागला होता. स्टेशनच्या बाहेर ट्रॅम आणि बस स्टॉप दिसत होता. हॉटेल च्या साईटवरील माहितीनुसार ते स्टेशनपासून जवळ होते अगदी पंधरा मिनीटाच्या अंतरावर. पण तिथे पोहोचायचे कसे हा अंदाज नसल्याने आधी स्टेशन बाहेरच्या मॅप वर बरीच शोधाशोध केली आणि मग तो अपुरा आहे हे लक्षात आल्यामुळे दुसर्या एका सिटी मॅप ची खरेदी केली. हॉटेल चा पत्ता त्या मॅपवर शोधायला सुरुवात केली आणि साधारण कुठल्या भागात ते आहे ह्याचा अंदाज येत नाही म्हटल्यावर फ़ोन करून पहावा असा विचार केला. टेलीफ़ोन कार्ड मशीनमध्ये टाकून प्रशांतने दिलेला नंबर मी नजरेखालून घातला आणि त्या नंबरमध्ये YZ अशी मुळाक्षरे पाहून मी चक्रावून गेले. त्याला म्हटले, अरे नंबर दे मला.. त्यावर तो म्हणाला हे एवढच आहे माझ्याकडे. मला वाटते मी नंबर लिहून घ्यायला विसरलो आहे. मी एकदाच हताशपणे त्याच्याकडे आणि एकदा त्या रिझर्वेशन कोडकडे पाहीले आणि टेलीफ़ोन मधून निमूटपणे कार्ड बाहेर काढून मी केबीनच्या बाहेर आले.
माहिती घेण्यासाठी कुठेच कोणती सोय नसल्याने तिथे बस स्टॉप वर असलेल्या काही माणसांच्या मदतीने आम्ही इतका अंदाज बांधला की ट्रॅमने शेवटच्या स्टॉप वर जाऊन तिथून पुढे शोधाशोध करावी लागणार आहे. कोणत्या दिशेने जातोय ह्याची खात्री करून आम्ही त्या शेवटच्या स्टेशनपर्यंत गेलो आणि तिथून पुढे हॉटेल चा शोध आम्ही सुरु केला. एव्हाना सडेसहा वाजून गेले होते आणि त्या कडाक्याच्या थंडीत १०-१२ किलोच्या हॅवेर्सॅक्स वागवीत आमची पायपीट हॉटेल शोधण्यासाठी सुरु झाली.
पुर्ण कळोख पडला होता आणि रस्त्यावरच्या गाड्या सोडल्यास बाकी माणसांची वर्दळ अजिबात नव्हती. एका लाल सिग्नल पाशी उभे असताना तिथेच एक बाई आमच्याबाजूलाच होती. तिला आम्ही बरोबर दिशेने जात आहोत किंवा नाही असे विचारल्यावर तिने तिच्या द्रुष्टीने योग्य दिशा दाखवली आणि अम्ही पुन्हा आमचा मार्ग बदलला.
अपुरा प्रकाश, अपुरी माहिती आणि रस्त्यांवर नावच्या पाट्या नसणे ह्या तिनही गोष्टी आमच्या शोधात असंख्य अडथळे आणित होत्या. चालत चालत आम्ही आता आणखीच निर्मनुष्य जागी आलो होतो. जवळपास घरे दिसत नव्हती आणि थोड्याच अंतरावर एक्सप्रेस वे दिसत होता. काही अंतरावर एक अनेक बंगल्यांची कॉलनी मात्र नजरेस पडली. आत्तापर्यंत ह्या नावाचे हॉटेल माहीत असणारी व्यक्तीही कुठे भेटली नव्हती आणि एवढी पायपीट करून सुद्धा ते कुठे नजरेस पडले नव्हते. बर आठवडाभर आधीच कार्ड नंबर देऊन इंटेरनेटवर दोन रात्रींसाठी दोघांचे बुकींग केलेलं असल्याने (तब्बल ९२ युरो !) दुसर्या हॉटेल मध्ये जाणेही शक्य नव्हते आणि फ़ोन नंबर असता आणि ते खूप दूर आहे हे कळले असते तर निदान रिझर्वेशन रद्द केल असते तर तेही नाही. मनाचा हिय्या करून मी पहिल्याच बंगल्या जवळ गेले. आत कही जणांच्या बोलण्याचा आणि हसण्याचा आवाज येत होता. पण वेळ सव्वा आठची असल्याने ती माणसे नक्की जेवत असणार ह्याची खात्री होती. बेल वाजवायची तयारी अर्थातच प्रशांतने दर्शवली नाही. आणि तो नको नको म्हणत असूनही माझी हॉटेल Crous शोधण्यासाठी दहा दिशांना निरर्थक फ़िरण्याची तयारी राहिली नसल्याने मी जरा घाबरत घाबरतच बेल वाजवली. अन्दाजे साठ पासष्ठ वर्षाच्या माणसाने दार उघडले आणि मी कोण?’ असे भाव त्याच्या चेहेर्यावर स्पष्ट दिसत होते. 'हे कोण कडमडले नको त्या वेळेला!’ असा भाव मात्र त्याम्च्या चेहेर्यावर शोधूनही सापडला नाही. अवेळी बेल वाजवण्याबद्दल माफ़ी मागून मी आमची कथा त्यांना सांगितली. आणि पत्त्यावरून हॉटेल चा फ़ोननंबर शोधण्यासाठी येलो पेजेस असल्यास ती देण्याची विनंती मी त्यांना केली. इथे फ़्रेंच भाषा येत असल्याचा नक्कीच फ़ायदा झाला. त्या सद्गृहस्थाने मला लगेच घरात बोलवले. एव्हाना कोण आले आहे हे पहाण्यास त्यांचा जावई, लेक आणि तीन-एक वर्षाची नात अशी तिघेजण बाहेर आले होते. सदरहू हॉटेल चे नाव कोणीच ऐकलेले नव्हते परंतु ह्या आजोबांनी डिरेक्टरीमधून पत्त्यावरून हॉटेल शोधून त्याचे नाव Crous नसून Crocus असे आहे असा शोध लावला. प्रशांतकडे पुन्हा एकदा हताश नजरेने (कदाचित खाउ का गिळू अशा नजरेनेही असेल!) पाहिले तोवर आजोबांनी फ़ोन फ़िरवण्यास सुरुवात केली होती. अखेर तो फोन लागला. आमचा रिझर्वेशन कोड दिल्यावर तिकडून आमची दोघांची नावे सांगितल्याने आमच्या जेन्युइनपणाविषयी नसलेल्या शंकाही बहुदा दूर झाल्या. ह्या घरापासून हॉटेल पर्यंत जाण्यासाठी १० युरो खर्च येईल असेही हॉटेल मधून सांगण्यात आले आणि त्यास होकार दर्शवीत असतानाच आतून आजीबाई वार्‍याच्या वेगाने बाहेर आल्या आणि म्हणाल्या "मला कळले कुठे आहे हे हॉटेल ते. टॅक्सी वगैरे काही नको. मी त्यांना गाडीने सोडून येते हॉटेल पर्यंत. १० युरो कसले द्यायचे तिथपर्यंत जायला?" आजी गाडीची चावी घेऊनच आल्या. निघता निघता त्यांचा जावई आपले हिंदी चे ज्ञान दखवण्यासाठी शुक्रिया’ म्हणाला. खरेतर शुक्रिया म्हणायची पाळी आमची होती.. एक चिमटा माझा मीच मला कढून पाहिला जेव्हा दहा मिनिटाच्या आत आम्ही त्या आलिशान मर्सिडीजमधून सुखरूप पणे हॉटेलच्या दारात उतरलो होतो. सिग्नलच्या जवळ त्या बाईने दिशा बदलायला लावली नसती तर आम्ही कधीच तिथे जाऊन पोहोचलो असतो. पण चांगली किंवा नको ती बुद्धी त्यावेळेस आम्हाला झाली.. नको ती अशासाठी की त्या थंडीत, काळोखात, भूकेने कासावीस झालेले असताना बरीच पायपीट झाली आनि चांगली अशासाठी की परदेशात माणसे मदत करीत नाहीत सहसा अशी ख्याती असताना आम्हाला मात्र माणुसकीचा सुंदर नमुना बघायला मिळाला..
जाता जाता आणखी एक सांगणे आवश्यक आहे की Rue de Folie आणि Rue de vaux et de la folie असा नावात खूपच थोडा फ़रक असणारे दोन रस्ते एकमेकांपासून थोड्याच अंतरावर असल्याने आमच्या आणि आम्हाला दिशा (मुख्यत्वे चुकीची!) दाखवणार्‍यांची बरीच दिशाभूल झाली होती.. नशीब एवढेच की फ़ोननंबर आणि रिझर्वेशन कोड, रस्त्याचे किंवा हॉटेल चे नाव हे सगळे जरी आम्ही चुकत होतो तरी किमान चुकीच्या शहरात तरी उतरलो नव्हतो!
|
Moodi
| |
| | Thursday, August 10, 2006 - 12:07 pm: |
|
|
रुपाली नशीबवान आहेस गं. चांगले लोक भेटले तुला परक्या देशातही. हो असतात असे लोक खरच. भाषेचा प्रॉब्लेम उलट परक्या देशातल्या लोकांना ताबडतोक जाणवतो कारण ते जगभर फिरत असतात. अगदी बरोबर मॅप, त्या त्या देशांच्या संस्कृतीच्या माहितीची पुस्तके जवळ ठेवणे, अशा अनेक गोष्टी ते करतात.
|
Mrinmayee
| |
| | Thursday, August 10, 2006 - 1:19 pm: |
|
|
रुपाली, मूडी म्हणतेय ते अगदी बरोबर! खरंच नशीब बलवत्तर तुमचं! इथे अमेरिकेत अलाबामाला आमच्या ओळखीच्या गृहस्थांना असाच काहीसा प्रॉब्लेम आला. जवळ सेलफोन नाही, थंडीची रात्र आणि पत्ता चुकीचा. त्यांनीही घराचं दार ठोठावलं तर उघडलं तर कुणीच नाही पण २ मिनिटात पोलिसाची गाडी मागे हजर. घरमालकानं ९११ फिरवला. अर्थात पोलीसांनी मदत केली.
|
सोनचाफ़ा, interesting अनुभव आहे तुझा... अमेरिकेत मी राहिलेल्या ठिकाणी तसे रस्त्यावरचे लोक काही विचारलं तर व्यवस्थित थांबून उत्तरं देतात... पण न्यू यॉर्क मधे काही विचारलं तर बघत सुधा नाहीत कुणी... मुख्यत: subway stations वरती. साधं एक क्षण उभ राहून ऐकायचीही तयारी नसते फ़ार कुणाची.
|
Dineshvs
| |
| | Thursday, August 10, 2006 - 4:43 pm: |
|
|
रुपालि, तुला फ़्रेंच येते म्हणुन, बाकिच्यांचे काय झाले असते तिथे ?
|
Zakki
| |
| | Thursday, August 10, 2006 - 4:57 pm: |
|
|
आम्ही अनेऽक वर्षांपूर्वी कॅनडाच्या प्रवासात, ओटोवा हून मॉन्ट्रीअल ला जात असता वाटेत थांबलो. आमच्याबरोबर एक तीन वर्षाची मुलगी व माझा दीड वर्षाचा मुलगा होता. आम्ही वाटेत एका छोट्या गावात लहानश्या रेस्टॉरंट मधे थांबलो. माझी बायको, मित्राची बायको, मुले यांना freshen up व्हायचे होते म्हणून आम्ही इंग्रजीतून विचारले रेस्ट रूम कुठे आहे? तोपर्यांत आम्ही अमेरिकेतले झालो असल्याने इंग्रजीशिवाय जगात दुसरी भाषा नाही, नि जगात सर्व लोक इंग्रजीच बोलतात किंवा त्यांना यायलाच पाहिजे इंग्रजी, अशी आमची समजूत झाली होती.
पण ते मॉन्ट्रीआलचे लोक खट. फक्त फ्रेंच बोला असे काहीतरी म्हणत होते, रेस्टरूम दाखवलीच नाही. म्हणून आम्ही आमचे खाणे बरोबर घेऊन दुकानाबाहेर चालू लागलो. तो आमच्यामागे धावत, फ्रेंचमधे काहीतरी ओरडत आला. आम्ही त्याला मराठीत (बाईमाणूस ऐकत नाही असे बघून) दोन चार मुंबई, नागपूरच्या शिव्या हासडल्या, हसत हसत! मग तो वठणीवर आला, इंग्रजी बोलू लागला, रेस्ट रूम दाखवली, पाणी दिले, खाण्याचे पैसे घतले नाहीत व इंग्रजीतून Apologize केले!
|
|
| चोखंदळ ग्राहक |
|
| महाराष्ट्र धर्म वाढवावा |
|
| व्यक्तिपासून वल्लीपर्यंत |
|
| पांढर्‍यावरचे काळे |
|
| गावातल्या गावात |
|
| तंत्रलेल्या मंत्रबनात |
|
| आरोह अवरोह |
|
| शुभंकरोती कल्याणम् |
|
| विखुरलेले मोती |
|
|
|
हितगुज दिवाळी अंक २००७
|
|
|