Login/Logout | Profile | Help |
Last 1|Days | Search | Topics
yog
चोखंदळ ग्राहक
महाराष्ट्र धर्म वाढवावा
व्यक्तिपासून वल्लीपर्यंत
पांढर्‍यावरचे काळे
गावातल्या गावात
तंत्रलेल्या मंत्रबनात
आरोह अवरोह
शुभंकरोती कल्याणम्
विखुरलेले मोती

Hitguj » Rangiberangi » Members O-Z » yog « Previous Next »

नमस्कार!
admin च्या कृपेने मायबोलीवर हे हक्काच छोट घर मिळालय तेव्हा मनासारख काही वेगळ (मनमानी ?) इथे करता येईल. :-)
अर्थात नेहेमि प्रमाणेच तुम्हि इथेहि भेट द्याल व आपल्या प्रतिक्रीयान्मार्फ़त प्रोत्साहन व मार्गदर्शन कराल ही आशा करतो.
हा गृह प्रवेश मात्र कथा, कविता, ललित या नेहेमी पेक्षा थोड्या वेगळ्या वाटेने...


सदर : वेगळ्या वाटा : Ambigram

हा प्रकार तसा नविन नाही. किम्बहुना अनेक लोकानी अनेक प्रकारे वैविध्यपूर्ण असे ambigrams बनवले आहेत. काहीन्साठी हा फ़क्त छन्द आहे तर काहिन्साठी आजीवन ध्यास. या लेखात ambigrams किती कुणी कसे बनवलेत वा तत्सम आकडेवारी पेक्षा ambigram या कलेविषयी वेगवेगळ्या दृष्टीकोनातून लिहायचा विचार आहे.


ambigram ची संकल्पना :

तस थोडक्यात सांगायच तर ambigram हा ambigramist ने मान्डलेला एक प्रकारे अक्शर वा शब्दखेळ आहे पण ambigram बनवणे व त्याची मान्डणी यात कलाकाराची प्रतिभा व कलप्नाशक्ती, दोन्हीला आव्हान दिले जाते. आकाशात उडणारे पक्षी आपण सर्वच पहातो पण फ़ारच थोड्या जणाना त्या पन्खांच्या फ़डफ़डीचे, त्या धनुष्याकार रचनेचे कुतुहल असते तर त्यातील प्रत्त्येक बारकाव्याचे निरीक्षण करून त्यावर काव्य वा चित्र रेखाटणारे ही मोजकेच.

ambigram चे ही तसेच म्हणता येईल. लहानपणी आपण अ ब कड ही अक्षरे गिरवतो मग हळू हळू स्वर, व्यंजन, काना, मात्रा, इत्यादिंचि ओळख झाली की शब्द व वाक्य रचना करू लागतो. या रोजच्याच वापरातील शब्दात काही वेगळे आकार, प्रतिमा, वा आकृतीबंध शोधणारा कलाकारही तसा विरळाच! ambigramist नेमके तेच शोधतो.

अर्थात ambigram हा शोध वा शब्द खेळ काही सोपा नाही पण गम्मत म्हणजे या विषयाशी माझी जवळून ओळख एका खेळातूनच झाली. Michigan State University मधिल पुनिया मिश्रा नामक अध्द्यापक आमच्या क्रीकेट लीग सन्घात शामिल झाला अन त्याच्यातील छुप्या Ambigrammist ची जवळून ओळख होताच या एकन्दरीत ambigram प्रकाराबद्दल अधिक कुतुहल निर्माण झाल. त्याची
<a href="http://punya.educ.msu.edu/PunyaWeb/ambigrams" target=_top>website</a>पाहील्यावर मात्र या अजब प्रकाराची व या अवलियाची खरी ओळख पटली.
आश्चर्य म्हणजे जगात जे काही थोडे फ़ार ambigramist आहेत, त्यातही भारतातील हा तसा
<a href="http://web.mid-day.com/smd/play/2003/may/53845.htm" target=_top>पहिलाच </a>. शक्य तितके सर्व व वेग वेगळ्या प्रकारचे ambigrams त्याच्या website वर पहाता येतील.

आणि मग इथूनच माझ्या मराठी ambigram चा शोध किव्वा प्रवास सुरू झाला. किम्बहुना कुठल्याही भारतीय भाषेतील ambigram कुठे सापडतात का ते पाहिले पण निदान नेट वर तरी फ़ारसे आढळले नाहीत. म्हटले पहावा प्रयत्न करून, पुनियाच्या त्या अफ़ाट विश्वातून माझ्यातील छोट्या चित्रकाराला छोटीशी प्रेरणाच मिळाली जणू.

रोजच्याच अक्षराना व शब्दाना वेगळ्या दृष्टीकोनातून पहाणे किव्वा लिहीणे हा एक वेगळाच अनुभव. तेच अक्षर वा तोच शब्द वेग वेगळ्या पध्दतीने लिहीला तर त्यातून किती वेग वेगळे सुन्दर आकार, बन्ध, घडवता येतात हा अनुभव मला तरी नवखा आहे किव्वा त्या दृष्टीने मुद्दामून विचार करणे यातही एक नाविन्य वाटते.
बहुतेक वेळा आपणा सर्वांच आयुष्य थोड्या फ़ार फ़रकाने इतक चाकोरी बध्ध असत की त्याबाहेर विचार करण्याचा वा त्या चौकटीला भेदण्याच आपण विसरतो किव्वा रोजच्या धकाधकीत वेळ मिळत नाही.
मराठी ambigram बनवताना प्रत्त्येक अक्षराकडे वेगळ्या अन्गाने पाहाण्याचा व त्यातून एक वेगळी निर्मिती करताना वेगळाच आनन्द मिळतो पण त्याच बरोबर आपल्या मनाची कवाडं सताड उघडतात असे म्हटले तरी अतिशयोक्ती ठरू नये. किम्बहुना कल्पनेतील किव्वा सुचलेला ambigram प्रत्यक्ष लिहीताना तर काही वेळा मेंदूच्या शिराही आपसूक ताणल्या जात असाव्यात.


ambigram एक कला :

माझ्या मराठी ambigram चा श्रीगणेशा मी गेल्या गणेश चतूर्थीला केला तो असा :


in ambigramic langugage: this is 180 degree ambigram with a shape.(अर्थात 180 अंशातून फ़िरवल्यास किव्वा खाली वर अशा उलट्या अंगाने पाहिल्यास, एकदा श्री अक्षर व एकदा गणपतीचे चित्र, खाली पोस्ट केल्याप्रमाणे दिसेल किव्वा दिसावे ही अपेक्षा आहे. )



सर्व कला, बुद्धी व रिध्धी सिद्धी दात्या विनायकाचे स्मरण रहावे म्हणून माझ्या पहिल्या ambigram मधे अशी श्रींची स्थापना केली. अर्थात हा पहिलाच प्रयत्न आणि upload केलेल्या image मधेही तितकी सुबकता दिसणार नाही पण मुद्दामून file जशी च्या तशी इथे टकतोय, पुढे जावून या धडपडीच महत्व लक्षात रहाव म्हणून.

श्रीन्च्या नन्तर श्री गणेशाय नमः लिहीण अगदी स्वाभाविक होत. पण हा ambigram बनवताना मात्र बरेच फ़ेरफ़ार करावे लागले. हा दुसरा प्रयत्न ही बरच काही शिकवून गेला. हा सुध्दा 180 degree ambigram आहे, पण या ambigram मधे नमः चा विसर्ग मात्र, नमः शब्दाच्या दोन्ही बाजूना ठेवावा लागला. शिवाय हा वेगळ्या प्रकारे 180 degree ambigram आहे काराण यात एकदा गणेशाय नमः तर एकदा नमः गणेशाय असे वेगळे वाचले जाते




after 180 degree rotation



गम्मत अशी असते की ambigram तयार झाल्यावर तो वरकरणी बनवायला व काढायला सोपा आहे अस वाटत पण बरेच वेळा आजवरच्या अक्षरे व शब्द लिहीण्याच्या ठरावीक सवयीमूळे म्हणा, तितके सहजपणे ते सुचत नाही. वरील ambigram मधिल काही ठ्ळक गोष्टी :

1: ग व शा या दोन अक्षरात ण अक्षर मुद्दामून पिवळ्या (फ़िक्या) रन्गात दडवल आहे. डावीकडून उजवीकडे नेहेमीसारखे वाचताना लाल रन्गाच्या तीव्रतेमूळे तो " ण " पटकण डोळ्यात येणार नाही किव्वा येवू नये म्हणून मुद्दामून रन्गसन्गती तशी केली आहे.

2: नमः वाचताना ही फ़क्त विसर्ग शेवटी आहे हे वाटावे यासाठीच काळी पिवळी रन्ग सन्गती निवडली.

3: ग चा य after 180 rotation दिसावा म्हणून एका ठराविक लयित व curves मधे ते अक्षर लिहीले आहे (ध चा मा करणार्‍या आनन्दी बाइना ही कला खास अवगत असणार) :-)

4: श अक्षराच्या खालच्या शेपटीचा वापर ण वरील मात्रे साठी करून घेतला आहे

हे असे का केलेवा करावे लागले याचे अधिक स्पष्टीकरण पुढिल विवेचनात येईलच.

माझ्यातील नवशिक्का कलाकार आता असा जागा झाल्यावर मग अर्थातच, आपल्या दैनन्दीनीचा भाग बनलेल्या मायबोलीचा ambIgram बनवायचे मनात आले. पुन्हा एकदा आपल्याच प्रोत्साहनाच्या बळावरच इथे पोस्ट करतो आहे :




This one is also 180 degree ambigram
यात पुन्हा य आणि ल ही अक्षरे व वेलान्टी लिहीताना मुद्दामून एक अन्तर राखले आहे. य ला रफ़ार असल्यागत वाटणार्‍या अशा मुद्दामून वापर केलेल्या चिन्हाना Props म्हणतात. एखादे अक्षर ठराविक पध्दतीने वाचले जावे म्हणून त्यान्चा वापर करता येतो, विशेषतहा आपल्या मायबोलीत त्यान्चा फ़ार उपयोग होतो, जसे इथे हा य चा रफ़ार वाटला तरी तो " ल " म्हणून वाचता यावा यासाठी त्याचा उपयोग आहे.

तर असा सुरू झाला माझ्या मराठी ambigrams चा प्रवास. आजवर बहुदा एक 50-100 ambigrams तरी खरडले आहेत, सर्वच अजून finished product बनवले नाहीत पण पुनिया मिश्रा म्हणतो ती प्रत्त्येक ambigram बनवताना ची धुन्दी मात्र अनुभवली. कधी असच office मधे तर कधी कुठे गाडीतून जाताना तर कधी कुठले जाहीरातीचे पोस्टर बघताना असेच काही ambigrams आपसूक सुचतात अन मग ते कागदावर उतरवण्याची खरी धड्पड चालू होते, अन तोच भाग अधिक कठीण असतो.

याच धड्पडीतून हा दिवाळीचा ambigram जुळला. This one is mirror reflection ambigram. खर तर mirror reflection style ambigram बनवावा असा मूळीच विचार नव्हता पण जस जसा हा 180 degree ambigram बनवत गेलो तस तस mirror reflection ची कल्पना साकार होत गेली. आणी मग मुद्दामून थोडे फ़ार बदल करून तसा ambigram बनवला.




गम्मत पहा, हा ambigraam vertical or horizontal mirror reflection with 180 degree असा दोन्ही प्रकारे होतोय. म्हणजे उजवी बाजू ही डाव्या बाजूचे प्रतिबींब तर खालची बाजू ही वरच्या बाजूचे प्रतिबिंब. शिवाय दोन्ही बाजूने वाचले तरी दिवाळि शब्द दिसतो किव्वा दिसावा अशी अपेक्षा. दोन्ही प्रकारे वर पोस्ट केला आहे. बाकी वेलान्टीवर ती चक्र नन्तर add केळी, दिवाळी च्या सन्दर्भाने.

हाताने कच्चे रेखाटलेले ambigrams, software वापरून अधिक सुबक करावे वाटू लागले तेव्हा हा दिवाळीचा ambigram, word and excel वापरून बनवला. पण software वापरताना मात्र freehand ला जी एक लय बध्धता असते ती जरा हरवल्या सारखी वाटते. अर्थात प्रत्त्येक software चा learning curve असतो व आपल्याला ते कितपत व कसे अचूक वापरता येते यावरही finshed product अवलम्बून असते. पण आधि म्हटल्या प्रमाणे आपल्या मायबोलीत अक्षर वळणे व आकार इतके सुंदर आहेत की software मधे त्यांना न्याय देणे कठीण आहे. असेच एक उपयूक्त software- macromedia freehand . यातील "Trace" function वापरून आपण आपल्या ambigram-jpeg file वर सुबक लय, रेषा, व आकार काढू शकता. म्हणजेच freehand ची लय पण रहाते व सुबकताही येते आणी फ़ाईल jpeg वा तत्सम format मधे upload करता येते.पुनिया ने त्याचे जवळ जवळ सर्व ambigram हेच software वापरून बनवले आहेत, आणि त्यातली सुबकता अतीशय लक्षणीय आहे!

मराठी ambigram बनवताना हे निश्चीत जाणवल की कदाचीत english मधून ambigram बनवण सोप आहे पण मराठीत (आणि इतर भारतीय भाषातूनही) ते बनवण जास्त अवघड आहे. याच कारण आपल्या मायबोलीतील ह्रस्व, दीर्घ, अनुस्वार, वेलांटी, काना, मात्रा, रफ़ार, विसर्ग इत्यादी english मधे नसतात. त्यामूळे अक्षरान्ची रचना व मांडणी करताना त्याकडे विशेष लक्ष द्यावे लागते. त्यातही पुन्हा जोडाक्षरे वगैरे आली की अजून अवघड होते. पुन्हा काही अक्षरांच्या sequence मधून बनणारा शब्द सोपा असतो तर काही अवघड. english ambigram पाहिलेत तर मि काय म्हणतोय हे लक्षात येईल तुमच्या.

माझ अस प्रामाणिक मत झाल की english मधे ambigram बनवण किव्वा फ़क्त अक्षरान्ची फ़ेर रचना करण तितक अवघड नाहिये पण तेथे आपली कल्पनाशकती, शैली व मान्डणी यात वैविध्य साधण हे खर आव्हान आहे, या उलट मराठीत प्रथम ambigram बनवण हेच कदाचित अवघड आहे, कल्पनाशक्ती, शैली, मान्डणी, इत्यादी बाबी ही अजून एक वरची पायरी आहे. माझ्या या अजाण मताला जेव्हा पुनिया मिश्रा ने दुजोरा दिला तेव्हा मात्र मला मराठी ambigram मधिल आव्हान अधिकच जाणवल. गप्पा मारताना पुनिया म्हणला :
It is infinitely difficult to construct ambigrams in indian languages, let alone the artistic representation of it.
अर्थात हाही एका कलाकाराने या कलेबद्दल व्यक्त केलेला एक प्रकारे आदरच आहे व यात श्रेष्ठ कनिष्ठ भावना नाहीये.

किंबहुना वर बनवलेले ambigram आपल्यातील कितीतरी कलावंत, आपल्या कल्पना शक्तीच्या सहाय्याने अधिक सुबक व सुंदर व वेगळ्या प्रकारे बनवू शकतात. त्यामूळे ambigram बनवण हे अशक्य मूळीच नाही किव्वा तो ठराविक प्रकारे बनवायला हवा असेही नाही पण त्याचा वापर, योग्य presentation , कलाकुसर, व त्यातून निर्माण होणारे आकृती वा अक्षरबंध व त्यामागची संकल्पना हे दर वेळी मनाला सुखावतीलच असे नाही व इथेच कलाकाराच्या प्रतिभेचा व संपन्नतेचा खरा कस लागतो.


ambigram चे नियम, वा पध्दती, अडी अडचणी :

तसे ambigram अमूक एक पद्धतीनेच काढावा असे काही नियम नाहीत पण जरा खोलात विचार व प्रयोग करून पाहिले तर जाणवेल की ज्या भाषेत आपण ambigram बनवू त्या भाषेचेच काही अंगीभूत नियम वा लिपीक बन्धने ambigrams मधे अपोआप येतात.

उदाहणा दाखल, आपली अक्षरावर वा शब्दावर रेघ माराण्याची पध्धत, ambigram
बनवताना अडचणीची ठरू शकते. पुन्हा काना, मात्रे, रफ़ार हे लपवता येतात पण शब्दात काही विशेष चिन्हे जसे विसर्ग, अर्ध चंद्र, अनुस्वार इत्यादी असेल तर त्याचे ambigram बनवणे तितकेच अवघड होवून बसते. यावर चित्रकला वा रंगाचा योग्य वापर हा उपाय ठरू शकतो, जसे वरील गणेशाय नमः या ambigram मधे करण्याचा प्रयत्न केलाय. थोड्क्यात चित्र, चिन्ह व रंगाचा असा वापर करणे जेणे करून ambigram सहज वाचनीय होईल.

माझ्या अनुभवानुसार ग्राफ पेपर हा पहिल्या प्रयत्नान्साठी उपयुक्त ठरतो कारण ambigram मधे लागणारी symmetry वा proportions आपल्याला ग्राफ पेपर वर सहज काढून बघता येतात. मग एकदा कच्चा आराखडा वा अक्षर रचना तयार झाली की तुम्हाला सोपे वाटेल ते software वापरून तो ambigram तुम्ही अधिक सुबक बनवू शकता.

google वा तत्सम search engine वर अनेक प्रकारचे ambigrams
<a href="http://www.ambigram.com" target=_top>सापडतील </a>. काही महान ambigramist नी तर 3d, interactive, animated, cartoon वगैरे ambigrams ही बनवले आहेत. एका अर्थाने ambigram ही मुक्त कला free art आहे पण त्याच बरोबर प्रत्त्येक शब्द समूहाचा ambigram बनवता येईलच असेही नाही.

शेवटी ambigram हा खटाटोप कशासाठी? :

नेहेमीची अक्षरे वा शब्द असे उलट सुलट लिहीण्याचा वा वाचण्यचा हा अट्टहास का असे कुणीही म्हणेल. तस पाहिल तर कुठलाही छन्द वा कला ही आपल्याला आनंद देते, काहींना त्याची नशा चढते तर काहींसाठी तो एक विरंगुळा असतो. पण कलाकाराच्या भाषेत म्हणायच तर ambigram काय कुठल्याही कलेचा नसता खटाटोप कशासाठी? या प्रतिप्रश्णातच याच उत्तर आहे.

पण जरा वैज्ञानिक वा सामाजिक द्रुष्टीने विचार करुन पहा. ब्रेल लिपी किव्वा sign language नसती तर? किव्Vआ programming languages नसत्या तर? किव्वा विविध शिलालेख, लिपी इत्त्यदी नसते तर? किव्वा कशासाठी हा खटाटोप असेच म्हणून आपण ते सोडून दिले असते तर?

ambigrams बनवताना असा विचार येवून गेला की आपण ज्या कही प्राचीन लिपी, शिलालेख, मोडी वा हेमाड्पंती लिपी वगैरे पहातो, ऐकतो, त्यातही निव्वळ शब्दान्खेरीज काही चित्र किव्वा आकृती बंध किव्वा गूढ नकाशे अस काही दडल नसेल ना किव्वा पूर्वीच्या काळात अशा अनेक गुप्त लिपींचा वापर हा खलिता, हेरगिरी अशासाठी केला जात असणारच ज्या काळी, दौत, बोरू, पत्र, हेच फ़क्त लिखाणच वा सन्देश वहनाच माध्यम होत त्या काळी बहुदा वापरली जाणारी लिपी ही निशीतच अधिक सम्पन्न व श्रिमंत असणार. अगदी लोकप्रीय झालेल्या अलिकडच्या युगातील sherlock homes च्या कथेतील dancing men या गोष्टीत, भिन्तीवरील त्या नाचणार्‍या मानवी चित्रागत दिसणार्‍या अक्षरातून त्याचे ते गुन्ह्याचे कोडे सोडवणे वगैरे हे पाहीले की असे वाटते की दुर्दैवाने आपल्याकडे या प्राचीन साहित्त्यीक विषयावर संशोधन करणारे फ़ारच कमि लोक असतात. असतात ते फ़क्त गूढ कथेत, बखरीत, कहाणीत वा कल्पनेत. या अशा विषयावर पदवीक्रम किव्वा शिक्षण देणारी विद्यापीठेही तशी कमीच, अर्थात याला कारणही आपणच.
आजच्या बदलत्या instant technology बरोबर आपण आपल्याच भाषेच हे गर्भ श्रीमंतपण, त्याच महत्व, कदाचित विसरत चाललो आहोत किव्वा झपाट्याच्या e- युगात या शब्द सम्पत्तीकडे आपण दूर्लक्ष करत आहोत.

आज तीव्रतेने जाणावतय की दसर्‍याच्या निमित्ताने शाळेत पाटीपूजनाला जाताना ते श्री अक्षराच्या एका बाजूला एक व एका खाली एक अशा मान्डणीतून, आजीने पाटीवर काढून दिलेली देवी, सरस्वती, ही एक प्रकारे या ambigram ची जननीच होय. ती लिपी वा ते आकृतीबन्ध आपल्या संस्क्रुतीचा एक भाग होतेच पण बदलत्या काळानुसार आम्हाला तिचा विसर पडला अन आता ambigram च्या नव्या नाव रुपात ती आम्हाला पुन्हा गवसली
पण निदान ambigram च्या निमित्ताने का होईना या सारख्या अनेक लोक कला, गूण, परंपरा ज्या आपल्या संस्क्रुतीतून नष्ट होत आहेत, त्यांच जतन करण आपल्याच हातात आहे याची जाणीव होते.

या नविन वर्षाच्या निमित्ताने व श्रीन्च्या कृपेने माझ्या परीने ही एक छोटीशी सुरुवात..


(पुढे जसे जमेल तसे इतर अनेक व अधिक सुबक मराठी ambigrams इथे पोस्ट करीन.)
सलाम मुम्बई

(शाळा सुटली
ढग फ़ुटली
आई माझी मुम्बई भिजली.. )

किलो किलोने मुन्ग्याची रान्ग भरते
तुम्बल्या प्रलयावर टिच्चून मात करते
प्रत्त्येक वारूळाचा
वाल्या इथे सवाई,
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

बुडाले उकिरडे अ(न)धिकृत पत्रे
गटार नाल्यान्वर नवी चर्चा सत्रे
खादाड कुत्र्^यान्ची
फ़ुकट सरबराई,
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

प्रत्त्येक दरडीचे इथे एक तत्व असते
दैवाला हप्ता देत जगायचे असते
कलत्या उतारावर तरी
वसेल नगर विठाई,
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

रुळाचा रस्त्याचा इथे धर्म नसतो
छत्री खालच्या जगाचा तोच सोबती असतो
पीर, बाबा, साधू, सन्तान्ची
तरि चालते बढाई,
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

कधी बेस्ट ची फ़ेरी कधी चौपाटी जत्रा
फ़ुटल्या पाईपखाली रोजचीच तीर्थयात्रा
प्रेतालाही ना उसन्त -
देण्या शेवटची जाम्भई
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

उद्या नळाला नको इतके पाणि असेल
धोबी घाटाच्याही लायकीचे नसेल,
पाणी पुरीची तरीही
कायम टिकेल नवलाई,
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

बारा डबा लोकल पुन्हा वेळेवरच सुटेल
लेडीज डब्यान्समोर तीच मेन्ढरान्ची गर्दी जमेल
धक्के चुकवण्यास गृहिणिन्ची
रोजची लढाई
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई

पुन्हा एकदा होईल महागाईची कडकड
सिद्धिविनायकाच्या रान्गेत भिकार्‍यान्ची धड्पड
धारावीत खोली घ्यायला
पुन्हा लागेल पुण्याई,
सलाम मुम्बई सलाम मुम्बई
गुरू(दक्षिणा)
आनेवाला पल जानेवाला है
हो सके तो इसमे झिन्दगी बितादो
पल जो ये जानेवाला है

या गीताचे शब्द जितके खरे तितकेच त्याला लाभलेला सूरही अजरामर ते पल पुन्हा परत येणार नाहीत पण ते सूर मात्र आजही कायम आपल्या मनाचा वेध घेतात. त्या सूरान्ची जादू आजही अवघ्या सन्गित दुनियेवर कायम आहे. अन तो जादूगार म्हणजेच आभास कुमार गान्गुली उर्फ़ किशोर कुमार उर्फ़ दादा उर्फ़ किशोर दा उर्फ़ गुरू, जो खर्‍या अर्थाने प्रत्त्येक सप्तकातील सूर जगला अन त्याच्या नन्तर अनेक कुमार आले, गेले, येतील जातील पण या सम दुसरा झाला नाही, होणारही नाही.

गुरूच्या 76 व्या जन्मदिनानिमित्त ( 4 आॅगस्ट 1929 ) ही छोटीशी गुरूदक्षिणा.

संगीताच वातावरण घरातच असल्याने, लहानपणापासून कानावर उत्क्रुष्ट सन्गीत पडत असे. अगदी नाट्य गीतापासून ते तत्कालीन पन्चम च्या पाशात्त्य ढन्गाच्या संगीतापर्यन्त किव्वा बप्पीदांच्या डिस्को गीतापर्यन्त सर्व. पण त्या सर्वातून एक स्वर, एक आवाज कायमचा काळजात उतरला अन त्या जागेत अजूनही कुठल्याही प्रथितयश गायकाला प्रवेश बन्दी आहे. अलिकडच्या काळात हरिहरन जी ना मी सर्व द्रुष्टीने सन्गीतात सर्वोच्च मानतो पण गुरूची जागा त्यान्^नाही घेता आलेली नाही. अमित कुमारशी वैयक्तीक ओळख होवून त्याच्या बद्दल सहानुभूती असली तरिही नीरक्षीर विवेक जागृत असल्याने अगदी स्वप्नातही, माझ्या मनातील किशोरदान्च उर्फ़ गुरूचे स्थान अढळ आहे. प्रायोगिक दृष्टिकोनातून व काळाजाला भिडणारा स्वर या निकषावर बाबूजी उर्फ़ सुधीर फ़डके यान्चा सूर कदाचित गुरू एव्हडाच मला प्रीय वाटतो.

सुरूवातीच्या खडतर काळात कुन्दनलाल सैगल ची नक्कल करून धडपड्णारा किशोर आणि नन्तर शेवटच्या चित्रपटात (सागर) रिशी कपूर साठी किव्वा अनिल कपूर साठी ( Mr India )पार्श्वगायन करणारे किशोर दा हा प्रवास निव्वळ अद्भूत आहे अन त्या प्रवासात मार्गात आलेल्या प्रत्त्येक गीताच, धूनेच, जणू त्यान्च्या परीस स्पर्शाने सोन झाल.काय नाही केल गुरू ने, नकला, गायन, गीत, सन्गीत दिग्दर्शन, न्रुत्त्य, रन्गमन्चावर, चित्रपटात प्रमूख भूमिका, दिग्दर्शन, निर्मिती, एकाच व्यक्तीत इतके पैलू अन तेही अतीशय सरस दर्जाचे आढळण म्हणजे लाखात एक गोष्ट आहे. आकडेवारीपेक्षा मला इतर काही खास गोष्टि अधिक मोलाच्या वाटतात, त्यातलीच एक म्हणजे एखाद्या अभिनेत्या साठी पार्श्वगायन करताना किशोरदान्^नी वापरलेला ठरावीक आवाज, त्यातील चढ उतार, शब्दफ़ेक, भावनात्मक वैशिष्ट्ये.

पग घुन्गरू बान्ध मिरा नाची थी (नमक हलाल)या गाण्याची सुरुवात ऐका, किव्वा ओ साथी रे तेरे बिना भी क्या जीना गाण्या आधी च, ला ला ला ला ऐका, किव्वा देखाना हाये रे सोचाना या गाण्यातील युडलीन्ग, दन्गा, अन शब्दावर जोर देण्याची अदा ऐका, खैके पान बनारसवाला मधिल अगदी अमिताभ चा आवाज वाटेल असा सूर व शब्दफ़ेक ऐका किव्वा इन्तहा हो गयी मधील ते उचकी लागल्यागत म्हणण ऐका, पडद्यावर फ़क्त अमिताभच असू शकतो यात शन्का रहात नाही. अमिताभ साठी एक बुलन्द, आतून निघणारा, खोलवर, तर दर्दभर्‍या गाण्यातूनही (बडी सुनी सुनी है)एक प्रचन्ड आत्मविश्वास दर्शविणारी शब्दफ़ेक किशोरदा नी खास वापरली आहे हे लक्षात येईल.

यापेक्षा ये दिल ना होता बेचारा, किसका रस्ता देखे, गाता रहे मेरा दिल, शोखियो मे घोला जाये ही देवानन्द साठी गायलेली गाणी ऐका, किशोर दानी अतिशय मधुर आवाजात, शब्दान्वर कमी जोर देवून, एका मादक लयीत ही गाणि सादर केल्याच जाणवत.

राजेश खन्^ना उर्फ़ काका साठी गायलेली गीते, ये क्या हुवा, रुप तेरा मस्ताना, वो शाम कुछ अजीब थी, झिन्दगी के सफ़र मे गुजर जाते है, जय जय शिव शन्कर, चला जाता हूं किसी की धून मे, इत्यादी गीते ऐकल्यावर जाणवेल की काका साठी किशोरदान्ची गाण्याची एक खास अदा होती. युडलिन्ग चा वापर त्यान्नी स्वतावर चित्रीत केलेल्या गाण्यान्खेरीज राजेश खन्^नाच्या गाण्यात जास्त केला. कदाचीत राजेश खन्^नाची त्या काळातील प्लेबोॅय इमेज, स्त्रीवर्गातील प्रचन्ड लोकप्रियता, नाचण्याची एक दिलफ़ेक अदा या सर्वाच एक मिश्रण जणू किशोरदान्च्या गायकीतून प्रकट होत असे. याच बरोबर सन्जिव कुमार साठी गायलेली अगदी हलक्या स्वरातील तेरे बिना झिन्दगी से कोई शिकवा, तुम आ गये हो नूर आ गया है, किव्वा पन्^ना की तमन्^ना है, किव्वा आनामिका मधिल मेरी भिगी भिगी सी इत्यादी गीते ऐकताना लक्षात येत की शब्द उचारात एक मिठास, नाजूकपणा अन खास सन्जिव कुमार संवाद स्पर्श जाणवतो.

स्वतासाठी गुरू ने गायलेली गाणि म्हणजे सन्गीत रसिकान्साठी एक दृक्श्राव्य पर्वणी आहे. स्वतावरच गाणे चित्रीत असल्याने त्यानी त्या स्वातन्त्र्याचा पुरेपूर उपयोग करून घेतलाय. गाना ना आया बजाना ना आया असली गद्य पद्य गाणी, किव्वा मै हू झुमरू, हम थे वो थी और समा रन्गीन, किव्वा हाफ़ तिकीट चित्रपटातील गीते, या सर्वातून किशोरदान्च्या आतील एक हपापलेला, खोडकर, विक्षीप्त कलावन्त नजरेस पडतो.
कुठल्याही प्रकारचे शास्त्रीय शिक्षण वा तालिम न घेता स्वताच्या अन्गीभूत कलेच्या व गुणान्च्या बळावर अन अविरत तपश्चर्येवर या माणसाने पार्श्वसन्गीताची एक स्वतन्त्र बखरच लिहीली, ज्याच्या व्याकरणात, पार्श्व गायनात अभिप्रेत अभिनय, भाव, शब्दोच्चार, नानाकळा, काही युडलीन्ग, काही संवादात्मक जागा, हिन्दी वा उर्दू भाषेतील अक्षरावरील वा खालील टिम्ब, नुकता, इत्यादीनुसार केलेले शब्द उच्चार, अशा अनेक गोष्टी समाविष्ट होत्या.

कव्वाली किव्वा शास्त्रीय पद्धतीची गाणी किशोरदा ना रफ़ी इतकी जमत नसत असा एक सर्व समज होता, जो काही प्रमाणात खरा असला तरिही माझ्या मते ते फ़क्त सौन्दर्‍याच गालबोट होत. अर्थात गुरू ने त्याही प्रकारची गीते गायली (हाल क्या है दिलोन्का ना पूछो सनम ही कव्वाली, किव्वा जाने क्या सोच कर नही गुजरा हे गझल मिश्रीत शास्त्रीय पध्धतीचे गीत अशी अनेक उदाहरणे आहेत). पडद्यावरील कलाकाराला अगदी त्याचा वाटेल इतका हुबेहूब आवाज देण हे फ़क्त किशोर कुमार नामक पार्श्वगायकालाच जमले आहे असे माझे ठाम मत आहे. (अगदी अलिकडे सल्लू मिया साठी, मैने प्यार किया पासून, एस. पी. बालासुब्रमण्यम किव्वा बालूजी हाच आवाज आहे असे वाटतानाच तेरे नाम मधिल उदीत नारायण ने त्याला दिलेल पार्श्व गायनही तितकच यथायोग्य वाटल. अर्थात आजकाल सर्वच बदलतय, त्यातलाच हा प्रकार!)

किशोरदा स्वता पाश्चात्त्य सन्गीताचे खूप भोक्ते होते, त्यातही ओॅपेरा संगीत, ते म्हणण्याची पद्धत याच त्यान्^ना खास आकर्शण. इना मिना डीका सारखी गीते किव्वा युडलिन्ग ची मूळे कुठेतरी या त्यान्च्या आवडीत दिसून येतात.
सुरान्चे वैविध्य, चढ उतार तर यान्^नी एखाद्या कसल्या गवयाला लाजवतील इतक्या लीलया पेलले आहेत. फ़ार पूर्वीचे त्यान्चे एक गाणे, जीन रातोन्की भोर नही है (सैगल च्या काहिश्या स्टाईलमधे) अगदी खालच्या सप्तकातले याउलट कोई हमदम न रहा या गाण्याच्या कडव्यात, शाम तनहाईकी है आयेगी मन्जील कैसे म्हणताना अतीतीव्र सप्तकासही सहज स्पर्श करून येतात. झिदगी का सफ़र है ये कैसा सफ़र या सम्पूर्ण गाण्यात त्यान्^नी टिकवलेला आर्त पण तितकाच गम्भीर स्वर केवळ महान आहे. मै शायर बदनाम या नमक हराम मधिल गीतात एखाद्या कवीच वैफ़ल्य आवाजातून प्रकट करताना किशोरदान्^नी घेतलेले pause विलक्षण आहेत. स्वताच्या गायकीवर पडद्यावरील चित्र सहज उभे करू शकणारा असा गवई विरळाच

गुरूची अनेक अजरामर गीते आहेत, सन्ख्या, आकडेवारी, लोकप्रियता, मान सन्मान, इत्यादी अनेक गोष्टी बहुचर्चीत व सर्वशृत आहेत त्यावर मि काहिही लिहीणे म्हणजे त्या अथान्ग समुद्रात आचमनाचे पाणी सोडल्यागत होईल यापेक्षा काही वैयक्तीक अनुभव व इतर गोष्टी लिहीणे अधिक उचित ठरेल.

गुरू हा माझाही सन्गितातील गुरू आहे, किव्वा मी तसे मानतो. वयाच्या साधारण दहाव्या वर्शापासून प्रथम गीते casstte वर ऐकली ती अमर प्रेम मधली अन नन्तर शाळा, महाविद्यालय, करता करता अनेक गोष्टि बदलल्या पण गुरूचे सूर मात्र कायम जवळ ठेवले. भारतात बरीच वर्षे तर गेले सात वर्ष अमेरीकेतही अनेक कार्यक्रम इत्यादीतून गुरूची गाणी गाण्याची सन्धी मिळत गेली त्यातून अनेक भेटि गाठी ओळखी होत गेल्या अन लक्षात आले की गुरू चे अनेक चाहते आहेत, लहानान्पासून थोरान्पर्यन्त अगदी परवा एका इथे जन्म घेतलेल्या पन्धरा वर्षीय मुलाने, एका कार्यक्रमात मला मेरे नैना सावन भादो म्हणायची फ़र्माईश केली तेव्हा मी थक्क झालो होतो.

मिशीगन मधे असताना अमित कुमार बरोबर रन्गमन्चावर गायची सन्धी मिळाली नन्तर एकदा क्लीवलन्ड मधे तो आला असताना मस्त गप्पा मारत बसलो होतो तेव्हा त्याच्याकडून " बाबा " म्हणजे किशोरदान्च्या अनेक विक्षीप्त पण अद्भूत कहाण्याही ऐकल्या. (कधी त्यान्च्या नक्षेकदमवर पाऊल टाकणारा अन तितकीच गुणवत्ता लाभलेला अमित कुमार मात्र दारूच्या व्यसनापायी उध्वसत झालेला, गाताना त्याचे ते मधेच हापणे, श्वास कमि पडणे वगैरे जवळून पाहिले तेव्हा मात्र पन्^नाशी उलटल्यावरही किशोरदानी टिकवलेल्या सुराच, गळ्याच, गायकीच अपार कौतूक वाटल अन प्रचन्ड आदर निर्माण झाला). सान्ता क्रूझ, खार येथील हर्शद साडा नावाचे गृहस्थ भेटले होते इकडे. किशोर दान्चे एकेकाळी मुम्बईत पालक, म्हणून त्यान्नी काम केले. अनेक गवई, वादक इत्यादीन्च्या सहवासात राहिलेल्या या माणसाकडे किशोरदान्च्या खान्डवा बन्गल्याच्या चाव्या असत. बर्मन दादा, तसेच पन्चम, कल्याणजी भाई इत्यादिन्बरोबर गाणे ध्वनिमुद्रीत करताना किशोर दा^नी केलेला खट्याळपणा, कधी भान्डणे तर कधी लहरीपणा याचे किस्से त्यान्^नी सान्गितले तेव्हा इतका महान गायक, कलाकार काही वेळा दुसर्‍या कलाकाराला इतका त्रास देवू शकतो यावर विश्वास बसला नाही. मोठ्यान्च्या मोठ्या गोष्टि तद्वतच बहुदा गुरूचा विक्षीप्तपणाही मोठाच.

संगीतच्या या प्रान्तात दरमजल करताना पन्डित नारायण राव देशपान्डे (पन्डित भिमसेन्जीचे 1950 पासूनचे शीष्य, भारत सरकारकडून 1972 मधे सूरमणी किताब मिळवलेले अन स्वता पडितजीन बरोबर अनेक वर्षे जगभर गायनात साथ केलेले, पुण्यात गन्धर्व ला गायलेले एक महान कलावन्त) यान्ची ओळख झाली. त्यान्च्या कार्यक्रमातून त्यान्^ना तबल्यावर सन्गत करता करता हिन्दी गाण्याच्या, गायकान्च्या गोष्टी निघाल्या अन पन्डितजीन्चे (देशपान्डे)आवडते एकच गायक म्हणजे किशोर दा. कीशोरदान्ची गाणी ऐकायला सहज वाटतात तितकीच ती गायला किती कठीण आहेत हे त्यान्च्याकडूनही ऐकल्यावर माझ्यातील गायक, गुरूचा शिष्य पुन्हा एकदा नतमस्तक झाला.

गुरूच्या या जन्मतिथी निमित्त हे सान्गताना आनन्द होतो की पन्डीत देशपान्डे यान्चे बरोबर एक नविन सीडी उपक्रम लवकरच ध्वनिमुद्रीत करत आहोत. यात पन्डितजिन्^नी काही रागान्वरील छोट्या चीजा गायल्या असून त्यावर आधारीत किशोरदान्ची गाणी मी गायली आहेत. शास्त्रीय सन्गितावर आधारीत चित्रपटातील गाण्यात गुरूने कशा प्रकारे काही गाण्याचि अन्गे वापरली आहेत अशाप्रकारचे एक सादरीकरण आहे. निदान आजकालच्या हिडीस आणि विदृप (ऐकायलाही व बघायलाही) रिमिक्स गीतान्पेक्षा मूळ गाण्याची लोकप्रियता व गोडी टिकवत, आपल्या तोकड्या प्रयत्नान्^नी एक प्रकारे या महान कलावन्ताला दिलेली मी ही गुरूदक्षीणा समजतो. गुरूच्या गीतान्ची पूजा, साधना, सादरीकरण गेली अनेक वर्षे केले पण फ़ूल ना फ़ुलाची पाकळी म्हणून गुरूदक्षिणा देण्याचा योग आज आला.

आपणही मोठ्या मनाने या गुरूदक्षिणेला प्रोत्साहन द्याल व या प्रयत्नाचे खुल्या दिलाने स्वागत कराल अशी आशा करतो. नजीकच्या भारत भेटीनन्तर ही सीडी ध्वनीमुद्रीत करून पूर्ण झाली की इथेच आपल्याला कळवेन तोपर्यन्त, गुरूचा आशिर्वाद
<a href="http://www.yoodleeyoo.com/index-1.php" target=_top> असाच </a>तुमच्याही कार्यक्षेत्रात लाभो हीच सदिच्छा
सन्दर्भ :
अर्ध्या वाटेवर..
by , अरुणा ढेरे.
प्रकरण १३.

नव्याने लिहू लागलेल्या प्रत्त्येकाला

महाराष्ट्र कवि परम्परेतल्या कित्त्येकानी कवितेला मोहमयी सुन्दरीच्या किव्वा जादूगार स्त्रीच्या रुपात पाहिले आहे. कवी रेन्दाळकरान्नी तर तिला जादुगारीणच म्हटले आहे. तीची भूल पडलेले वेडे जीव कितीक होवून गेले, कितीक आपल्या अवतिभवती वावरताना दिसत आहेत..
मात्र व्यक्तीगत आयुष्यातली सखी सोबती म्हणून कविता भेटणे वेगळे आणि तिच्यासाठी आयुष्याच्या जाळावर हात धरणे वेगळे. हौशी कवी अन अस्सल कवी या दोन वेगळ्या जाती आहेत. अस्सल कवीचे भागधेय काय असते हे १९०५ साली केशवसुतानी एका नवोदीत कवीला अगदी स्पष्टपणे कळवले होते. आनन्दीरमण या टोपण नावाने कविता करणारे त्या काळचे एक तरूण होतकरू कवी हर्षे यानी केशवसुतान्कडे काही कविता मार्गदर्शनाच्या अपेक्षेने पाठवल्या होत्या. त्या केशवसुतानी नजरेखालून घालाव्या आणि शक्य तर त्या काळच्या सुप्रसिद्ध मासिक "मनोरन्जन" कडे पाठवाव्या अशी हर्षे यान्ची इच्छा होती.
त्याना उत्तरादाखल केशवसुतानी एक विस्तृत पत्र लिहीले आहे. नवोदितान्साठी एव्हडे मार्मिक, दाहक आणि कळकळीचे पत्र दुसरे नसेल. हर्षे यान्च्या प्रसिद्धीच्या अपेक्षेविषयी त्यानी लिहीले आहे -
"नवीन पद्यलेख (कविता) लिहीणारास आपले ते "लेख" फ़ार आवडतात अन ते प्रसिद्ध व्हावे अशी फ़ार उत्सुकता असते. पण त्याने ती प्रथम दाबणे इष्ट असते. काहीतरी आणि कसेतरी लिहीलेले प्रसिद्ध करण्यात काय अर्थ?
चारचौघात जावयाचे तर आपले कपडे स्वच्छ व नीटनेटके असणे जरूर असते, त्याप्रमाणेच आपले पद्यलेखन प्रसिद्धीस आणावयाचे तर जपून शुध्द लिहीले पाहीजे.. पुष्कळ अशुध्द पद्ये लिहीण्यापेक्षा मोजकीच शुध्द पद्ये लिहीणे उत्तम.
उगाच नादी भरून आपले संसारसम्बन्धी सदगुण मात्र गमावून घेणे हा शहाणपणा नाही. कविता म्हणजे आकाशाची वीज आहे. ती धरू पाहणारे शेकडा ९९ आपणास होरपळून मात्र घेतात. मी असा नव्व्याण्णवापैकीच आहे. म्हणून म्हणतो, भ्रमात असाल तर जागे व्हा.
तुमच्या अलिकडील पत्री, चुका मि दुरुस्त कराव्या असे तुम्ही लिहीले आहे. त्यात चुका पुष्कळ आहेत आणि कल्पनाही म्हणण्यासारख्या अभिनव नाहीत. म्हणून तो उद्योग करण्यास मन घेत नाही. स्पष्टोक्तीचा राग मानू नका.
हल्ली महाराष्ट्रात ज्याना गद्याच्या चार ओळीही जपून लिहीता येत नाहीत असे "वृत्तदर्पण्ये" कवी पैशापासरी झाले आहेत. अशात आपली गणना करून घेवू नका. वाणी ही फ़र मोठी देवता आहे. सामान्य देवतान्च्या आराधनास सुध्धा फ़ार जपावे लाग्ते. मग या देवतेच्या आराधनेस किती जपावे लागेल बरे!
तुम्हास जगाच्या अन्धारात आपल्या बुद्धीचा किरण पाडणे आहे काय? असेल तर तुमचे हृदय उकलले आहे काय? फ़ाटले आहे काय? म्हणून मी विचारतो. कारण तो प्रकाश जेव्हा बुद्धी परावृत्त करून जगावर पाडते तेव्हा अन्धारात चाचपडणारास वाट दिसू लागते.
एरवी कागदावर दीव्याची चित्रे रन्गवून "अन्धारातून चालला आहा तर एव्हडा आमचा कन्दील तरी घेत जा" असे म्हणून आग्रहाने आपले ते दिवे, म्हणजे दिव्याची चित्रे लोकान्च्या हाती देणारे स्वयंसेवक उर्फ़ "स्वसेवक" नाक्यानाक्यावर गर्दी करून उभे आहेत. त्यान्च्या त्या दिव्यान्च्या चित्रानी त्याना काय किव्वा कोणाला काय, वाट थोडीच दिसणार आहे?
तुम्हाला स्वानन्द पाहिजे आहे काय? स्वानन्द हे कवीचे उत्तम पारितोषिक होय यात शन्का नाही. पण खाज सुटली असता खाजविल्याने जो आनन्द होत असतो, तसला आनन्द काय कामाचा? सगळे ऐहिक आनन्द याच मसाल्याचे आहेत. त्यान्च्या परिणामी हळहळच राहवयाची.

तर उत्तम पारितोषिक असा टिकाऊ आनन्द कसा मिळवायचा याचा विचार तुम्हीच करा. तो मिळू लागला म्हणजे मजकडे किव्वा कोणाकडेच पद्यलेख पाठवण्याची तुमची आतुरता जिरेल.
मला ह्या बाता सान्गणारा, हा खुद्द चुटकेच खरडीत असतो ते कशाकरिता तर? - असा प्रश्ण तुमच्या मनात उद्भवणे स्वाभाविक आहे. त्यास लोकास वाट दाखवू पाहणारा आन्धळा वाटाड्या किव्वा लोकास सान्गे ब्रह्मज्ञान सान्गणारा कोरडा पाषाणच मला समजा. पुढील ठेचा खाणारा मी मागल्या तुम्हास सावधगिरीची सूचना देत आहे. तेव्हडी मनावर घ्या म्हणजे झाले.
कळावे लोभ असावा ही विनन्ती.
आपला
कृ.के.दामले "

ता.क. - "तुम्हाला मोठे होण्याची इच्छा आहे काय? असेल तर ती चान्गले होण्याच्या इच्छेच्या लगामी असली पाहिजे आणि आपण चान्गले आहो की नाही ते आईबापान्च्या व घरातील सर्व माणसान्च्या मुद्रेत प्रथम पाहिले पाहिजे".

पुढे अरुणाजी स्वताः लिहीतात -
नव्याने लिहू लागलेली पिढी शतकानपूर्वीच्या केशवसुतान्चे इशारे ध्यानात घेणार आहे का?
नवा येणारा काळ ज्यान्चा आहे त्यान्च्या साठी प्रसिद्धीमाध्यमान्च्या जल्लोशात न हरवता कवितेचा दिवा सम्भाळून नेणे त्यात पुरेसे तेल असावे याची काळजी घेणे फ़ार गरजेचे आहे.

आरती प्रभून्नी स्वताच्या (म्हणजे त्यान्च्या) कवितेला समजून घ्यायचे असेल, तरीही रसिकाला केव्हडी साधना करावी लागते ते एका कवितेत सान्गितले आहे. खुद्द कवीने काय केले असेल याची थोडीशी कल्पना त्यावरून यावी. आरती प्रभून्चे शब्द असे आहेत -

प्रेम हवय का या कवितेचं?
मग ते मागून मिळणार आहे का तुम्हाला?
खूप काही द्याव लागेल त्यासाठी.
काय काय द्याल?
आत्म्याची बाग फ़ुलवता येईल तुम्हाला?
पण त्यासाठी तुम्हाला तुमचा आत्मा
तुमच्याच तळहातावर
एखाद्या स्वातीच्या थेम्बासारखा घ्यावा लागेल.
पण त्यासाठी तुमचे हात
तुम्हाला चान्दण्याहून पारदर्शक करावे लागतील.
कराल?
--------------------------------------------

"अर्ध्या वाटेवर" हे अरूणा ढेरेन्च पुस्तक चाळताना हा लेख वाचला. (पुस्तक हे अरूणाजीन्नी लिहीलेल्या विविध विषय,ललित, कथा, लेखान्चे एक स्वताह त्यानीच केलेले सन्कलन आहे. सर्वानी आवश्य वाचावे असे.)

आहाहा! काय शब्द आहेत, केशव्सुतान्चा एक एक शब्द नसानसातून भिनवण्याइतका तेजस्वी, कणखर अन तितकाच कळकळीचा सन्देश देणारा. स्वताला आन्धळा वाटाड्या म्हणवून घेणारे असे थोर कवी कुठून जन्माला येत असावेत?
आरती प्रभूनी केलेले आवाहन पेलेल आमच्या नवकवीन्च्या पिढीला की त्यातली सत्त्यसाधना सोडून आम्ही फ़क्त (लिहीण्याची) क्रीया अन (लिखाणावरील)प्रतीक्रीयान्च्या भौतीक जाळ्यात स्वताला गुरफ़टून घेणार आहोत?

इथे काही ठिकाणी कविता, दिवाळी अन्क अन प्रतीक्रीया यावरून चाललेले उपदव्याप पाहून वरील उतारा आठवला, इतकच.

यापुढे जमेल तसे असेच काही सन्कलित उतारे,लेख इथे लिहीण्याचा विचार आहे. यातून कुणास उपदेश करावा हा हेतू नाही मात्र त्यातून जो आनन्द मिळाला, अनुभवले, शिकले ते आपल्याही वाट्यास यावे अशी इच्छा.
कदम कदम बढाये जा, खुशीके गीत गाये जा...
एक एक पाऊल हळू हळू पुढे टाकताना आपल्या सर्वानी दिलेल्या शुभेच्छा, प्रोत्साहनाबद्दल आभार. " Tribute to Guru" project मधील काही क्लिप्स. काम लवकर पुरे होईलच. तोपर्यन्त please check out, pl, give me your feedback and also "rate" the video with comments online
आभार!


Black n white is from the recent show.
http://www.youtube.com/watch?v=QMpMUJy660o
But the 2 colored videos are from the project "Tribute to Guru"..
http://www.youtube.com/watch?v=RzVDNgHqODw
http://www.youtube.com/watch?v=-6-n21LTyYk
माझ आवडत.. all time favorites... "ओ साथी रे तेरे बिना भी क्या जीना"
http://www.youtube.com/watch?v=wKekyo0GbWI

tumacaI dad Aaplaa saMvaad
Owner yog Type HTG0001



 
Web maayboli.com

Topics | Last Day | Tree View | Search | User List | Help/Instructions | Content Policy | Notify moderators