शैलजा यांचे रंगीबेरंगी पान

आजकाल तसा मला खूप रिकामा वेळ असतो मंडळी!! आता निवृत्त माणूस मी. आमची पुढची पिढी त्यांच्या आयुष्यात व्यस्त आहे, अन सहधर्मचारिणी? त्यांच काय विचारता महाराजा? इतक्या वर्षांत, हळूहळू, त्यांनी घरी आणि थोड्या फार प्रमाणात दारीही आपल साम्राज्य स्थापन केलय. त्या साम्राज्याची वीट हलवायच स्वप्न पहायची देखील माझी टाप नाही!! होऽऽऽ! आपणच कबूल करुन टाकलेल बर, नाही का?? आणि एका अर्थी ते साम्राज्य न हलवलेलच बर खर तर! हो, उगाच मोहोळावर दगड का मारायचा?? काय, खर की नाही?? असो.

संथपणे नवीन वर्ष उलगडतय म्हणता म्हणता, गेल्या वीकांताला चांगलाच पचका झाला!! गेला आठवडा तसा शांतच गेला, म्हणजे ऑफिसमधे म्हणतेय मी. कुठलाही सर्वर मोडला नाही, कुठलही सॉफ्टवेअर मोडल नाही..सगळ कस शांततापूर्ण. बर वाटल, कधी नाही ते जरा आराम केला. वर्षाची सुरुवात अशी सुखदायक पाहून अगदी धन्य झाले!!

नमस्कार मंडळी! मी काय सांगतोय, ऐकता का जरा??

हो, पण त्या आधी, माझी ओळख.... मी विश्वास कुलकर्णी, पण आता वयामानानुसार, विसूनाऽऽऽऽना, होऽऽऽ!! आणि मंडळी, विश्वास वरून विसूनाना या स्थित्यंतरापर्यंत यायला हे केस काळ्यांचे पांढरे झालेत आणि तसाच अनुभव ही जमलाय गाठीशी, म्हणून सांगतोय बापडा...... ऐकायच तर ऐका, उपयोगच होईल!! तर, अस ऐकतोय की लवकरच लग्नाच्या बेडीत अडकायची स्वप्न बघताय आपण?? ठीकाय. तर मग ऐकाच माझे अनुभवाचे बोल एकदा!

जसजस नव वर्ष जवळ येतय, तसतस नवीन वर्षाचे संकल्प, या विषयाला चांगलीच मागणी आणि धार चढायला लागलेली दिसतेय! बर्‍याच अनुदिन्यांवर देखील नवीन वर्ष, नवे संकल्प इ.इ. वर लेखण्या सरसावल्या गेल्यात!! बर्‍यापैकी चावीफळे (पक्षी: कीबोर्ड) बडवून झालेत! बर्‍याच उत्साही जनांनी 'नेमेचि येतो मग पावसाळा' च्या धर्तीवर 'नेमेचि करु या संकल्प आता' म्हणून संकल्प केलेही असतील. हां, आता अजून १ जानेवारी २००८ आणि पुढच वर्ष उजाडलेल नाही, त्यामुळे, हे संकल्प खरोखरीच राबवले जाताहेत का ते मात्र कळायला अजून वाव नाही!!

या सप्ताहांताला ऑफिसमधे जायला लागल. शनिवार, अन रविवार पण!! मग, सांगतेय काय??? जाम वैताग आलेला.. आता आयटीमधे काही वर्ष जगून, शनिवार, रविवार सुट्टी हा माझा जन्मसिद्ध हक्क झालाय ना? अन मग त्याचीच पायमल्ली?? माणसाने जगाव तरी कस??लईच पिळून घेतात राव... ह्म्म्म्म...

******मास्तर खिन्न मनाने अप्पांच्या घरून परत यायला निघाले..... *********

शाळेत जाताना पण मास्तरांच्या मनात अनेक विचार थैमान घालत होते. लक्षच नव्हते कशातही. एका विचित्र पेचात जणू ते अडकले होते. तत्वांना उराशी कवटाळाव, तर लेकीच्या स्वप्नांची राखरांगोळी डोळ्यांदेखत होत होती, आणि लेकीची स्वप्न फुलवायला जाव, तर तत्वं पायदळी तुडवली जाणार असच चित्र दिसत होत. मास्तरांना एकदम थकून, गळून गेल्यासारख, लढाई हरल्यासारख वाटायला लागल होत... शाळेत पोचले नाहीत, तोच, चालकांनी ऑफिसात बोलावले आहे असा निरोप आला. मास्तर ऑफिसात गेले.

"या, या मास्तर, मग काय ठरीवलय तरी काय मास्तर? कळू तरी द्या...."

********घरी जाऊन आता हे सारे पत्नीला सांगायचे होते. सारेच कठीण होऊन बसले होते...... ********

नेहमीचा घरचा रस्ता आज संपतच नाही, असे मास्तरांना वाटत होते... अतिशय थकल्या मनाने मास्तरांनी घरचा दरवाजा ठोठावला.

"आलातही इतक्यात? झाल का काम? काय म्हणाले ते लोक?"

**********अन लेकीला त्यांनी मायेने जवळ घेतल....********

दिक्षीत मास्तरांच्या घरात उत्साहाच वातावरण होत. इतक्या अनपेक्षितरीत्या जाईच लग्न ठरल होत, घरही चांगल मिळाल होत. जाई सुखावली होती हे बघून मास्तर आणि त्यांची पत्नी दोघांनांही समाधान वाटत होत. लग्नाची किती तरी तयारी करायची बाकी होती. मास्तर आपल्या पत्नीशी विचार विनिमय करत होते...

********** तसच आपल्या काय अपे़क्षा आहेत, याचा जरा अंदाज आला असता तर....."

बागेत जाता जाता जाई हळूच सुनिताकडे पाहून पुटपुटली, "तू जाऊ नकोस हं कुठे, आमच्या बरोबरच थांब..."

सुनिताने जाईकडे बघत डोळे मोठ्ठे केले!! तिला जाम हसू यायला लागल होतं, कसबस गंभीर राहण्याचा प्रयत्न करत ती जाईला हळू आवाजात म्हणाली, "चक्रमच आहेस!! मी काय करू तिथे?? कबाबमें हड्डी! अनिकेत काय खातोय का तुला??"

"अग पण... अस काय ग... थांब ना..."

"गप ग...!! अनिकेत मारेल मला!! वेडी आहेस का तू?? मी आहे पलीकडेच..... तू बोलून घे, काय? कळल नं?"

************ आज प्रत्यक्ष भेट होणार होती......

ठीक साडेचार वाजता, अप्पा आणि सुनिता दिक्षितांकडे आले.अनिकेत आणि त्याचे आई वडिल येणार, तेह्वा दोन्ही कुटुंबाना ओळखणारे म्हणून अप्पांनी आपल्या घरी त्यावेळी हजर रहाव, अशी दिक्षितांनी विनंती केली होती, त्याप्रमाणे अप्पा आले होते. काही हाताखाली मदत लागली तर, म्हणून सुनिताही आली होती.

"येऊ का सर?? वैनी?? झाली का तयारी सगळी?? सुनिता बेटा, तू जा जाई काय करतेय बघ बर..." अप्पांनी सुनिताला जाईकडे पिटाळल.... "सर, वैनी, कसलीही काळजी नको!! सगळ छान होणार बघा..."