केरळ डायरी - भाग ७
भाग १ - http://www.maayboli.com/node/22402
भाग २ - http://www.maayboli.com/node/25445
भाग ३ - http://www.maayboli.com/node/25476
मधले भाग अजुन लिहायचे आहेत.
मुक्काम थेक्कडी.
भाग १ - http://www.maayboli.com/node/22402
भाग २ - http://www.maayboli.com/node/25445
भाग ३ - http://www.maayboli.com/node/25476
मधले भाग अजुन लिहायचे आहेत.
मुक्काम थेक्कडी.
भटकंती दरम्यान टिपलेली काही प्रकाशचित्रे:
हे जुन्या कॅमेर्यातुन
रेडस्टार्ट किडा खातांना
काँग्रेस गवत खाण्याकरता आयात करण्यात आलेला बिटल
वेडे राघु
पुढचा कुठुन बरे येईल?
कोचीनला विमान केवळ २० मिनीटे उशीरा उतरले तेंव्हा कोट्टायमला नेणारी टॅक्सी तयारच होती. वाटाड्या स्टुडंट जेंव्हा दरवाजा उघडणे, बॅग पकडणे असे करु पाहु लागला तेंव्हा आपले काम आपण (निदान अशी कामे तरी) चा बाणा लगेच सरसावला. जुजबी आणि बोलण्यासारखे बोलुन झाल्यावर पुढचे दोन तास अर्धवट झोपेत, आपण चुकुन घोरत तर नाहीना या विवंचनेत गेले. साधारण ९ वाजता गाडी एका पॉश रेस्टॉरंटसमोर उभी ठाकली. तसा मी खूप खात नाही, पण माझे तलम अॉर्डर करुन झाल्यावर त्याने फक्त फ्रुटसॅलड मागवले.
येथे (सध्याच्या) नव्या कॅमेरातील प्रकाशचित्रे टाकायचा विचार आहे.
त्यातील हे एक.
f१४-४२ बरोबर ०.५ मॅक्रो भिंग वापरुन काढलेला एक डास.
अजुन प्रयोग करण्याआधी कॉन्ट्रॅक्ट तोडुन मॉडेल उडुन गेले
झेंडुची कळी
हे वाचण्याआधी कृपया 'जित्याची खोड' वाचा: http://www.maayboli.com/node/22014
लमाल - भांडण - ११ डिसेंबर २०१०
त्या कथानकाशी काही साधर्म्य नसले तरी स्टॅनिसलॉ लेमची 'The chain of chance' मनात घोळत होती. सोबतच रामानुजन व हार्डीबद्दल पुन्हा एकदा वाचले, व ग्योडेल आणि गॅल्वा सुद्धा आठवले.
जित्याची खोड
लमाल - भांडण - ११ डिसेंबर २०१०
"भांडणं अगदी पाचव्या वर्षापासुन जणुकाही माझ्या पाचवीलाच पुजली होती. आजुबाजुच्या मुलांबरोबर ट्रक सारख्या खेळण्यांवरुन, बगीच्यातील घसरगुंडी वापरण्यावरुन, आणि तत्सम इतर कारणांवरुन. जसा थोडा मोठा झालो आणि शाळेत जाऊ लागलो तसा इतर प्रकारच्या भांडणांमध्ये ओढल्या जाऊ लागलो. आतापर्यंतची भांडणे भौतीक पातळीवर असायची. शाळेतील टग्यांशी बरोबरी करायची शक्यता नसल्याने त्यांनी केलेल्या खोड्यांचा राग घरच्यांवर काढल्या जायचा."
वा छान दिसतोय दूरच्या डोंगरांवर बर्फ
पण हे काय, बर्फ इथेही आहे. आणि सुर्याला काय झालं? अवकाश निरिक्षणांचा बट्याबोळ.
कोवळा पण डोळ्यांना दिपवणारा सकाळचा सुर्यप्रकाश. आज तरी रात्री निरभ्र असेल आकाश?
(फेब्रु. २००९, पालोमार, कॅलिफोर्नीया)
नव्या कॅमेर्याचे फोटो टाकण्याच्या निमित्याने आमच्या रोज परेड फेम पॅसॅडेनाची थोडी ओळख करुन द्यायचा विचार आहे.
कॅसल ग्रीन
एकोणीसाव्या शतकाच्या शेवटी बनलेल्या प्रासादाचे हे दक्षीणाभीमुख अंग. ७ मजली हॉटेल ग्रीनच्या जोडीला हे Frederick I. Roehrig याने मुरीश व स्पॅनीश पद्धतीने घुमट, कमानी वगैरे वापरुन बनविले. अजुनही old town मध्ये हॉटेल म्हणुन प्रसिद्ध.
पुस्तकं वाचण्यापेक्षा कमी वेळ लागतो म्हणुन कधिकधी चित्रपट पाहतो. बरेचसे चित्रपट सुमार असतात म्हणुन विचारुन, गुण तपासुन मगच पाहतो. तरीही काहीकाही आवडत नाहीत. इतका वेळ घालवलाच आहे तर आपणही वाईट चित्रपटांबद्दल लोकांना सावध करावे म्हणुन व चांगल्यांची थोडी तारीफ करावी म्हणुन चित्रपटांना गुण देऊन माझ्या संकेतस्थळावर काही पाने भरतो. पण तुमच्याशी मी खोटे नाही बोलणार - अजुन एक अंतस्थ हेतु आहे. मी कोणते चित्रपट पाहिले हे विसरून जातो म्हणुन खरेतर हा लिहुन ठेवायचा खटाटोप - पुन्हा चुकुन तोच चित्रपट पाहु नये म्हणुन. त्यामुळे अनेकदा अगदी थोडक्यात लिहितो. आणि पुन्हा कथानकही तर reveal करायचे नसते.
घरी भीमसेन जोशींच्या अभंगांच्या पलिकडे फार काही संगीत नसायचे. तिसरी-चौथीत शाळेतल्या एका बाईंकडे काही दिवस पेटी शिकायला गेलो होतो. मग सातवी-आठवीत असतांना शेजारी रहाणार्या एका दादामुळे हिंदी सिनेमातील गाणी ऐकायची सवय लागली. या शिवाय संगीताशी फार काही संबंध तिशीपर्यंत आला नाही. सर्व प्रकारची गाणी ऐकणे सुरु असायचे, पण त्या बद्दल फार काही विचार न करता. शाळेत असतांना चित्रकला जमत नाही म्हणुन सोडलेली, तर संगीत प्रयत्न न करताच सोडलेले. त्यामुळे पॅसॅडेनाला आल्यावर कधीतरी ठरवले की आपणही पहायचे संगीत हा काय प्रकार आहे ते.